Je T'Aime, Je T'Aime (1968)

opzich interessant maar er zit nauwelijks tot geen ontwikkeling in de fragmentarische herbeleving van het verleden. Het is meer dat je als kijker langzaam uitpuzzeld hoe teenentander zo gekomen is en dan is de film ten einde, licht teleurstellend daardoor wat mij betreft

Was ook niet zo kapot van het einde inderdaad. Sowieso is de setting, met dat wetenschappelijke tijdreizen, al erg gekunsteld en eigenlijk overbodig. Resnais had er net zo goed voor kunnen kiezen geen verklaring te geven voor het springen tussen fragmenten uit verschillende tijden en momenten, waaruit deze film bestaat. Wat ik wel behoorlijk goed vond was de weergave van een depressie, of misschien meer een depressieve persoonlijkheid. De zuigende kracht hiervan binnen een relatie wordt erg goed getoond. Verder middelmaat.

Volslagen zinloze en overbodige rip-off van la jetée. De voorliefde van Resnais voor narratieve puzzeltjes kennen we wel, maar had hij daar zo'n kinderachtig gegeven als een tijdreis voor nodig?
Sommigen beweren dat het eigenlijke belang van de film een karakterschets van een depressieve persoonlijkheid zou zijn, maar wie een analyse van een burnt-out case wil zien kan beter Providence kijken. Daar valt tenminste ook nog wat te lachen, wat hier niet bepaald het geval is.
Cinematografisch ook niet bijzonder, er was trouwens duidelijk geen budget aanwezig. Ellenlange trekking shots blijven ons bespaard, somptueuze decors eveneens.
Hooguit van enig belang zou dit kunnen hebben voor Belgische kijkertjes, we zien immers beelden van Brussel in 1968, terwijl er af en toe wat Belgisch wordt gesproken. Ook door Rich, die eerder een soort Duits accent lijkt te hebben.
Ik weet niet wat jullie vonden, maar ik was niet zo kapot van het nogal voorspelbare einde.
En ook niet van de score van Penderecki, wat neo-spirituiele flauwekul.

Het verhaal dat Resnais als basis had, was waarschijnlijk als zelfstandige film niet voldoende geweest, dus krijgen we het verhaal niet chronologisch, maar in "willekeurige" fragmenten als gevolg van een slecht verlopend tijdreis-experiment. Anderzijds hoef je dan bij Resnais natuurlijk ook geen standaard-SF te verwachten.
SF-sausje maakt het trouwens allemaal best nog wel redelijk interessant, niet in de laatste plaats door de geweldige vormgeving (zowel exterieur als interieur) van de machine...die mij deed denken aan een gigantische knoflook.