El Hombre del Valle Maldito (1965)

Ze bestonden nog niet : eurowesterns met Ty Hardin...een bescheiden begin op het continent van iemand die volgens de kenners een absolute superster moet zijn geweest . Het betreft hier een pre- Leone western die duidelijk zonder middelen of visie in mekaar werd geknutseld en de lage waardering op IMDB hoeft niet te verbazen, al zou ik niet durven stellen dat dit de slechtste eurowestern is die ik ooit heb gezien. Misschien is het de combi van povere production values en non- genrefeel die liefhebbers doet gruwen van deze zinloze prul.

Vervaardigd volgens de credits door Primo Zeglio dus die had hier ook op moeten staan, of hij nu echt het merendeel heeft geregisseerd of niet. Net als Marcellini kon hij er geen hol van en veel maakt het niet uit. Werd opgenomen in Andalusië, maar niet in een nagebouwd stadje of de gekende steppen rond Almeria. Het bizarre aan deze prent is dat er in feite geen decors zijn : het stadje waar we even bivakkeren is gewoon een Andalusisch dorp waarvan de makers schijnbaar dachten dat het heel erg Texaans oogde...whatever. Verder zien we slechts wat cabins en een desolate vlakte.

Hardin is miet de man met het talent om er nog iets van te maken against all odds, doet hij ook niet echt als held Johnny, een zwijgzame cowboy die zich na wat privé sores heeft teruggetrokken als een soort kluizenaar in een cabin. Daar krijgt hij bezoek van ene Gwen ( vertolkt door de Iraanse Eory- de tweede western met Iraanse hoofdrol die ik ooit heb gezien en ik geloof niet dat er veel meer zijn ) , een rassenschenster die ut doet met een Indiaan tot afgrijzen van beide partijen. Papa Nieto heeft haar verstoten, de Apaches willen haar ..wat eigenlijk ? Verkrachten wellicht, in feite wordt het nooit geheel duidelijk . De Apaches lijken eerder achter haar vent aan te zitten, een niet eens geschminkte Italiaan Pieri die een roodhuid moet voorstellen.

De overige "Apaches " zijn Spanjolen met buikjes die rondbaggeren en galopperen in een soort tanga's en oewoewoe brullen, wat je noem rassisties. Vrij uitzonderlijk voor een eurowestern ook die prominente rol voor boze indianen, maar het genre moest nog vorm krijgen.

Hardin ontfermt zich in zijn cabin over de psychotische, aan de indianen ontsnapte Gwen en betoont zich gedurende de rest een held uit het B western boekje, in deze Spaanse productie uiteraard ook een devoot katholiek die verrukt is als zijn dochtertje dat is opgevoed door een priester een echte kwezel blijkt te zijn.

De film pruttelt zo dik 80 minuten voort, gelardeerd met enkele van de knulligste actiescènes uit de hele canon, begint het al mee tijdens die kloppartij met de vadsige, halfnaakte baddies. Ondanks de bescheiden speelduur trouwens veel overbodige sequenties, e.g. die bezoeker/ aanrander in de hut van Hardin. Het eerste halfuur is trouwens opmerkelijk als een voorbeeld van onopzettelijke elliptic storytelling en heb je geen flauw benul van waar je naar zit te kijken.

Goed, lijkt me wel duidelijk wat u hier kunt verwachten : niet veel goeds. Slechts voor de completisten en hypothetische Hardinfans. Is trouwens ook niet te zien in een fatsoenlijke uitgave, zag zelf een Spaanse VHS versie.