Deze regisseur maakt vreselijke films!

Juist door de cinéma vérité homevideo-look en poëtische hyperediting ziet Gummo (1997) er nog steeds vernieuwend uit . De meeste films uit 1997 die wel ' professioneel ' gefilmd zijn , ogen anno 2015 er erg gedateerd en pover uit , zo jaren '90 . Terwijl het cinéma vérité uiterlijk tijdloos en onvergankelijk is .

Cinéma vérité blijft altijd cinéma vérité ! Over tien jaar , over 50 jaar en over 100 jaar . Bovendien draait het niet om de beeldkwaliteit , maar alles hangt af van de editing , framing en composities . Overigens , framing en composities zijn ook een vorm van montage die ook van essentieel belang zijn ...

Slimme cineasten nemen films op die er net een tikkeltje ' anders ' uitzien dan diens tijdgenoten . Deze films verouderen qua beeldkwaliteit veel minder snel dan mainstream films .

Neem bijvoorbeel Miami Vice (2006) , hij zag er radicaal anders uit dan andere films uit 2006 . En jawel ; Miami Vice (2006) is nauwelijks gedateerd . Neem Éloge de l'amour (2001) , minst gedateerd film van het jaar 2001 . Waarom ? Omdat het er zo radicaal anders uitziet dan films uit 2001 .

En wat dacht je van de cinéma vérité homevideo-look van Adieu au langage (2014) ? Ik weet zeker dan Adieu au langage (2014) de tand des tijds met gemak zal doorstaan , terwijl de meeste mainstream films die wel ultra modern , volgens de huidige ' Hollywood ' maatstaven gefilmd zijn over 20 jaar gedateerd zullen ogen .

Umfeld heeft inhoudelijk nog meer te bieden.

En wat betreft Adieu au Langage, die oogde toen hij uitkwam al redelijk verouderd, dat gaat er met de jaren echt niet op beteren.

Nogmaals , Adieu au langage (2014) is in de cinéma vérité-stijl geschoten. De composities , het contrast = de ' textuur ' / structuur van de kleuren en deep-focus fotografie zijn van de buiten categorie . Lijkt net alsof het met een reliëf geschilderd is . En je kan het RELIEF als het ware met je eigen blote handen aanraken en vastpakken . En dan het impressionistische patroon van de kleurencombinaties , het pointisme van Monet , Van Gogh . Ik kan dagen doorgaan . En dan heb ik nog niets gezegd over de fenomenale buitenaardse hyperediting .

Dat je dagen door kan gaan weet ik, maar het woord "hyperediting" bijvoorbeeld heeft bij jou een serieuze devaluatie ondergaan. Het is allemaal nogal opgeblazen, met veel hoofdletters en heel dik aangezet, terwijl het resultaat vaak nogal gewoontjes oogt.

In 70 minuten laat GODARD in zijn meesterwerk ( , zijn beste film OOIT ) veel meer zien ( o.a. d.m.v. precieze framing / composities = ook een vorm van editing ) , horen , off-screen gebeurtenissen (niet-)tonen die het menselijke brein prikkelen etc. dan menig ander regisseur dat kan doen in 700 minuten . Soms laat GODARD zelfs 3 verschillende films ( gebeurtenissen ) in 1 keer zien / horen .

" A cet endroit de la toile, peindre ni ce qu’on voit, puisqu’on ne voit rien, ni ce qu’on ne voit pas puisqu’on ne doit peindre que ce qu’on voit, mais peindre qu’on ne voit pas " .

Sorry, maar als mensen met termen als 'poëtische hyperediting' gaan gooien mbt een Gummo, kan ik een klein gniffeltje toch echt niet nalaten. Filmisch gezien ongeveer equivalent aan het 1,5 uur lang filmen van een vers gelegde hondenbolus. Misschien is dat overigens wel een nieuw ideetje voor Korine, benieuwd naar de semi-diepzinnige contemplaties die menigeen erover los zal laten.

En wat de de diepe, filosofische 'inhoud' waar een film als Spring Breakers zo zwanger van zou moeten zijn betreft: tja, het kwam nogal lachwekkend over allemaal. Het visuele is hetgeen wat de film op de valreep redt, mijns inziens.

https://www.moviemeter.nl/images/cover/4000/4024.300.jpg?cb=1635744434

N.a.v. dit artikel in het Het Laatste Nieuws:

30 jaar na ‘Intensive Care’ met Koen Wauters: het verhaal achter de horrorfilm die zó slecht was dat het cult werd | Film | HLN

(betaalartikel)

Dorna X. van Rouveroy maakt vreselijke films. Daar zal vriend en vijand het over eens zijn.

An Amsterdam Tale (1999) is een van de slechtste Nederlandse films ooit.

Haar naam is ook bijzonder merkwaardig, en klinkt eerder als een pseudoniem van een SM-meesteres dan een echte naam.

Een korte blik op IMDb leert dat Dorna nu documentaires maakt. Het zou zo maar kunnen dat dat metier haar veel beter ligt en ik wens haar daar oprecht alle succes bij toe en geen flauwe opmerkingen over haar naam.

De regisseur van de film ken ik niet, maar ik kan me als kind de film nog goed herinneren. Koen Wouters was met Clouseau de top in Vlaanderen en het leek alsof hij alles wat hij aanraakte in goud deed veranderen. Het tegendeel bewees hij met deze horrorfilm. Je zou het wel een cultfilm kunnen noemen. Horrorfilms in Vlaanderen waren al zeer zeldzaam, dus viel zo'n Nederlandse horror met een bekende Vlaamse acteur snel op natuurlijk.