51 Birch Street (2005)
Duitsland / Verenigde Staten
Documentaire
90 minuten
geregisseerd door Doug Block
Hoe goed kennen wij onze ouders? Kennen we hun diepste geheimen en willen we die eigenlijk wel kennen als we de gelegenheid daartoe krijgen? Cineast Doug Block had geen enkele reden om te twijfelen aan het huwelijksgeluk van zijn ouders, die 54 jaar lang met elkaar getrouwd waren. Hij is dan ook geschokt wanneer zijn vader Mike een paar maanden na de dood van zijn echtgenote meldt dat hij van New York naar Florida verhuist om er te gaan trouwen met Kitty, de vrouw die 40 jaar geleden zijn secretaresse was. Doug begrijpt er niets van. Hij keert terug naar zijn ouderlijke huis op Long Island en vindt er drie dozen met de dagboeken van zijn moeder in de voorbije 35 jaar. Aan de hand van de verrassende onthullingen in die dagboeken, interviews met familieleden, oude foto's en home movies probeert hij het geheime leven van zijn ouders te reconstrueren. Hij ontdekt dat zijn ouders veel voor hun kinderen verborgen hielden, en dat het veel complexere en meer getroubleerde mensen waren dan hij zich ooit had kunnen indenken.
Links
IMDb (7,3 / 780)
Tja, het is natuurlijk vreemd als een man hertrouwt een aantal maanden (!!!) na de dood van zijn vrouw [na 54 jaar huwelijk].
Doug Block had ook geen goede relatie met zijn vader, hij (en zijn zusters) waren meer moederskindjes. Het nieuwe huwelijk van zijn vader komt op hen ook neer op verraad jegens hun moeder.
Als dan ook nog eens haar dagboeken (35 jaar beslaand) boven water komen, wat dan? Na lang aarzelen besluit Block ze toch maar te lezen. En dat gaat niet zonder tegenslag. Als hij zelfs stuit op 'het grootste geheim' van zijn moeder, wil hij niet meer verder. Iedereen adviseert hem wel door te lezen, maar niks kenbaar te maken in een documentaire of zo. Block was dit ook van plan, maar naarmate hij verder leest, des te vreemder en interessanter het verhaal wordt. Is dat zijn moeder en is dat zijn vader? De documentaire gaat toch door, maar als de kanteling niet in de dagboeken stond, bestond deze documentaire volgens mij ook niet.
De climax tussen vader en zoon is fabuleus. Hier kan geen Hollywood script tegenop. Humaan en een tear-jerker eerste klas. Dikke 4 sterren.
Ik ben vooral onder de indruk van de oprechtheid en tederheid waarmee de maker zijn beidde ouders portreteert. Knap ook omdat hij om een goed beeld te krijgen van wie zijn vader en moeder nu precies waren hij het hele idee van zijn ouders als verzorgers moet loslaten. Doug moet op zoek naar het leven achter de mensen die hem en zijn zussen hebben grootgebracht met al hun mooie eigenschappen en dromen maar ook net zo goed met hun driften, frustraties en angsten. Doug zal het allemaal onder ogen moeten zien en het is duidelijk dat hem dat niet in de koude kleren gaat zitten. Want hoe verder hij graaft in het intieme verleden van (met name) zijn moeder, hoe duidelijker het wordt dat het huwelijk van zijn ouders verre van sprookjesachtig was.
Mooi ook om te zien hoe mensen toch vaak ook een product van hun tijd zijn. Het jonge joodse gezin Block, de amerikaanse middenklasse gedurende de jaren '50 had burgelijke waarden en normen hoog in het vaandel staan. De vader past goed in dat plaatje, een zwijgzame, hardwerkende technisch ingenieur die heel waarschijnlijk perfect weet te leven met het "huisje-boompje-beestje" -idee. Zijn lieftallige, mooie en jonge vrouw is echter een heel ander verhaal. Ze is veel meer het vrijgevochte type, passioneel en avontuurlijk, iets wat vrouwen in amerika jaren '50 natuurlijk niet paste. Heb me vaak zitten afvragen hoe het deze vrouw (deze hippie/avonturier pur-sang) vergaan zou zijn mocht ze 20-30 jaar later geboren zijn. Wat voor man zou ze dan gevonden hebben? En hoe zou haar maatschappelijke loopbaan dan zijn geweest? Zonder al die opgelegde beperkingen.
En hoewel ik me erg kon invoelen in deze vrouw had ik toch ook bewondering voor de vader. Die ondanks zijn verstandshuwelijk zijn gezin bijelkaar heeft weten te houden en 4 kinderen op een goede manier volwassen heeft laten worden. En laten we niet vergeten, die zelfs op zijn 83e nog aan een nieuw leven begint met een oude liefde, een liefde die waarschijnlijk veel beter bij hem paste dan de vrouw waar hij 54 jaar mee heeft geleeft. Hoe dan ook het is een uitermate ondernemende en actieve oude baas.
Het einde is ook een brok in de keel moment en de perfecte afsluiter voor dit uitermate persoonlijke familie-portret. Gedurft, sterk en boeiende documentaire ook van mij 4 dikke sterren.
