Falling Angels (2003)

Prettig filmpje dat wel meer bekendheid verdiend eigenlijk.

Dit Canadese drama van de onbekende regisseur Smith zag ik ruim een jaar geleden al eens en is me altijd bijgebleven. Nu, na herziening, is het maar eens tijd wat te vertellen over dit kleine maar uitstekende werkje.

Het verhaal draait om een gezin wat niet echt als zodanig functioneert. Het geheim wat ze meedragen en wat hierboven is beschreven, zorgt voor een nogal ongemakkelijke, benauwende situatie en voor een sfeer die vaak te snijden is.

De manier waarop het verhaal verteld wordt, de karakters die allemaal wel interessant en uitgetekend zijn en de algehele sfeer van de film, die wel enigszins dromerig genoemd kan worden, zorgen er voor dat Falling Angels mij geboeid deed kijken.

Miranda Richardson (Spider) speelt de apathische depressieveling met verve en Callum Keith Rennie is uitstekend als drillerige vader met nogal wat nare kantjes.

Maar het is vooral de jonge Canadese actrice Katharine Isabelle die in deze film de show steelt. Als middelste dochter van de drie weet ze me elke seconde te boeien en bekoren, met haar tegelijkertijd stoere en bekoorlijke uiterlijk en uitstraling. Van deze actrice wil ik in de toekomst veel meer zien!

Al met al is dit een prima film die weleens een groter publiek verdiend. Script, karakters, sfeer en acteerwerk zijn de moeite meer dan waard. Voor wie houdt van enigszins dromerige films over de problematiek binnen een huishouden en over de liefde, is dit wel een aanrader.

Het is 1969. Een film over een verknipt gezin. Een dominante vader. Een alcoholistische moeder. En drie puberende dochters die ook hun ontdekkingen doen die bij de leeftijd past. De sfeer in de film is heel mooi weergegeven en de film bouwt ook erg mooi op. Het knappe aan de film is ook dat hij nergens te ver gaat of dat de hoofdpersonen karikaturen worden. Je voelt dat het niet goed kan gaan en dat er iets te gebeuren staat, maar het blijft allemaal realistisch en geloofwaardig. Je leert de personages ook steeds beter kennen (erg knappe acteerprestaties) en zo bouwt de film op naar een heel mooi einde. Met bovendien een geweldige soundtrack uit de jaren waarin de film zich afspeelt. Onvoorstelbaar dat ik pas de tweede ben die deze film een waardering geeft. Dit is een onontdekt pareltje. En dat terwijl er ook zoveel rommel is, waar miljoenen mensen naar kijken.

Ook de tweede keer nog steeds een pareltje.