Unheimliche Geschichten (1932)
Alternatieve titel: Tales of the Uncanny
mijn stem
2 stemmen
Duitsland
Horror / Sciencefiction
89 minuten
geregisseerd door Richard Oswald
met Paul Wegener, Harald Paulsen en Paul Henckels
Wanneer door een ongeluk de uitvinding van een wetenschapper wordt vernield, doodt hij in een bui van razernij zijn echtgenote. Hij metselt het lichaam van zijn vrouw in achter een keldermuur, maar de politie vindt dit lichaam nadat ze door een journalist werden getipt. Als de moordenaar kan ontkomen, maakt de journalist er een zaak van om de man weer op te sporen.
3
geplaatst: 23 oktober 2018, 20:36 uur
In 1919 kwam de zwijgende film 'Unheimliche Geschichten' uit. Vermoedelijk de eerste horror-anthologie. Deze was regisseur Richard Oswald. Dertien jaar maakte hij een eigen nieuwe bewerking maar ditmaal met geluid. Waarbij alleen de eerste en laatste terugkeerde in deze film. Het was voor acteur Paul Wegener (The Student of Prague en The Golem) zijn eerste sprekende filmrol. Hij speelt een kwaadaardige uitvinder die wordt achtervolgd door onderzoeksjournalist (Harald Paulsen) en zodoende door vier beroemde horrorverhalen wandelt.
Beginnend met Edgar Allen Poe's 'The Black Cat' Echter met één kleine aanpassing de uitvinder ontkomt. En belandt in een wax-museum (dit was meer een parodie op Paul Leni's 'Waxworks'). Vanaf hier wordt het kat-en-muis-spel en komen ze elkaar tegen in de inrichting uit Poe's verhaal, 'The System of Dr. Tarr and Prof. Fether' en bij een vreemde sociëteit waar elke avond een duistere zelfmoordgame wordt gespeeld. (Robert Lewis Stevenson's 'The Suicide Club') De verhalen zijn zoveel jaar naar dato denk ik voor vele wel bekend dus dat voelt best vertrouwd aan. Desondanks is het nog steeds erg vermakelijk.
Paul Wegener als meester-schurk deed het ondanks zijn eerste talkie,nog best goed. Helaas was niet alles evengoed aangepast aan de veranderende tijd door het geluid. Echter gek genoeg was juist een gedeelte waar geluid (zang en muziek)de boventoon voerde voor mij het irritantste. Toch is deze film over het algemeen een goede vermakelijke film. En in 1932 was er volgens mij nog steeds geen andere horror-anthologie, dus heeft regisseur Richard Oswald vermoedelijk tevens de eerste horror-anthologie met geluid gemaakt!
Beginnend met Edgar Allen Poe's 'The Black Cat' Echter met één kleine aanpassing de uitvinder ontkomt. En belandt in een wax-museum (dit was meer een parodie op Paul Leni's 'Waxworks'). Vanaf hier wordt het kat-en-muis-spel en komen ze elkaar tegen in de inrichting uit Poe's verhaal, 'The System of Dr. Tarr and Prof. Fether' en bij een vreemde sociëteit waar elke avond een duistere zelfmoordgame wordt gespeeld. (Robert Lewis Stevenson's 'The Suicide Club') De verhalen zijn zoveel jaar naar dato denk ik voor vele wel bekend dus dat voelt best vertrouwd aan. Desondanks is het nog steeds erg vermakelijk.
Paul Wegener als meester-schurk deed het ondanks zijn eerste talkie,nog best goed. Helaas was niet alles evengoed aangepast aan de veranderende tijd door het geluid. Echter gek genoeg was juist een gedeelte waar geluid (zang en muziek)de boventoon voerde voor mij het irritantste. Toch is deze film over het algemeen een goede vermakelijke film. En in 1932 was er volgens mij nog steeds geen andere horror-anthologie, dus heeft regisseur Richard Oswald vermoedelijk tevens de eerste horror-anthologie met geluid gemaakt!
* denotes required fields.
* denotes required fields.