L'Éternel Retour (1943)

De titel verwijst idd. naar Nietzsche,en Cocteau( de scenarist) wil hiermee aangeven dat ihho hetzelfde verhaal steeds terugkomt,geen verrassende opvatting voor een mythograaf.In casu blijkt het hier te gaan om niets minder dan het Verhaal van ...Tristan&Isolde,waarbij de rolverdeling als volgt is:

Patrice( Marais)=Tristan

Nathalie1( Sologne)=Isolde la blonde

Nathalie2=Isolde la brune

Marc=Marke

Anne=Brangane

Morold=Morold ( hier een soort pooier)

Gertrude=geen idee

&

Achille de dwerg=Melot.

Die laatste speelt hier trouwens een belangrijker rol dan in de verhalen,bovendien zorgt hij met zijn afwijking voor de nodige politiek-incorrecte comic relief.De kleine anti- held wordt wel genadeloos te grazen genomen om zijn beperking,maar dat moet allemaal kunnen.

Overigens wordt dit element,gecombineerd met de verrheerlijking van het perfecte Noordse blonde heldenkoppel,door sommigen wel geinterpreteerd als nazi-propaganda voor het superras (dit is een Vichy-film).

Ietwat overdereven,aangezien de verhalen ons uitdrukkelijk vertellen dat Isolde 1 blond is,en Tristan een prachtige blanke huid bezit.Toch doen sommige shots wat aan Leni Riefenstahl denken,geef ik toe.

Het verhaal kent verder iedereen,maar zoals we van een de facto Cocteau film( hij heeft duidelijk ook een hand gehad in de regie, zie de belichting,het acteren en bepaalde effecten) mogen verwachten wordt het geheel op een zeer dromerige,a- logische manier gebracht.

De score tenslotte is van Auric,die het toch net niet haalt bij Richard W.