La Vendetta della Maschera di Ferro (1961)

Er bestaan er vele van : films over de man in/ achter het ijzeren masker....dit is er zoals de titel suggereert inderdaad een, maar dan wel een tamelijk apocriefe die Dumas puristen waarschijnlijk niet zullen pruimen. Speelt ook niet in Frankrijk maar in Pinerolo aan gene zijde van de Alpen, al is er dan in deze co- productie een nevenintrige ingelast omtrent Colbert , die we niet in beeld zien. Om nog te zwijgen over Lodewijk 14 of diens al dan niet fictieve tweelingbroer.
Wat we hier hebben is een typische serie B co- productie, vermoedelijk geregisseerd door Di Feo met Decoin die vanwege de Franse inbreng ook op de credits moest en wel meer van dit soort kostuumfilms had vervaardigd, zij het doorgaans betere want dit is niet veel. Niet dat er hier veel van viel te maken : de budgettaire beperkingen zijn nog duidelijker zichtbaar dan doorgaans reeds in het genre, dat zijn populairste fase reeds had gehad en op het tweede plan was gedrongen door de "echte "pepla met antiek/ mythologische settings.
Je zou het een swashbuckler kunnen noemen, is het technisch gesproken ook met als eeuwige wapenmeester Fantasia die hier als altijd zelf een rolletje heeft als henchman van de villain. Maar de term swashbuckler suggereert iets naief- vrolijks , althans voor mij, wat dit echter absoluut niet is. We zitten hier eerder op sentimenteel melodramatisch terrein en daardoor doet het meer aan een peplum denken, statisch en babbelziek .
Het verhaal is zoals het hoort vernietigend afgezaagd en schematisch, maar met een aardige twist op het eind. We zijn in 1679 ( en NIET in 1703, dat is slechts de proloog ) waar we gaan leren wie die man met het ijzeren masker toch was. Welnu : naar het zich laat aanzien was dat ene Marco, zoon van hertog Tamberlani van Pinerolo ! Wie ? Nou, een door de mij ongekende Materassi vertolkte jongeling die niet eens de echte held van het verhaal blijkt te zijn . Dat is namelijk de weirde Lemoine in 1 van zijn eerste protagonistenrollen, een voorproefje reeds op de goedkope europrullen waar hij een vaste waarde in zou worden. Deze vertolkt een André geheten Fransoos en komt hier een gigantische samenzwering op het spoor waar vernoemde Colbert bij betrokken zou zijn, die Pinerolo zou willen annexeren bij Frankrijk.

Waaruit volgt dat Lemoine een soort landverrader is, want hij gaat deze annexatieplannen eens even verijdelen. Daartoe moet hij echter wel afreken met villain Bosic/ Astolfo, die verantwoordelijk is voor de dood van de ouwe hertog en de ontvoering van diens zoon, die hij dus het befaamde masker opzet. Lemoine doet het allicht niet in zijn eentje : hij krijgt hulp van de usual suspects via een stel Robin hood geinspireerde , pittoreske pummels en natuurlijk van zijn Grote Liefde, genreregular Guida die uiteraard de dochter van de hertog is en wordt gegeerd door de boze Astolfo...
Afgezaagde kost inderdaad, met weinig spectaculaire kloppartijtjes en nog minder authentieke decors: de zgn. burcht van Pinerolo is de villa in Tivoli, en de zgn. Alpen de Abruzzen. Maar zoals ik reeds suggereerde bestaat de film vooral uit soapy gepraat. Overigens weinig- hoera kenners - comic relief hier, maar toch wel wat : de landsknechte, nota bene.
Toch een paar aardige vondsten , als je goed zoekt : wat sadisme met vooral de zonnefoltering van het ijzeren masker, wiens gegrom en gegorgel eigenlijk best creepy was. En de reeds vermelde aardige denouement die wat compenseert voor het verder zinloze , geforceerde scenario.

Deze prent werd in onze contreien uitgebracht als "de wraak van het ijzeren masker " en moet door velen gezien zijn, ook door genreliefhebbers/ kenners. Het woord is nu aan hen..