Ik vind het open eind bij arthouse (rot naam, maar men weet vast waar ik op doel) films ontzettend voorspelbaar worden. Vooral bij mysteries waar iemand verdwijnt of er een moord opgelost moet worden, kun je er al vrij snel vanuit gaan dat er nóóit antwoorden gaan komen. Want uiteindelijk gaat het om de personages, sfeer en een diepere betekenis. Niet om het verhaal. Vind het juist wat flauw vaak.

Bijvoorbeeld niks op kunnen zoeken omdat de telefoon (op het platteland) geen bereik heeft? Een cliché op zich.

Nee, juist niet dat cliché, want dat was er al in de opmars van de normale gsm. In huidige tijd zullen er vast plekken zijn waar de verbinding niet goed werkt, maar dat wordt steeds minder en is steeds stabieler en sneller. Het zal vast nog lang gebruikt worden als cliché in een film.

Denk aan de snelheid waarmee karakters op een pc of laptop informatie meteen kunnen vergaren, puur op het gebied van zoekgedrag. Ik ken honderden films waarin iemand binnen een seconde via een zoekmachine meteen de juist resultaten krijgt op een pc en mede dankzij oa. het grote beeldscherm dit makkelijk kan lezen. Je ziet dan ook vaak een karakter met groot scherm die daaruit de hoofdmoot direct onderscheidt. Dat is met dezelfde site op een smartphone echt andere koek. Op een smartphone zie ik in films zeer weinig in relatie tot zoekgedrag, maar vooral interactief verkeer; een kort bericht of een foto.

Ik zoek dus eigenlijk naar een cliché wat in het echte leven, althans bij mij, zorgt voor grote ergernis, maar ook voor films zou kunnen worden uitgebuit. Heb misschien wel duizenden uren verspeeld door te gissen naar de naam van iets, waarop iemand met een smartphone zoekt en zoekt, terwijl ik het op een laptop veel sneller had kunnen vinden.

Denk zelfs dat het voor spanning zou kunnen zorgen, maar ik zie het vertraagd kunnen zoeken naar informatie op een smartphone niet of nauwelijks terug in film. Daarom zoek ik naar zulke voorbeelden.

Ik hoop dat je nog lang kan blijven zoeken. Ik zit op dat soort alledaagsheid totaal niet te wachten in film. Daaraan gerelateerd: Ja, hoezo is dat eigenlijk een cliché? Elke keer dat een film niet in beeld brengt dat de personages 8 uur slapen, is dat ook een cliché?

Ik weet trouwens niet waar je allemaal naar op zoek bent, maar het lijkt me redelijk kut als je daar "duizenden uren" aan kwijt bent. Ik heb een trage telefoon die nodig aan vervanging toe is, maar heb goddank alsnog zelden tot nooit meer dan 2 minuten nodig om iets op te zoeken.

Op het eerste gezicht overdrijf ik misschien, maar is dit echt gebaseerd op vele jaren ervaringen met andermans smartphones. Ken veel personen die op een trage en klungelige manier iets proberen te vinden. Dan is wat mij betreft vaak al minder dan 2 minuten absurd veel.

Ik zit ook niet perse te springen om zulke alledaagse clichés te vertalen naar film, maar ik ben er wel naar op zoek, als ze al bestaan.

Waarom? Ben het eens met Apollinisch, iemand die wat opzoekt via mobie, pc of telefoonboek is toch niet boeiend?
Je schrijft:
Wat voor spanning dan? Stel dat iemand op de bus of trein staat te wachten. De volgende komt pas over een kleine 20 minuten. Moeten die minuten dan ook gefilmd worden? De ergernis, het ongeduld van de persoon? Het lijkt mij eerder slaapverwekkend en niet ter zake doende.

Zou toch in een komedie gebruikt kunnen worden, of een parodie spy-film.

Of gewoon, zoals Neo zegt, als spanningsverhogend element. Net zoals soms op cruciale momenten een auto maar niet wil starten net tot het bijna te laat is. Dat komt niet in een film als het niet nodig is, maar het kan wel iets toevoegen dus.