John Milton schreef:
Weer eens een poging gedaan. Blijft zo'n verschrikkelijk lastige opgave.

(afbeelding)

01. Paris, Texas (1984)
02. C'era una Volta il West (1968)
03. 2001: A Space Odyssey (1968)
04. American Honey (2016)
05. Sunrise: A Song of Two Humans (1927)
06. Faa Yeung Nin Wa (2000)
07. Vertigo (1958)
08. The Tree of Life (2011)
09. Casablanca (1942)
10. No Country for Old Men (2007)

TornadoEF5 schreef:
Ik heb het idee dat er de laatste tijd eigenlijk weinig verandert aan mijn top 10. Dat was vroeger wel eens anders het geval.

1. Kreuzweg (2014)

Kreuzweg is voor mij het sterkste drama dat ik ooit gezien heb, en dat dieper ingaat op het proces van radicalisering, een vrij actueel onderwerp. Waar de film me nog het meest in verbaasde was hoe het zich beperkte in wat het kon vertellen door de vertelstructuur (het onderverdelen van de film in de 14 hoofdstukken analoog met de hoofdstukken van de kruisweg). Hiermee bindt de film zich vast aan een rigide structuur, maar dan krijg je desondanks toch een geweldig resultaat. Ik vind het een huzarenstukje. De film pakte me enorm, vanaf de eerste scène (een geweldige openingsscène) had de film al beet, en dit tot de allerlaatste scène. Ik vond de statische camerabewegingen ook een meerwaarde in deze film, rustgevend en ook stilistisch mooi. Misschien ook wel modern minimalistisch.

2. Suspiria (1977)

Ik denk dat er geen dag voorbijgaat waaraan ik niet aan deze film denk. Ik denk dat ik quasi elke dag deze film opnieuw terug wil zien. Toen ik The Neon Demon zag, dacht ik dat dat de mooiste film was dat ik ooit gezien had, maar na het zien van deze film weet ik dat deze film misschien wel het begin van alles was op dat vlak. Ik heb gewoon het idee dat deze film voor mij gemaakt is, en alles juist valt. Het is misschien niet de film van de meeste gore, maar het gaat om de ervaring. De film is een lust voor oog en oor en verwent je zintuigen. En na de film voel je je een ander mens.

3. Respire (2014)

Misschien wel een heel persoonlijk filmpje, maar ook opnieuw een drama dat echt op je huid zit. Nijpend in zekere vorm wel. Een waar je het verhaal ook erg goed aanvoelt, zonder dat het daarvoor ooit in clichès moet vervallen. Respire is een heel realistische en pure film, en is één van de beste films die de leefwereld van jongeren weergeeft. Neem daarbij ook nog eens de prachtig geschoten beelden bij, en misschien ook wel één van de beste party-scènes in film, en dan heb je een pracht van een film.

4. Eyes Wide Shut (1999)

Met Kubrick had ik een tijdje een haat-liefde verhouding. Na deze film is dat eigenlijk veranderd. Ik had lange tijd gedacht dat deze film uiteindelijk pretentieus enzovoort zou zijn, omdat zelfs sommige Kubrickfans er niet van houden, maar uiteindelijk is dit misschien wel één van de enige Kubrickfilms waar bij het van de eerste keer voor mij "bingo" was. De film intrigeert, er zitten geweldige scènes bij, de mysterie in deze film boeit, en voor de zintuigen is ook dit verwennerij. Ook dit was voor mij vooral een ervaringsfilm. Een echt meesterwerk.

5. Taxi Driver (1976)

Martin Scorsese vind ik over de algemene lijn licht overschat, maar met deze film heeft hij vooral een film die het qua sfeer erg goed doet, mede door de geweldige score / soundtrack. Travis Bickle is een memorabel personage, en de karakterstudies in deze film die voor een sterk ontwikkelde psychologische laag zorgen, maken ervoor dat de film op dat vlak heel erg veel te bieden heeft. Maar de sfeer van New York by night in taxi ondersteund door jazz, is voor mij toch ongeëvenaard in film.

6. The Neon Demon (2016)

De Suspiria van deze eeuw. Prachtig gefilmd en een trip / ervaring die je ook heel lang bezighoudt, in combinatie met een geweldige acteerprestatie van Elle Fanning. Ook hier had ik na het verlaten van de cinéma een echte vreemde gewaarwording, met name dat je een ander mens bent na het zien van deze film. Of dat je de cinéma verlaat met een eerder verdoofd gevoel. Qua visuele pracht misschien wel de mooiste film ooit (waar in Suspiria vooral de synergie met de audio voor een wow-effect zorgt).

7. Mustang (2015)

Zeer sterk drama dat er voor mij staat, dat mij pakt en dat ook een boodschap te vertellen heeft, al dan niet in verpakte vorm. Maar ook op cinematografisch vlak vond ik dit een zeer sterk gefilmde film. Een film die ook één en al schoonheid bevat en warmte uitstraalt, ondanks de wat donkere thematiek. En natuurlijk realistisch en puur, en niet overdreven uitgezet qua dramatiek.

8. Bom Yeoreum Gaeul Gyeoul Geurigo Bom (2003)

De films van Ki-duk Kim hebben vaak drie dingen gemeen: sfeer en rust, (boeddhistische) filosofische gelaagdheid en de befaamde stilte. Muzikaal vind ik deze film ook zeer sterk, waarbij de gezongen delen echt indruk maakten. Ik denk dat de herkenbare en unieke omgevingen in deze film ook dat beetje extra geven (dat hutje op het water). De evolutie van de film is dan beter te volgen. De kracht zit hem ook dat de film blijft boeien ondanks de traagheid en stilte, en niet alleen bij deze film maar ook bij Bin-jip. Bij die laatste was ik er me zelfs amper van gewaar dat er amper gesproken werd in de film, maar er zijn natuurlijk veel vormen van communicatie in het echte leven.

9. Cidade de Deus (2002)

Een film die ik lange tijd geleden al voor het eerst had gezien, en dus lange tijd mijn favoriete film was. De film heeft een zeer boeiend verhaaltje (ook wel een soort rise&fall-element), en één van de films die het sterkste het leven in de Zuid-Amerikaanse sloppenwijken kan weergeven, of althans de gevaren en de bruutheid ervan. Ik denk ook wel dat ik een voorliefde heb voor zo een locaties en Brazilie. Sloppenwijken zijn voor mij very pleasing to the eye, en de kleine steegjes geven je het gevoel dat je in een echt avontuur verzeild raakt, maar het kan ook het element van nieuwheid zijn die dat gevoel heeft. Ik vind de film erg boeiend en over een sterk verhaal beschikken, en gangsters uit de sloppenwijken zullen me nu éénmaal altijd meer boeien dan maffiosi en de criminaliteit van/bij de elite.

10. American Beauty (1999)

Een film dat zeer sterk in elkaar zit, en waar de inhoud ervoor zorgt dat je begint te reflecteren over je eigen leven. Een film die vragen stelt over de sillyness van het leven. Een film die aantoont dat je soms je controle over alles moet loslaten om echt te kunnen genieten van het moment. Een film die dieper omgaat om het gegeven van midlifecrisissen, maar ook een film met geweldige acteerprestaties, een prachtig verhaal en een zeer mooie soundtrack.

xgogax schreef:
UPDATE 2018

top 8

'Je vous salue, Marie' (1985)
Le livre d'image (2018)
Adieu au langage (2014)
Éloge de L'Amour (2001)

Blackhat (2015)

Zendegi va digar hich (1992)

Qing mei zhu ma (1985)
Kong bu fen zi (1986)

McSavah schreef:
xgogax, hoe zie jij Hélas pour moi binnen het oeuvre van Godard?