Copenhagen (2002)

Op zich is dit geen slechte film, maar het had toch wat duidelijker verteld kunnen worden.

Het verhaal is mysterieus genoeg op zichzelf dat het door de eindeloze dialoog, die deze film eigenlijk is, niet helemaal duidelijk wordt.

Toch zijn de acteerprestaties van de drie hoofdrolspelers zeer goed, want het moet niet simpel zijn om zulke ellenlange dialogen allemaal te onthouden.

Maar wie hier een actiedrama verwacht stoot op een teleurstelling van jewelste.

Mooie bijna filosofische benadering wat er gezegd had kunnen zijn in deze historische ontmoeting. Film was meer een toneelstuk. Met uitstekende acteurs. Het bouwt natuurlijk voort op deze ontmoeting, die op zich al zo enorm boeiend en beladen is. Enige kennis van de achtergrond lijkt me dan wel meegenomen.

Als (gewezen) theoretisch fysicus was ik hier altijd wel benieuwd naar, maar het viel me toch wel wat tegen. Dat het een toneelverfilming was en zeer dialoog-gedreven, dat had ik wel verwacht, maar ik vond de gesprekken ook niet zo heel interessant. Veel geforceerde analogieën met kwantumfysica-concepten die al snel gingen irriteren, en wat me ook wat stoorde was de rol van Margrethe Bohr die hierin over alles meepraat en een mening heeft alsof zij zelf een kwantumfysicus van formaat is. Goede acteurs met Daniel Craig en Stephen Rea, dat zeker, maar praterig zonder heel interessant te worden, en zoals veel wetenschap-voor-het-grote-publiek niet zo boeiend als je er zelf wat meer van weet.