La Corruzione (1963)

Gay klassieker van Bolognini, die in zijn- op het eerste gezicht- anti- bourgeois thematiek aandoet als een voorloper van de 68 en post-68 films. Perrin is dus het gevoelige knaapje dat rebelleert tegen pappa, een gewetenloze bougeois schavuit en zakenman die Perrin geacht wordt op te volgen, gespeeld door Cuny.

Zoals gezegd heeft Cuny een aardig plan bedacht om Perrin van zijn roeping af te leiden, waarin uiteraard Schiaffino een cruciale rol vervult, welke spreekt voor zich, mede gelet op de titel. Jammer dat de huidige cinema geen verleidingsscènes zoals die met een subtiel naakte Schiaffino hier meer nodig heeft of denkt te hebben...

Maar eh, wat heeft dit met gay cinema te maken ? Welnu, zoals gekend is de psudo-ascetisch katholieke en decadente thematiek in oude literatuur en cinema vaak slechts een metafoor voor het gay-zijn, en ik weet ook dat er hier meer mensen weten dat dit een gay film is... dat dit zo is blijkt zonneklaar uit de scène waarin Perrin een loonslaafje in dienst van papa ontmoet, en de manier waarop hij en Perrin mekaar aankijken is volkomen helder voor wie ogen in zijn kop heeft. Dit zijn duidelijk 2 nichten die mekaar gevonden hebben. Dat nichterige ventje zal later nog een cruciale rol blijken te spelen...

Zo gelezen wordt de interpretatie van het slot geheel anders, een trouwens briljant einde , hoe je het ook uitlegt. Ik bedoel niet Perrin, maar datgene waar hij 5 minuten lang naar moet kijken.

De fotografie werd verzorgd door Barboni, fraai vooral de sequentie- behoorlijk lang- aan de Tyrrheense kust op het jacht.

Zoon wil priester worden, maar vader ziet dat niet zitten want die wil hem als opvolger in zijn uitgeverij en tijdens een dramatisch boottochtje wordt dit uitgevochten.

In hoeverre dit een verkapte (1963) gay-film zou ik niet precies weten, zou kunnen hoor, al gooit Rosanna Schiaffino nog wel al haar charmes in de strijd precies op het randje van wat in 1963 door de censuur heen kwam.

Na het boottochtje wordt er nog een hevig eind aan gebreid om vervolgens te eindigen met een meesterlijke laatste 5 minuten.

Weinig bekend deze film en ook de eerste Bolognini die ik zie, misschien toch maar eens wat meer uit z'n filmografie kijken want dit is toch echt een klein juweeltje.

Jacques Perrin, ondertussen gevestigd acteur, regisseur en producent is nog heel jong in deze Italiaanse film uit de zestiger jaren waarin hij de rol vertolkt van de zoon die morele en menselijke waarden vooropstelt in tegenstelling tot zijn erg materialistische vader.

Mauro Bolognini maakte bij mijn weten geen meesterwerken (of toch) maar de films die ik van de man zag waren, op een uitzondering na, steeds van zeer behoorlijke en inhoudelijke makelij.

Ook deze "La Corruzione", die heel goed de verhoudingen vader-zoon typeert en heel wat realistische elementen, zoals het zakenleven dat primeert boven de mens, eigenbelang, corruptie...uit het maatschappelijk leven illustreert.

Naast Jacques Perrin zitten Alain Cuny en verleidelijke Rosanna Schiaffino knap in hun rol.