Blue Night (2018)

Blue Night lijkt op voorhand een zeer interessante film. Gedurende het verhaal kom je er achter dat je eigenlijk maar weinig inhoud krijgt voorgeschoteld. SJP loopt op een belangrijk punt in haar leven ogenschijnlijk doelloos rond in New York en ontmoet her en der personen waarmee ze half afgeronde dialogen voert. Te ridicuul voor woorden dit!

Duidelijk dat Constant iets heel belangrijks en beschouwelijks wilde maken over het vergankelijke van de mens, maar Blue Night is toch vooral mislukt. In de eerste minuten krijgt Parker al meteen de meest wrede boodschap te slikken die iemand kan krijgen, en de volgende anderhalf uur zijn we getuige van een ogenschijnlijk emotie- en doelloos verwerkingsproces. Zwak script, ook wordt duidelijk dat Parker een veel te beperkte actrice is om de telloorgang van deze vrouw, zonder al te veel woorden te mogen gebruiken, voelbaar te maken. Moest onwillekeurig denken aan een thriller met dezelfde thematiek als uitgangspunt, D.O.A.( de versie van1950), waarin één prachtige scène zit van nauwelijks één minuut(O'Brien die wezenloos om zich heen kijkt naar het divers dagelijks leven om hem heen, nadat hij net heeft gehoord dat hij stervende is) waarmee de makers destijds prachtig non verbaal veel meer konden duiden dan deze regisseur anno 2018 in 90 minuten met dit vermoeiend probeersel. Goed, energiek bijrolletje van Renee Zellweger, die daarmee in een paar minuutjes wel onbedoeld aantoont waar het de mensen om haar heen hier aan ontbreekt: het echte talent om iets moois te fabriceren.

Ik lees veel negatiefs op het internet over deze film.

Niet alleen over de film zelf.

Maar ook over Sarah Jessica Parker.

Dat ze ' te ' oud geworden is.

Ik vind dit onterecht. De actrice is in 2019 ,54 jaar geworden.

Veel vrouwen zouden ervan dromen om er zo uit te zien ,als ze 54 zijn.

Ik had twijfels of ik de film al dan niet zou bekijken ,vanwege de vele negatieve kritiek.

Maar mijn twijfels waren onterecht.

Het is een mooie emotionele film geworden ,waarbij een vrouw zich vragen stelt over haar leven ,nu ze slecht nieuws te horen kreeg van de Dokter. Ik vind dat de rol goed past bij S. Jessica Parker.

Men ziet dat ze grote zorgen heeft ,en veel van wat ze deed in het verleden ,waarschijnlijk anders had gedaan ,nu ze terug kijkt naar haar leven.

Ze is niet de persoon ,die haar leed wil delen ,met Jan en alleman.

Gezien ze weet dat ze in deze laatste fase van haar leven ,er alleen voor staat.

Over het einde kan men discuteren ,kwam het einde te vlug ? Zonder een antwoord te geven op bepaalde vragen & zorgen ?

Ik denk het niet . . want in het begin van de film ,zegt de Dokter hoe de diagnose is.

En wat mogelijk is ,en de gevolgen dan zouden zijn . .

Ik vond dit ook een mooie, emotionele film en ben het helemaal eens met Huggy Bear. SJP vind ik een mooie, aparte schoonheid, waar ik af en toe iets van Barbra Streisand in zie. Hoe het ook zij, ik kan niets negatiefs zeggen over deze film of over SJP.