House of Flesh Mannequins (2009)

Ik hou wel van films met een dubbele of driedubbele laag, maar deze film was zelfs mij te vaag. 1.5

Ik ben wel benieuwd naar andere meningen... iemand anders die deze film gezien heeft?

Geen gemakkelijk kijkbare film. De belangrijkste reden wordt gevormd door een niet aflatende stroom beelden die bijna alle zijpaden van het lichamelijke onfatsoen verkend. Van pornografie tot zelfmutilatie. Van bloederig snijwerk tot foltering. En niets gefingeerd, hè. Alles is echt.

De (soms bizarre) seks en ook de andere lichamelijke oefeningen worden heel plastisch getoond. Zonder verzachtende omlijsting. Zo confronterend mogelijk. Voor het martel- en snijwerk werden zelfs artiesten ingehuurd die deze nobele ambachten in het dagelijks leven uit vermaak verrichten. Met deze wetenschap in het achterhoofd is het bekijken van de film toch wel enigszins shockerend.

Ik moet er meteen eerlijk bij zeggen dat de hoeveelheid vunzigheid na verloop van tijd zorgde voor een bepaalde gewenning en berusting. Wonderbaarlijk eigenlijk, hoe snel en effectief dat beschermende mechanisme in werking treedt. En ook gelukkig, want 100 minuten met alleen maar de sensatie van shock en walging en verontrusting is te lang en niet gezond.

Naast de verontrustende plaatjes is er een ander belangrijk element dat de film moeilijk kijkbaar maakt. Die grote verstoorder is het verhaal. Welk verhaal, kun je beter zeggen. Met moeite kun je af en toe iets van verhalende samenhang ontdekken in de (sur)realistische brij, maar tot een begrijpelijke en sluitende vertelling komt het niet.

Voeg daarbij het abominabele peil van het acteerwerk en de belabberde dialogen, die de indruk van diepzinnigheid moeten wekken, maar eigenlijk slechts hol en onzinnig klinken en je hebt een erg slechte film te pakken.

Het meest positieve dat je van de film kunt zeggen is dat de film absoluut origineel is.