Kincsem (2017)

Heerlijk dat dit soort films nog gemaakt worden. Boordevol drama, kleur, beweging, spanning. Oké, een negentiende eeuws kostuumverhaal, maar je kijkt je ogen uit. Het verhaal is simpel. Een jonge jongen is er getuige van dat zijn vader wordt doodgeschoten door zijn vroegere vriend. Die neemt het familiekasteel in beslag en de jongen wordt elders opgevoed. Jaren later als de jongen volwassen is gaat hij paarden trainen, net als zijn vader, en verwerft een onhandelbaar racepaard, Kinscem. Onder zijn leiding groeit het paard uit tot een onverslaanbare winnaar op de Europese racebanen.

De rest bekijken jullie zelf maar. Er zit genoeg romantiek in. Cinematografisch, cameravoering, het is allemaal dit in orde. Misschien is het handig iets van de weerbarstige Hongaarse geschiedenis te kennen, maar echt nodig is dat niet. Geen film over de negentiende eeuw, maar zoals wij ons die geschiedenis voorstellen. Dat vond ik aardig gevonden van de regisseur.

Wat ik nog vergeten was te vertellen (voor wie dat interessant vindt), de geschiedenis van het onverslaanbare paard Kincsem, is gebaseerd op een werkelijk bestaand paard, genaamd Kiber, een in Hongarije gefokt en in Engeland getraind paard dat verworven was door de gebroeders Baltazzi, begin jaren zeventig van de negentiende eeuw. Het paard won in 1876 de Derby, de belangrijkste Engelse paardenrace.

De gebroeders Baltazzi wonnen daarmee 100.000 pond (circa een miljoen gulden). Dat was nodig ook want ze waren bijna failliet. Nog een feitje: Alexander en Hector Baltazzi waren afkomstig uit Wenen en waren de ooms van Mary von Vetsera, die in 1889 samen met kroonprins Rudolf in Mayerling zelfmoord pleegde.