Ilk Ask (2006)

Ik vraag me af hoe lang Turkse regisseurs nog inspiratie denken te kunnen putten uit Cinema Paradiso; begint een beetje vermoeiend te worden al dat melodrama met een zwoel Egeïsch (Mediterraan) tintje.

Vooral als het een film betreft als deze, waarin de schattigheid van de verliefde (overigens waardeloos acterende) kindertjes door de strot van de kijker geduwd lijkt te worden. Daar omheen zit een aantal grote mensen tegen elkaar te schreeuwen, te lachen, te huilen, te ruziën, een potje interessant te doen en dat allemaal vanwege een behoorlijk zwak uitgewerkt conflict uit een grijs, oninteressant verleden. Het geheel leidt allemaal tot een zeer verwarrende situatie (driehoeksrelatie enzo) en de enige oplossing om hieruit te komen is dan niet verrassend meer: de boze man moet uit beeld zodat de rest verder kan met zijn leven en dat geschiedt dan ook.

De ongelooflijk irritante muziek die echt non-stop op de achtergrond te horen was (de oren willen ook wel eens rust, beste regisseur), maakt het rampzalige plaatje compleet: 0,5* .