The Home Song Stories (2007)

Aardig drama met een sensuele Joan Chen.

Hee. Leeft-ie nog?

Regisseur Tony Ayres slaagt erin 103 minuten lang een aaneenschakeling van clichés aan elkaar te lassen waarbij de talloze dramatische apotheosen superlatieven tekort komen hetgeen resulteert dat drama verandert in melodrama.

Dit alles heeft als netto effect dat bepaalde scènes bedoeld als dramatisch hoogtepunt op de lachspieren werkt bij het publiek.

Mensen die niet vies zijn van zoetsappigheid met een hoofdletter 'z' en een kijkje willen nemen in het leven van een 'Chinese' immigrante in wiens leven een dramatische gebeurtenis opgevolgd wordt door een reeks andere dramatische belevenissen gedurende 103 minuten lang komen niet bedrogen uit.

Voor mensen die houden van een gedegen opbouw met een zinvolle c.q. inhoud technisch betekenisvol scenario dat hout snijdt komen echter bedrogen uit, want Home Song Stories betreft dan ook een huis tuin en keuken verhaal waar de film mee begint tot aan de aftiteling toe.

1.5*

waardeloos

Ik vond hem meer dan de moeite waard en snap deze zeer lage waardering hier niet 1.78 komt neer op een magere drie op een schaal van tien, op IMDB een ruime zeven en ik zelf een dikke voldoende dus 3*

Ik vind toch goed drama film En ik geef toch cijfer 3,5, niet hoger!

Ik vind dit ook een goeie film .

Goede,emotionele dramafilm die over het algemeen vrij langdradig is. Ondanks dit heb ik mij toch de volle speelduur vermaakt.

Het acteerwerk vind ik erg goed, niets op aan te merken. Vooral de kinderen, en dan met name het jongentje, speelden echt geniaal in de film. Erg indrukwekkend.

Conclusie: Een goede,emotionele dramafilm met goed acteerwerk, die iets te langdradig is voor een 4* of hoger.

Het begin van deze film vond ik superlangdradig. Dit had er vooral mee te maken dat ik me heel slecht kon inleven in de hoofdpersoon. Wat een egoistisch stuk vreten dat haar kinderen haast probeert mee te slepen in haar ondergang. Aangezien je in het begin niet echt kon zien wat voor een effect het zelfvernietigende leven van de moeder had op de kinderen kwam het verhaal wat oppervlakkig op me over.

In het tweede deel van de film begonnen ook de kinderen een beetje te leven, naar mijn idee. In het begin liepen ze maar een beetje gedwee mee als lappenpoppen. Vanaf het moment dat de oudste dochter iets begint aan te knopen met de vriend van haar moeder zie je pas wat voor een impact het gedrag van hun moeder op de kinderen heeft. En toen begon ik de film pas interessant te vinden.

Ik vond de film niet echt samenhangen met clichés. En tja, wat is een cliché ..... als deze film gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, dan is misschien het leven wel één grote cliché. Ik vond het wel een hard en realistisch verhaal. Je ziet geen mierzoet happy ending maar je ziet 2 kinderen overleven in een puinhoop die hun moeder als leven heeft gecreeert voor hen.

Door het langdradige eerste gedeelte van de film kom ik niet hoger dan een 3,5 maar zeker door de tweede helft van de film is dit zeker een film die het waard is om eens goed voor te gaan zitten.

The Home Song Stories is vooral goed omdat het speelt met personages en heel interessante tot in detail uitgewerkte verhaaltjes tussen hen laat komen, en daar zien we dan telkens de gevolgen van. Het belangrijkste fenomeen is dat de moeder ziek in haar hoofd is, en ook dat heeft gevolgen.

Het personage en tevens ook de rol van de moeder wordt gespeeld alsof ze een alcoholprobleem heeft en niet zo goed meer kan zorgen voor haar kinderen terwijl ze toch echt van haar kinderen houdt. Alleen heeft ze geen alcoholprobleem (alhoewel dat ook voor een deel), dat probleem is iets complexer. Zij moet de motor van het gezin worden, maar dat kan ze zelf niet want ze sukkelt al met zichzelf. Wanneer ze dan alleen uitvalt dreigen de gevolgen op de kinderen fataal te worden, maar gelukkig is er steeds iemand die voor het gezin een beetje zorg biedt.

Wat de plot betreft. De rode lijn is zeer simplistisch, maar het goede aan het verhaal is dat je zo diep kan graven in deze film, en daar heel wat achterliggende en gedetailleerde connecties uit kan halen. Voorbeelden bespaar ik u. Negatief zijn dan weer de clichés en de hoofdzaak/concept van deze film dat eigenlijk wat tegenvalt. Voorspelbaar is het ook, maar het is een waargebeurd verhaal dus daarvoor kan ik niet aftrekken.

Wat het personage van de dochter betreft, het kent een mooie evolutie. Een soort coming of age gebeuren waarin ze stilaan iets meer volwassen wordt. Ze laat zich ook meeslepen door de Chinese immigrant, en ook dat heeft gevolgen op de andere gezinsleden.

Wat het acteerwerk betreft, zeer goed. De enige persoon die wat tegenvalt is de dochter, de zoon en Joan Chen (de moeder) zijn erg goed. Verder geen memorabele ervaring, maar een dikke voldoende.

Sentimentele tranentrekker van hoog niveau. Vooral de acteurs doen het erg goed en zorgen ervoor dat je geboeid blijft kijken. Hoogtepunt vond ik het acteerwerk van het kleine jongetje.

Boven gemiddeld.