Die Jungs vom Bahnhof Zoo (2011)

Wat is er toch verschrikkelijk veel leed op de wereld. Als je toch hoort in deze docu wat deze jongens (op eentje na) al allemaal mee hebben gemaakt en dat op zeer jonge leeftijd dan draait je maag om. Vreselijk! Goedgemaakte docu met hele vreemde figuren erin. Jammer dat ze nergens ingaan op het verhaal van Christiane F., dat is waar ik eigenlijk voor keek. 3,5 *

Gelukkig is de regisseuse niet moralistisch. Het conventionele portret geeft inzicht in het alledaagse leven van vijf jonge mannelijke hoeren, waarvan er drie Roma zijn. De scene blijkt de laatste jaren te zijn veranderd. Maatschappelijk werkers, caféhouders en klanten mochten ook hun zegje doen. Het motto is snel geld verdienen. De achtergronden zijn meestal lichamelijk en of seksueel geweld, gebroken gezinnen en drugsverslaving en alle verhalen zijn hartverscheurend en kennen geen happy-end. Bij de Roma wordt een blijk gegund in de armoedige thuissituatie; iedereen weet waar het geld vandaan komt, maar er wordt niet over gesproken.
Op zichzelf een goede documentaire, maar er zijn er, met gelijke strekking, al meer gemaakt.

Documentaire over de mannelijke prostituees bij Bahnhof Zoo in Berlijn. Ik had hiervoor 'Christiane F - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo' gezien. Bij het zoeken naar informatie over die film, stuitte ik hierop. Het is geen vervolg op 'Christiane F.', maar een realistische docu over de 'Rent Boys' van hetzelfde station. Schrijnend om te zien welke ellende de geïnterviewden meegemaakt hadden! Moeilijke jeugd, mishandeld door ouders, misbruik, uit huis geplaatst of door ouders alleen gelaten, kindertehuis/jeugdhuis, diefstal, gevangenisstraf, drugsgebruik, slachtoffer van geweld op straat, analfabeet, vluchteling, illegaal, werkloos, verslaafd, enz. Maar wat me trof was de redenen waarom ze dit 'werk' deden. Van één van de Roma jongens leefde de hele familie (en het halve dorp) in Roemenië van zijn inkomsten en hij had daar ook een gezin. Er werden specifieke keuzes gemaakt zonder directe dwang. De armoede in het dorp droop eraf. Verder kwamen maatschappelijk werkers aan het woord, die proberen om de jongens zoveel mogelijk te ondersteunen en te helpen. Ook sprak een oudere klant over waarom hij de Strichers bezocht (had). De maker van de film geeft alle verhalen neutraal en objectief weer zonder een waardeoordeel. Van een hoop grote steden zijn vergelijkbare documentaires gemaakt. Ik vond het confronterend om te zien.......