Richting West (2010)

Schijnbaar toch nog iemand die echt genoten heeft van deze film

Reken maar.

Vorige bericht was misschien een beetje kinderachtig. Voor zover het nodig is: excuses daarvoor.

Excuses is helemaal niet nodig. Ik heb het gewoon vaak niet op Nederlandse films (zeker niet op die van de laatste twee decennia met zoveel matige Nederlandse acteurs en actrices), ook deze film kon me niet bekoren (ging eigenlijk nergens over). Ik heb juist helemaal niets tegen seks/bloot (ik zie het juist graag toegepast in een film) maar bij Nederlandse wordt het vaak zo nep of te geforceerd toegepast waardoor het zijn werking helemaal verliest. Niet dat Susan Visser veel liet zien overigens.

Ik ga me er niet druk om maken, dus daarom is de toon van dit bericht zo aardig mogelijk: echt, dan heb je de verkeerde films gezien. Echt.

Moet je niet doen, waarom mensen zo luid hun ongenoegen tonen snap ik ook niet, zeker bij Nederlandse producties. Makkelijk af te kraken denk ik, in je moerstaal.

Matige film over een alleenstaande, werkende moeder. Een film over het alledaagse leven zonder enig opsmuk, maar net een beetje te inhoudsloos om echt te kunnen boeien. Een aantal dagen uit haar leven verspreid over een aantal maanden, waarin de tussenliggende weken als kijker gemakkelijk zijn in te vullen. Susan Visser doet het aardig. Net geen 3.0 sterren.

Er is eigenlijk maar een positief punt te herkennen aan deze film, en dat is Susan Visser. Ze heeft nog steeds die mooie lach van heel lang geleden, en ik word er nog steeds blij van als ik die zie. Een soort lach die overal doorheen straalt - waar een soort hoop doorheen schijnt, die het lachen mooier maakt en waardoor de tranen van het moment toch wat minder erg lijken - een soort belofte dat het allemaal wel goed komt.

Maar met de film is dat wel een beetje ver zoeken. Het verhaal zou misschien herkenbaar kunnen zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat het een interessante film oplevert. En dat nekt dit geval - ook het camerawerk of de beelden van de stad kan er weinig meer aan redden.

Ik vond deze film erg saai en langdradig...

uitstekende film op hun mamier

goede geacteren door iedereen

Aardig tusendoortje, verder niet hele bijzonder.

Ik vond dit een oppervlakkige en redelijk saaie film, waarin eigenlijk niet veel gebeurde. Langdradig gezwets en alles draait op niets uit. Susan Visser acteert dan nog wel redelijk, maar de rest van de cast is zwak. Verhaaltechnisch dus onder de maat en soms was de begeleidende muziek ook nog eens irritant, Dit was een misser vanavond.

Een observatie van een alleenstaande moeder. Zo zou ik de film willen omschrijven. De film is geen hoogvlieger, maar ik ken inmiddels al heel wat films van Nicole van Kilsdonk en die zijn over het algemeen prima. En dat geldt ook weer voor deze film. Er wordt uitstekend en naturel geacteerd door de hoofdrolspeelster. Het leven van de alleenstaande moeder is waarschijnlijk voor velen herkenbaar in beeld gebracht. En ik vind de vorm van de film heel mooi en ook best origineel. Er is gekozen om chronologisch momentopnamen uit een periode uit haar leven te laten zien. Meestal zit er een week of drie á vier tussen die momenten. Meestal is het ook een belangrijk moment voor het verhaal, maar soms ook niet. Het wordt heel consequent doorgevoerd en dat geeft de film soms ook een beetje een hak op de tak gevoel, maar dat is inherent aan deze vorm omdat je immers niet weet wat er tussen de verschillende momenten is gebeurd. Dat mag je zelf dan invullen. Zo zie je ook sommige mensen die je daarna nooit meer ziet. En ook dat hoort er dan bij. Maar er zitten wel hele mooie scenes tussen. Eén van de mooiste scenes uit de film vind ik wanneer moeder en zoon samen in de auto zitten en het liedje "meisjes" van Raymond van het Groenewoud meezingen. Er zat sowieso ook af en toe hele mooie muziek in de film. En het laatste wat ik erg leuk vond was dat de film in oud-Rotterdam was opgenomen. Vooral rond de nieuwe binnenweg. Een gebied wat ik ook zelf heel goed ken. Erg leuk maar soms ook een nadeel. Zo suggereerde de film dat moeder en vriend in Spangen of omgeving woonden maar waren de meeste shots in een huis aan de nieuwe binnenweg. En ook de vuilniszak met spullen van de vriend werd naar haar eigen huis gebracht op de fiets, waar nu ineens die vriend woonde. Maar goed, dat zijn details die je waarschijnlijk alleen herkent als je de omgeving goed kent.