Cages (2006)

Masset-Depasse is zeker even interessant als zijn naam lang is, maar in zijn debuutfilm lijkt hij iets te veel te willen benadrukken dat hij overloopt van het talent. Het verhaal heeft niet veel om het lijf en het wordt eerder verteld door de beelden dan door woorden. Toch liet alles me opvallend koud. De finale die plaatsvindt tijdens een wedstrijd voor het nabootsen van dierengeluiden was wel ten zeerste aangenaam om te volgen.

Inderdaad een hele interessante gok. In feite was het eigenlijk een pure gok om deze te bezichtigen en echt fout uitgepakt is het niet. Dat Masset-Depasse talent heeft is duidelijk, maar vooral het doseren lijkt nog een probleem. De film wisselt namelijk mindere stukken af met juist hele goede stukken.

Over het geheel gezien is het acteerwerk niet goed genoeg. Alle acteurs halen wel een voldoende, maar hun personages blijven vrij vlak, waardoor de echte emotie (die het toch zou moeten oproepen) uiteindelijk achterwege blijft. Daarbij blijft het plot op moment wat steken, waardoor de interesse wat afdwaalt.

Maar toch is het hele interessante film geworden, die toch zeker in het laatste half uur (en vooral bij de door braambes genoemde finale) heel sterk wordt en bij vlagen echt heel goed. Ik zal deze regisseur zeker in de gaten houden in de toekomst. 3,5*

Liefde, dat is een beest. Een allesverslindend beest dat mensen opslorpt en genadeloos uitspuwt, als ze niet opletten. Vooral als het einde in zicht is, durft het er wel eens pijnlijk aan toe te gaan.

Ook de Waalse regisseur Olivier Masset-Depasse, die een tien jaar durende relatie niet heeft kunnen overleven, kan ervan meespreken. In zijn eerste langspeelfilm, ‘Cages', wringt hij zijn persoonlijke emoties en ervaringen uit en laat hij ze in een zalvende spons trekken. Maar verwacht in geen geval een cynische fuck you aan de allesbepalende kracht van de liefde. Het is beter dat u helemaal niets verwacht, want ‘Cages' is een vreemd en eigenzinnig beestje dat zich moeilijk laat vangen in een hokje. Een beetje zoals de liefde dus.

Wie denkt dat er geen Belgisch regisseurtalent is moet zeker deze film eens bekijken. Olivier Masset-Depasse zet met zijn eerste langspeelfilm een pareltje neer. De film, doorspekt met flashbacks, flashforwards en droombeelden, roept een wat vreemde sfeer op waarbij je soms versteld staat van de samensmelting van beeld en geluid. Anne Coesens zet een voortreffelijke acteerprestatie neer als 'Eve'.

Zag van deze Belgische regisseur reeds het latere en veel betere "Illégal" en ondertussen waren er tov van dit "Cages" reeds veel hoekige kantjes verdwenen.

Olivier Masset-Depasse's "Cages" handelt over liefde, het tanen en het terugwinnen ervan. Een thema dat zou kunnen aanslaan, maar het hier in zeldzame momenten doet. Ligt het aan het vele handcamerawerk dat de actie soms niet erg duidelijk stelt, ligt het aan de acteurs (Ik denk het niet, zeker niet van Anne Coesens) of is het verhaal een beetje te onwaarschijnlijk of komen er wat persé niet nuttige scènes in voor ?

Film over het op een eerder psychologisch vlak uitgevochten relatieproblematiek met een tornooi voor dierergeluidenimitatie in sketchvorm als originele toet er bovenop.

Het verhaal, de lokatie, de acteurs... Cages is meer dan degelijk, goed zelfs, maar mist iets om binnen dit genre van een topper te kunnen spreken. Het is de tweede film op rij die ik zie waarbij ik tot op zekere hoogte dat Arthouse-gevoel over me heen krijg, en dat stoort me.
De fluwelen fluistertoon van Damien bijvoorbeeld, die ik een paar dagen terug ook Nicole Kidman in Birth hoorde gebruiken. Eve die Damien in bed vastkluistert - onwaarschijnlijk. Of het naïeve 'als je het tornooi in goeie banen kan leiden, dan komt alles weer in orde tussen ons'... - alsof zoiets zou moeten bepalen van wie je houdt...

Maar dus toch zeker wel goeie cinema voor wie van drama houdt; zeker ook de verdienste van Anne Cousens, die een niet zo makkelijk uit te beelden personage uitstekend neerzet.

Onbekend en onbemind, zou ik denken: 166 stemmen op IMDB is toch heel erg weinig.