Metti lo Diavolo Tuo ne lo Mio Inferno (1972)

Er bestaan er zoals gekend tientallen van : Decamerotici...dit is er weer zo eentje van prutser Albertini, nu wellicht het gekendst vanwege de tre supermen saga. Zoals de meeste van dit soort films extreem goedkoop en met een practisch ongekende cast, al hebben ze in IT altijd het voordeel dat ze simpelweg op authentieke locaties de middeleeuwen kunnen evoceren zonder ook maar 1 decor zelf te vervaardigen voor de gelegenheid. Vandaar de verbluffende genreoutput.

Decamerotico zei ik, de kenners weten al dat de titel verwijst naar het laatste verhaal van de derde dag, maar dat is natuurlijk slechts vanwege het lekker plat/ scabreuze karakter ervan. Niet dat het legendarische verhaaltje over Alibech en de monnik hier in het geheel geen inspiratie zou zijn geweest, maar inspireerde direct slechts 1 sketch.

In feite gaat het zoals gezegd over- typisch voor het genre- een vrouwenverslindende schilder van portretten, dat ze die anno 1300 niet hadden moet u even vergeten. Cantafora vertolkt deze Ricciardetto, al even gebruiklijk voorzien van een komische lakei/ sidekick die het mag doen met de bonnes, en nog een buddy die op absurd repetitieve wijze via talloze vermommingen poogt zijn duiveltje in de hel van de schone Mona Violante/ Billon te stoppen, daar waar Ricciardetto na Mona Lisa/ Viotti te hebben afgewerkt nog slechts de fraaie Isabella/ weet niet moet laten kennismaken met zijn Satan.

Wordt de hele speelduur alleen hiermee gevuld ? Neen, het is zoals ik zei 1300 en dus een jubeljaar. Ricciardetto verandert het slaperige Montelupone , Toscane in een toeristisch centrum en al snel bezoekt een bonte stoet pelgrims het stadje, onder wie SM flagellante Keil, een Teutoonse. En als eerbetoon aan Pasolini ongetwijfeld ook een stel ruige rugridders, die Ricciardetto prompt verwijst naar het rivaliserende buurstadje. En het bleef er nog lang romantisch..

De betrapping van de held volgt trouwens pas op het eind, gevolgd door nog een "staart " .

Niet het slechtste wat het genre te bieden heeft- wat meer over het genre dan over de film zegt- en de grietjes waren hoewel ongekend vrij lekker. Geen FF nude maar dat geeft in een seventies film niet zoveel, wel veel tieten en reten om te compenseren.

Score Cipriani, nog niet uitgebracht op DVD met onderschriften maar het lijkt me stug dat hier geen fansubs voor zouden zijn. Niet een decamerotico om mee te beginnen verder, dan zou ik die met Fenech nemen.