Campaign (2007)

Ach ja, in de week van de democratie, wordt het Europese publiek getrakteerd op een versie van nog geen uur van deze 2-uur durende documentaire (zelfs in de VS zien ze nog een versie van 80 minuten). Hoe ironisch...

Desalniettemin is de 1-uurs-versie ook wel meer dan genoeg. Het lijkt haast een mockumentary, Japanse verkiezingskandidaten lijken haast Disney-figuren in Disney-land zonder in een pak van Pluto of Donald Duck te zijn gestoken. Ook al dragen de dames witte handschoenen a la Mickey Mouse. Campaign is vooral een vermakelijke documentaire, gekke Japanners bekijken.

Toch is het geen mockumentary, vreemd genoeg, alhoewel ik het nog niet helemaal 100% geloof. Kandidaat Yamauchi is een oud-studiegenoot van regisseur Soda. Toch weet Yamauchi deze verkiezing te winnen en plaats te nemen in de gemeenteraad, alhoewel hij dan weer bij de volgende echte verkiezingen niet meer op de kieslijst stond.

Leuk tv-uurtje. Maar nergens baanbrekend of reden tot discussie. Tenzij je nooit hebt geweten dat er in Japan hierarchische normen en waarden heersen. 3*, arme metro-reizigers.

Ook gisteren was het weer de versie van een klein uurtje, maar ik moet zeggen dat ik dat meer dan genoeg vond.

Hoewel deze documentaire ons een goed beeld schetst over de (partij)politiek (politici mogen als ze hun mond open doen enkel zeggen wat ze door de sensei en andere partijbonzen voorgekauwd gekregen hebben), was ik toch tamelijk ontgoocheld dat ik er gisteren zo laat ben voor opgebleven.

Humo sprak namelijk van een uurtje slapstick en ik las dat Yamauchi hier en daar al vergeleken werd met Mr. Bean.

Nu moet ik toegeven dat hij mij geen bijster slimme indruk gaf, maar zo slapstickend vond ik het nu ook weer niet.

Ok, het hoofdpersonage gedraagt zich nogal "raar" en hij loopt er vaak als een kip zonder kop bij en ik denk dat hij van het vele buigen waarschijnlijk wel het verschot zal gekregen hebben.

Maar voor de rest was er niet veel te lachen aan. Tenzij ze alle goede stukken uit de versie van 2 uur hebben weggeknipt, maar ik kan mij moeilijk voorstellen dat die veel beter is. Mij lijkt het eerder nog langdradiger.

1 grote les die ik uit deze documentaire geleerd heb: nooit ga ik in Japan gaan wonen; lijkt mij echt geen leuk land. Aan de ene kant is er het jachtige leven (metro op als haringen in een ton, met speciale proppers die niets anders doen dan de mensen in de metrostellen duwen), langs de andere kant heb ik nooit het leuke, bruisende leven gezien dat je hier in de grootsteden kunt meemaken (Kawasaki telt ten slotte meer inwoners dan Brussel !!! ).

Nu is het natuurlijk aan andere documentaires om mij van het tegendeel te overtuigen.