Kubrador (2006)

Vorig jaar had ik al The Blossoming of Maximo Oliveros gezien. Dus dit voelde bijna als een terugkeer naar de volkswijken van Manilla en net als die film moet deze film het niet zozeer van zijn stijl hebben (Digitaal geschoten, bijna documentair), maar van de warmte van de film en het realisme. Ik kreeg echt het gevoel even bij de mensen die er wonen te zijn geweest, even hun gevoelens te hebben gedeeld. En wat een fraaie hoofdrol trouwens.

3.5*

Broeierig en naturel verschijnsel uit de Filippijnen, die het vooral moet hebben van de puurheid van zijn menselijk gedreven drama. Zintuiglijk gezien heeft de prent immers zowat het appeal van een goedkoop vakantiefilmpje. Dicht op de huid handheld camerawerk kan werken voor de realistische feel, maar wanneer er -op een handjevol muzikale ingrepen na- niks toegelaten wordt van filmisch compromis is het geen cadeau. De cinematograaf kon er duidelijk ook niks mee.

Kijkbaar vanwege thema en karakterspel.

***