Mijn Vader Is een Vliegtuig (2021)

Openingsfilm Nederlands Film Festival 2021

Vanaf 30 september in de bioscoop (September Film)

Vandaag gezien. Pittig thema, mooi gefilmd en goed gespeeld. Elise Schaap en Pierre Bokma hebben hun personages goed weten neer te zetten. Het einde was niet een verrassing, maar wel antwoord op de vraag waarom. Kijk over het algemeen niet vaak Nederlandse films, maar deze leek mij de moeite waard. Voor mij 3,5 ster.

Prima film. Geweldig acteerwerk van natuurlijk Bokma en ook Schaap. Dit interview met de regisseuse hielp mij achteraf beter bepaalde regiekeuzes te begrijpen en het autobiografische aspect.

Wel een iets te lange aanloop naar de ontknoping, met veel onnodig lange shots van zwevende stofdeeltjes en close-ups. Dat had er wat mij betreft wat minder dik bovenop mogen liggen.

Gewaagde poster. Lijkt me commercieel alleen niet echt slim.

Gemiste kans om iets met het artwork van de trailer thumbnail te doen.

Ondanks de prima Schaap en Bokma een onevenwichtige film zonder verrassing. Ik had van te voren echt geen idee waar ik naar ging kijken, maar vanaf minuut één wist je al waar dit naartoe zou gaan. De weg naartoe is vervolgens niet verrassend of bijzonder genoeg om indruk te maken, echter verveelt de film desondanks ook nergens. Een paar momenten laten zien dat er veel meer in had gezeten - ondanks de voorspelbare afloop -, maar het lijkt alsof de makers niet echt een keuze durfden te maken om voor een bepaald publiek te kiezen, alsof het een allemans-film moest worden.

Mooie film wel, vooral uitstekend gespeeld door Schaap en Bokma. Dan mag het inhoudelijk allemaal niet zo verrassend zijn (als kijker weet je wel waar het naartoe gaat - alleen de vraag of er ook seksueel misbruik bij zat blijft nog lang onduidelijk), het is wel een film die vermaakt en raakt en vrij goed een beeld van het leven van Schaap schetst en haar problemen. Visueel wel aardig, met af en toe iets te veel nadruk op van die leitmotieven (de veertjes/vlokken) maar heel storend is het niet allemaal. 3,5*.

Goede acteerprestaties van Elise Schaap en Pierre Bokma, maar dat is geen verrassing. Ik vond het verhaal van deze film ook niet verrassend, vond het eigenlijk een beetje een saaie wat vervelende film.

En wat is dat met de onvermijdelijke Belg in Nederlandse films? Gister bij nr. 10 ook al, alsof een groot deel van de Nederlandse bevolking uit Belgen bestaat, als je de Nederlandse film mag geloven. En ook nog een Belg met een loodzwaar Belgisch accent, meneer had gjeen gjoesting. Wat is het nut van een Belg voor deze rol, wat is de meerwaarde?

Het komt op mij onlogisch over. Net als in nr 10, waar de Belg dan weer een dochter heeft die accentloos spreekt.

Ik werk als verpleegkundige in de ggz en heb de "eer" gehad deze vader van dichtbij meegemaakt te hebben.

Normaal volg ik ggz niet als ik vrij ben maar dit is wel bijzonder. Ga hem zeker zien.

Vandaag gezien - Blij dat ik ben gegaan naar deze film.

Ja, wel goed hoor. In tegenstelling tot anderen had ik niet na minuut 1 al door waar het heen zou gaan, maar gelukkig heb ik dat vrij zelden. Daar ben ik te naief voor misschien.
De film zelf duurde wel wat lang, ondanks de korte lengte. Er gebeurde gewoon te weinig interessants, en als er dan ook nog onnodige speeltijd verprutst moet worden aan een nutteloze seksvriend, dan is de speelduur gewoon te ruim. Nou ja, nutteloos. Het gaf de gelegenheid de vormen van Elise Schaap even groot te tonen. Wat dat verder ook waard is in een film als dit.
Eva kwam op mij toch wel een beetje gestoord over, en ik zou me wel zorgen maken als ik haar was. Ze kreeg regelmatig last van horrorvisioenen, en ik vraag me af of dat door haar vaders gedrag kwam, of daar haar vaders genen.
Maar dat zal ik wel nooit te weten komen.

Oh ja, als je man je voortdurend aanspreekt met "liefje" en zijn kinderen constant "lieverds" noemt, dan zou ik een andere acteur als man kiezen, of in elk geval een man met een betere scriptschrijver kiezen.

Dat hoor ik ook vaak in NLse series en films, ik vraag me dan af of er mensen zijn die echt zo praten. In het milieu van de serie- en filmmakers wellicht.

Maaik Krijgsman bewerkte de roman van regisseur Antoinette Beumer over de afstandelijke Eva [Elise Schaap], die na de plotseling dood van haar moeder [Liz Snoyink] meer opheldering wil over haar familieverleden. Wanneer ze het huis van haar moeder komt opruimen, raakt ze in gesprek met de buurvrouw [Marie Louise Stheins] die een tipje van de sluier oplicht. Maar de sleutel ligt bij Eva’s vader Joost [Pierre Bokma], een verwarde oude man die al geruime tijd in een verzorgingshuis woont. Schaap is voortreffelijk in de hoofdrol maar wordt in de steek gelaten door een serie ongeloofwaardigheden en plotgaten. Zo parkeert ze haar auto op de A28, loopt terug naar het huis van haar moeder en vraagt haar stagiaire (wat heeft die daar eigenlijk te zoeken?) of hij even haar auto wil oppikken op de A28, afslag twee. En hij zegt nog vrolijk ‘ja’ ook! Minstens net zo erg: de vage ontknoping.

Ik snapte het einde van de film niet

Bokma en Schaap zijn natuurlijk acteer pareltjes. Zij alleen al zorgen ervoor dat dit behoorlijk zware gezins drama naar een hoger level wordt getild. Dit deprimerende verhaal weet met enkele scenes soms zelfs voor een genante glimlach te zorgen. Ook ik kon niet helemaal de climax met het telefoontje bevatten. Het ontging me. Verder prima film. 3*/3.5*

Ben ik gelukkig niet de enige Dombo

Leuk dat Liz Snoijink hieraan meedoet, maar haar rol is zo absurd klein. Geef haar dan op z'n minst wat meer tekst en een paar extra scènes. Kwam haar ooit tegen in de stad, ze lachte heel vriendelijk naar me.

Antoinette Beumer is geen lievelingsregisseur van me. Met uitzondering van Jackie hebben al haar films van mij een dikke onvoldoende gekregen.

Ik hou niet zo van de groene waas die over de film hangt, het maakt de huiden oneffener omdat het zwart erdoor versterkt waardoor iedereen er slechter uitziet, hoewel ik het in andere films erger heb gezien.

De film doet zich interessanter voor dan hij in werkelijkheid is met de dwarrelende veren en vlokken en dergelijke, de langdurige stiltes.. Maar eigenlijk stelt het verhaal niet heel veel voor, had zo iets uit de Mijn Geheim kunnen zijn.

Maar al met al best een aardige film. En wat is het geluid van ruitenwissers toch lekker.

goede cast, maar het verhaal is erg mager, en echt een schokkende ontknoping of hoogtepunt komt er ook niet.

Het word al vrij snel duidelijk hoe alles in elkaar zit, maar er komt vervolgens ook nergens een verassende wending of piek in dat je als kijker toch nog even verast word.

Aan de cast lag het ieder geval niet.

Prima verfilming van het gelijknamige boek. Dat is op zich al niet eenvoudig. Deed me wel wat denken aan de roman en film van "Kom hier dat ik u kus" dat ongeveer gelijktijdig verscheen in de zalen en eveneens een psychologische dramatiek van genre heeft.

Zolang je mensen opsluit en ver weg houdt van je eigen leventje is er weinig aan de hand. Iemand dood zwijgen betekent nog niet dat die er helemaal niet meer is. Na de dood van haar moeder gaat Eva de confrontatie aan. En toch heeft ze hem nooit helemaal losgelaten. Onverwerkte trauma's steken te pas en te onpas de kop op. Angst is de rode draad doorheen de film.

Wow wat een film! Zoals gewoonlijk zet Pierre Bokma weer een prima rol neer, wat een topacteur! Maar ook Elise Schaap speelt haar rol van Eva met verve. Mooi open einde ook. Vader Joost die de kleine Eva mbv een kussen liet stikken en veel later waarschijnlijk Joosje uit de inrichting, maar hoe kwam vader Joost aan z'n eind?
Prima film van Nederlandse bodem, ruimschoots voldoende! 3,5☆

Psychodrama over een vrouw, die na de plotselinge dood van haar moeder de gaten in haar geheugen over haar jeugd probeert op te vullen; een schokkende, soms paniekerige ervaring. De scène in het restaurant is een dissonant, maar verder een prima film van eigen bodem met een uitstekende cast.

Als groot fan van Elise schaap heeft deze film een streepje voor .

En dit deed ze dan ook weer met verve . Mooie film . Bokma was ook erg goed .

En het zware heftige einde zag ik niet aankomen . Dikke voldoende hier 3,5*

Aardige film over een vrouw wiens vader al jarenlang in een psychiatrische inrichting verblijft. Op zich een mooi, inlevend drama over een vrouw die vraagtekens zet bij haar psychische gezondheid. Goed acteerwerk en ook een aantal goeie scenes. Maar daar tegenover voelt de film ondanks de korte lengte vrij lang aan en is het ook wat eentonig. Net geen 3.5 sterren.

Prima verfilming van deze roman, maar het boek is beter.

Sterke rol van Elise Schaap. Ze speelt een vrouw die wel erg rechtdoorzee is, maar dat blijkt al gauw puur overlevingsinstinct, en ook een masker. Nadeel van zo'n rechthoekig personage is dat je vrijwel geen andere kant van haar ziet. Ze laat maar amper haar kwetsbare kant toe.

Ik heb wel wat moeite met het gestoorde vader personage. Je hebt psychiatrisch patiënten en je hebt psychiatrisch patiënten; de scène in het restaurant was wel erg over the top. En de manier waarop hij over vrouwen praatte was ook wel heel erg extreem. Veel psychiatrisch patiënten zijn wel gewoon normaal aanspreekbaar, maar in films zie je altijd van die extreme gevallen.

Zoals bij veel films in dit genre (genrechiché); de hoofdpersoon lijkt helemaal geen vrienden of andere familie te hebben, geen broers of zussen. Dat moet denk ik het effect versterken dat ze er bijna helemaal alleen voor staat.

Ruime 3*