Voyna i Mir IV: Pierre Bezukhov (1967)

De eerste helft van dit slotdeel van het 6,5 uur durende epos is werkelijk magistraal. Moskou in brand (groots + prachtig ge-ensceneerd) en humanistische denkbeelden die met krachtige beelden worden bijgestaan. Ik kreeg een brok in m'n keel.

Dan gaat het helaas ietsjes mis, als we weer verwikkeld raken in de soap. Vanuit het niets moet er iets gedaan worden met het jongere broertje van Natascha. De vele droom-scenes (met iedere keer veel wolken) vallen in herhaling. Het gaat van hot naar her, te fragmentarisch. Gelukkig weten de filmmakers er toch een goed einde aan te breien, nadat ze zich verslikt hadden in de veelheid van de subplotjes. Jammer dat het niveau van het eerste gedeelte van deel 4 'verspeeld' wordt.

Het slotstuk was weer van ongekende klasse. Na de slag bij Borodino is de koek nog niet op. Het uitgeputte Franse leger trekt een verlaten Moskou in. Vrijwel iedereen heeft Moskou verlaten, op een paar achterblijvers waaronder Pierre Bezhukov na. Hij observeert hoe de stad in lichterlaaie staat en dat levert weer een paar bijzonder knappe scenes op. Vuur kan zo'n fascinerend schouwspel zijn .
Verhaaltechnisch valt het voor een 6,5 uur durend epos toch wat tegen en dat merk je toch ook in dit deel. Alleen de beeldschone Natasha en Pierre en zijn bespiegelingen over de dingen des levens konden mijn interesse krijgen, de rest fladdert er maar wat om heen. Desalniettemin heb ik flink genoten en mijn ogen uitgekeken bij deze bijzondere filmreeks.