Der Fluch der Schwarzen Schwestern (1973)

Saaie "vampierenfilm" van sex-expert Joe Sarno. Met flink wat bloot en eigenlijk geen bloed, of ook maar duidelijke vampieren in beeld, komt Sarno met een twee uur durende film, die dik een half uur te lang door gaat.

Dit was al niet zo best, maar dat de dialogen worden opgezegd door Duitse en Zweedse actrices, die de Engelese taal niet machtig zijn, was een beproeving. De helft van wat er gezegd werd was voorzien van zo'n moddervet accent dat het maar raden was wat ze probeerde te zeggen. Meestal kwam je dan op totaal verkeerde conclusies, wat het allemaal wel weer een stuk grappiger maakte.

Vanwege het vrouwelijk bloot toch een cijfer dat niet al te slecht is, maar (en ik heb verder nog nooit wat van Joe Sarno gezien) ik ben bang dat dit het slechste is wat hij gemaakt heeft!

2*

Joe Sarno's Veil of blood zal voor menigeen een beproeving zijn,

maar liefhebbers die in hart en nieren houden van films van de wansmaak, is dit lekker wegkijk matriaal.

Bijna 2 uur lang is er iets met een vloek en dansen er opwindende vrouwen naakt in een kelder van een kasteel! Briljant!

De dialogen zijn onverstaanbaar goed. Bijna de gehele cast spreekt

bijzonder goed Engels, maar wel met enorm zware accenten, dus het

is opletten geblazen.

De film krijgt door de combinatie van het schieten op locatie en de

eigenzinnige taalklanken, een enorme authentieke lading.

Hiermee heeft ook Sarno en kornuiten een plekje gekregen in mijn

hart van de wansmaak!

Veil of blood is al met al een vampierenfilm die bij elke vampierenfilm-verzamelaar een plekje in de kast verdient!

Een zeer bijzondere ervaring die een hele mooie 3,5 ster verdient!

Ooit "The Devil's Plaything" gezien, dit is de kortere R-Rated versie (ongeveer 85 minuten en met veel minder bloot) en ik kan je dit meedelen: het acteren is barslecht en de regie is klungelig. Sarno is duidelijk een kineast die naam onwaardig. Talent = nihil. Een aanfluiting van het horrorgenre, die de ware griezelfan doet snakken naar de veel betere gothic horror uit de jaren 50-60-70. De repetitieve bongo-bongo muziek op het einde werkte trouwens danig op mijn zenuwen. Misschien wel voor kijkers die van wansmaak houden, maar ik in elk geval niet. De X-rated versie zal nog minder om het lijf hebben, en dan nog niet alleen letterlijk. Te mijden voor fans van klassieke griezel. Bah...