Der Rote Elvis (2007)
Alternatieve titel: The Red Elvis
Duitsland
Documentaire
90 minuten
geregisseerd door Leopold Grün
met Dean Reed, Isabel Allende en de stem van Nils Düwell
Op 17 juni 1986 wordt aan het rand van een meer in Oost-Berlijn het stoffelijk overschot gevonden van Dean Reed. De Amerikaanse zanger, acteur, scenarist en regisseur heeft zichzelf het leven ontnomen. In de zestiger jaren werd hij al snel een tiener-idool in Latijns-Amerika met zijn rock'n'roll ballades. In 1966 verkaste hij naar de Sovjet-Unie waar hij een politiek getinte carrière ondernam, en al snel was de Amerikaan de socialistische popcultuur-icoon van de Koude Oorlog, en reisde hij de wereld rond als 'rode rebel' en vredestichter. 'Der Rote Elvis' is een documentaire over het bewogen leven van Dean Reed.
En dan met name omdat ik nog nooit van Reed had gehoord. Een nogal vreemde snuiter, zo blijkt. Maar helaas wordt er niet al te diep op de mens Reed ingegaan. Want ik had voornamelijk de indruk dat Reed een soort van acteur moet zijn geweest in het dagelijkse leven. Hij komt iig iets te veel plastic over. Alsof er iets vreemds onder de oppervlakte zit verborgen, wat niemand mag zien. Maar goed, uit de docu komt dan ook genoeg vreemds naar voren.
Anyway, een aantal exen licht een tipje van de sluier op als het gaat om het sociaal-emotionele aspect van de persoon Reed. Mijns inziens slechts een tipje dus.
Er wordt vooral ingegaan op de activist en socialist Reed. Absoluut interessant maar behalve de mens achter het bewogen leven, blijft ook de muziek ietwat onderbelicht. Onderhoudend is e.e.a. wel, ondanks dat die mystiek wat beter had kunnen weggenomen. Zo blijft het een beetje een allegaartje van archiefbeelden en meningen. De makers hadden er allicht een uurtje aan vast kunnen plakken om het plaatje meer rond te krijgen, en hierdoor een helderder beeld kunnen geven van deze bijzondere man. Ik blijf zelf iets te veel zitten met de vraag of hij gek was of juist niet..
Redelijk.
PS Ik wil je wel een kopietje sturen Quentin.
De man had een goede zangstem en aardig wat podiumuitstraling.
Ik moest onwillekeurig aan zanger Glen Campbell denken, qua uiterlijke gelijkenis.
Een beetje te gladjes.
Als acteur ook minder indrukwekkend.
Zijn doen en laten wekte bij mij weinig echte sympathie op aan hand van de getoonde beelden.
Ik had na afloop sterk het gevoel dat het om een poseur ging die een niche gevonden had en een rol speelde.
Terecht of onterecht?