Gritos en el Pasillo (2006)

Zeldzaam debiel werkje, met hier en daar best leuke vondsten.

Had geen idee wat ik kon verwachten van een obscuur ding als dit; slechts op enkele Spaanstalige sites is wat informatie te vinden en dan nog vrij summier. En google translate daar pas ik voor. De internationale titel "Going Nuts" verraad iets meer, aangezien het hier inderdaad letterlijk om nootjes draait. Gekke nootjes, pinda's om precies te zijn. I.p.v. klei poppetjes of muppets, hebben de makers gebruik gemaakt van beschilderde pinda's en andere nootjes.

Een gebrek aan originaliteit kan je de makers in ieder geval niet verwijten. Ondanks dat een pinda vele malen lastiger tot leven komt dan bv. een klei poppetje, weet men hier toch aardig in te slagen. Afhankelijk van de scene worden de gezichtsuitdrukkingen van de pinda's aangepast, waardoor de emoties goed overkomen. De voice acting valt bovendien weinig op aan te merken.

De film moet het echter vooral hebben van de humor en de sfeer. De psychiatrische instelling is mooi gemaakt; knap ook hoe met de belichting is gewerkt. De meeste achtergronden zijn van een soort geverfd papier mache gemaakt met hier en daar wat andere materialen. IJzersterke soundtrack maakt het sfeerplaatje compleet. Qua humor is het wat wisselvalliger, maar grappen als: "voorzichtig met m'n M&M's", "Ik ben een walnoot" (een psychisch gestoorde pinda) en andere noot-gerelateerde jokes zijn niet onaardig. Het verhaaltje is pet, maar dat geven de makers ook grif toe door "deus ex machina" letterlijk in beeld te plempen.

Het gekozen stijlmiddel is vreemd, maar origineel en valt aan te wennen. Echter met iets scherpere humor en een beter verhaal had het een hoge score kunnen worden. Nu ontstijgt het met moeite de middelmaat. Niettemin valt Going Nuts best te genieten en is het weer eens wat anders binnen de platgetreden paden van het horrorgenre. 3***