Wolfblood (1925)

Deze dankzij cityofshadows bekeken. Ik ben het eens met de waardering die hij er aan heeft gegeven. Het is meer een drama dan horror of weerwolvenfilm. De film is erg fragmentarisch en vaak krijg je een beschrijving waarna je ziet hoe dat is gegaan. Dit betekent dat er weinig verrassing is, je krijgt ook geen sterke band met de karakters ook omdat er meer wordt verteld dan dat er dialoog in zit. En op het begin na zijn er ook weinig bordjes. het voelt meer aan als een boek met bewegende beelden dan een film. Camera is ook statisch met enkel de mensen en dieren die voor beweging zorgen. Het bos met die torenhoge bomen is wel een prachtige setting!

Toen ik via de recensie van alexspyforever hoorde over deze film, stond vast dat ik deze ook binnenkort ging kijken. Zonder hoge verwachtingen, want dit soort vroege, low-budget features kunnen nogal eens een zware zit zijn, maar heel erg benieuwd was ik wel. De een-na-oudste, en de oudste nog bestaande, weerwolffilm, dat soort curiosa ben ik altijd wel geïnteresseerd in. Tot mijn afgrijzen zat er al een joekel van een spelfout in de eerste tekstkaart (fastness ipv vastness), maar gelukkig bleek dit een incidenteel foutje te zijn. Het was een sfeervolle film, vooral vanwege de setting (grotendeels) in de grootse Canadese bossen. Echt een weerwolffilm is dit ook niet - Bannister krijgt weliswaar wolvenbloed in zich bij een transfusie, maar zijn wolfschap is eigenlijk niet echt, en beperkt zich tot dromen en hallucinaties van een roedel spookwolven, verhalen over slachtoffers en geruchten van de bijgelovige houthakkers. Er wordt ook verwezen naar de Loup Garou, een Frans-Canadese weerwolflegende, in plaats van de meer traditionele Germaanse weerwolf wat de meest gebruikte weerwolf-archetype is. Maar ik ben het met alex eens dat het het puur een drama is en geen horror, met een ietwat vermoeiend romantisch drama-zijplotje, en het vaak overkomt als een boek geillustreerd met korte filmpjes dan dat het echt als film één verhaal vertelt. Toch ben ik wel wat milder in m'n eindoordeel - ik hou wel van dit soort folk-drama, en het prima verhaal en de fraaie setting maken voor mij een hoop goed.

Al sinds het allereerste begin van bewegende beelden zijn er enge films. Echter in al die vroege stille horrorfilms werden Weerwolven nauwelijks gezien. De Weerwolf zoals we die kennen, kwam pas in 1935. Er zijn echter een paar soort van weerwolf-film die eerder gemaakt zijn. De vroegste weerwolf-film bevatte een vrouwelijke weerwolf en heette 'The Werewolf' (1913) en dan was er deze oudste nog bestaande film uit 1925. Hoewel weerwolf-film daar komt het nauwelijks voor in aanmerking. Het plot gaat meestal over twee rivaliserende groepen houthakkers in het Canadese bos (regelmatige herhalende beelden van een zagerij) en een driehoek liefdesverhouding. Deze zaken escaleren uiteraard. Er zijn opvallend veel buitenopnames. Maar veelal beelden van vallende bomen en die zijn niet echt interessant. Wel aan het einde leuke beelden van een fantoomgroep wolven. Het weerwolf-gedeelte is een transfusie van wolvenbloed en daardoor de veronderstelde bijgelovigheid van de houthakkers dat hij misschien 'le loup garou' is, de weerwolf! Van een stille film kan je natuurlijk geen bloedvergieten of zelfs maar metaforische speciale effecten van de wolf verwachten. Die zijn er dan ook niet! Echter is allemaal wel erg armtierig, er is zelfs niet eens een beetje extra haar of een ​​nep-hoektand. Nog wel een paar scènes met opvliegende man. Enfin ik kan dit stille oudje ook weer van het lijstje schrappen en ik zal het niet te hard beoordelen maar voor mij was het verre van goede film!