La Femme Écarlate (1969)
Alternatieve titels: La Donna Scarlatta | The Bitch Wants Blood | The Scarlet Lady
mijn stem
1 stem
Frankrijk / Italië
Komedie
90 minuten
geregisseerd door Jean Valère
met Monica Vitti, Maurice Ronet en Robert Hossein
Een vrouw die door haar minnaar in de steek is gelaten, overweegt zelfmoord te plegen, maar kiest toch voor wraak. Ze jaagt diverse mannen het hoofd op hol, maar valt uiteindelijk voor de oprechte liefde van een van haar veroveringen.
0
geplaatst: 4 juni 2012, 09:57 uur
Wat zie ik, nog geen stemmen voor een drama-komedie met Vitti 
?
Met deze film heeft het volgende Bewandtnis: wat Antonioni in zijn blablablabla drama's aanschouwelijk wilde maken voor intellectuelen- naar het schijnt hier en daar met succes- dat gebeurt hier op een wijze die meer aansluit op de leefwereld van de gewone werkmens, dwz. alles wordt komisch, maar de thematiek is hetzelfde.
Monica is dus een miljonaire en onnozel trutje dat door Hossein wordt besodemieterd, maar juist daardoor ontstaat in haar een ontslotenheid die haar in staat stelt om authentiek daar te zijn...waarbij ze geholpen wordt door zelfmoordexpert Ronet die haar hopelijk aan het verstand kan brengen dat dit geen sprong van de Eiffeltoren of eerwraak inhoudt.
Aan Antonioni wordt verder nog gerefereerd, zie bv. de laatste scène tussen Vitti en Hossein of dat achterlijke popconcert.
Het betreft hier ook grotendeels een lounge film van het soort dat normaliter in Londen speelt, maar hier is de setting verplaatst naar swinging Paris waar Vitti ronddartelt in extreem dure Dior outfits, al naar gelang haar stemming wit, zwart, groen en pas tegen het eind scharlakenrood.
Scenarist was Chabrol-buddie Gegauff, het is dan ook geen verrassing dat Chabrol hier een cameo heeft als liftboy van de tour Eiffel.
De swinging score werd verzorgd door Colombier.
?Met deze film heeft het volgende Bewandtnis: wat Antonioni in zijn blablablabla drama's aanschouwelijk wilde maken voor intellectuelen- naar het schijnt hier en daar met succes- dat gebeurt hier op een wijze die meer aansluit op de leefwereld van de gewone werkmens, dwz. alles wordt komisch, maar de thematiek is hetzelfde.
Monica is dus een miljonaire en onnozel trutje dat door Hossein wordt besodemieterd, maar juist daardoor ontstaat in haar een ontslotenheid die haar in staat stelt om authentiek daar te zijn...waarbij ze geholpen wordt door zelfmoordexpert Ronet die haar hopelijk aan het verstand kan brengen dat dit geen sprong van de Eiffeltoren of eerwraak inhoudt.
Aan Antonioni wordt verder nog gerefereerd, zie bv. de laatste scène tussen Vitti en Hossein of dat achterlijke popconcert.
Het betreft hier ook grotendeels een lounge film van het soort dat normaliter in Londen speelt, maar hier is de setting verplaatst naar swinging Paris waar Vitti ronddartelt in extreem dure Dior outfits, al naar gelang haar stemming wit, zwart, groen en pas tegen het eind scharlakenrood.
Scenarist was Chabrol-buddie Gegauff, het is dan ook geen verrassing dat Chabrol hier een cameo heeft als liftboy van de tour Eiffel.
De swinging score werd verzorgd door Colombier.
* denotes required fields.
* denotes required fields.