La Marea (2007)

Onscherp dan, je weet wel wat ik bedoel. Zie ook mijn overige bijdragen hier en de bedoeling van de regisseur om zijn favoriete natuurplekje aan de rest van de wereld te zien. Dat is hem dus niet gelukt. Ruw en korrelig is dan weer zo'n filmcliche om een 'warrige' geest uit te beelden. Geheel onnodig, met de camerabewegingen an sich wist hij maar al te goed de scheidslijn tussen realiteit en droom en Azuls verwarde toestand aan de kijker 'uit te leggen'. Ik vond het eerder belerend dan effectief.

'waanzinnig mooi gefilmd': even eerder niet over uitgewijd omdat mijn punt over de montage voorrang had. Maar natuurlijk bedoel ik daar de soms magnifieke camerabewegingen mee die voor mijn gevoel nooit l'art pour l'art zijn. de scene in het hutje bijvoorbeeld wanneer Azul op bed legt, denkt dat ze haar man en kind ziet terwijl dat later een voor haar onbekende man blijkt te zijn. in een take filmt Vignatti dat wat haar crisis duidelijker maakt dan wanneer dat in stukjes was gemonteerd. het maakt de verwarring groter (zie ook recensie Bas Blokker in NRC). nog mooier is de scene wanneer ze aan het einde op het strand zit en een gezin voorbij ziet lopen. ook weer in een take om dezelfde reden mooi als de scene hiervoor beschreven. Een andere favoriet is die waarin ze, in kleurige jurk, door een bos rent, achter haar kind aan. het bos wordt spookachtig doordat de camera achter haar aangaat, het perspectief wat onduidelijk maakt en juist ook hier door perfect samenspel tussen camera en montage haar immense verdriet naar voren komt. ik kan de hele film beschrijven en over elke scene vertellen waarom ik vind dat ie zo goed is. dat wordt dan dus alweer te lang. misschien toch het allermooiste is het allerlaatste shot dat omdat ie op de seconde af perfect wordt afgebroken (wanneer Azul omdraait en in de camera kijkt). duidelijke keuze van Vignatti en Mora samen.

De vloeiende camerabewegingen dus. Ik blijf het opmerkelijk vinden dat ik slechts een van de weinigen ben die zich geergerd heeft aan de korrelige beelden. Hoogstwaarschijnlijk omdat het dan 'mysterieuzer' wordt of zo? En nogmaals wil ik benadrukken dat de regisseur de natuur wilde tonen. Met de smoes dat hij het geld niet had, is dan mijn weerspraak "wacht dan maar even op meer geld als je je droomfilm echt wilt verwezenlijken". De korreligheid maakt een cliche-rijke arthouse-pretentie indruk op me.

ik vind het echt onzin dat Mug die korrel als cliche rijke arthouse pretentie omschrijft. Wat zuur zeg. En wachten tot je het geld hebt? Dat is lekker makkelijk .... Dat komen 'ze' binnen een paar jaar vanzelf met bakken tegelijk brengen of zo? Als je maar wacht? Als je maar spaart? Doe niet zo naief. Als je NU een film wilt maken moet je dat NU doen. Dan is ie maar korrelig maar hij is wel gemaakt. Op naar de volgende. Wat de regisseur zelf zegt over geld of korrel maakt mij trouwens niet uit. Ik vind de combi met die camera en dat korrelige een fraai beeld opleveren. Ik vind het een goede keus. Helemaal niks mis mee. Als hij dat strakke 35mm cinemascoop had gekozen was het volgens mij juist een dweil van een film geworden. Dat had zomaar eens arthouse-pretentie-whatever kunnen opleveren. Lekker gelikt een treurige film maken... Er zijn betere films gemaakt en er zullen betere films gemaakt gaan worden maar La marea is een belofte voor de toekomst.

Zeer zuur, dat is nu eenmaal m'n visie. Vignatti had naar mijn mening nog even geld moeten verzamelen (andere films regisseren of gewoon waar hij beter in is, de cinematografie verzorgen van andere films zoals die van Reygadas). Wachten wordt beloond, La Marea is half werk.

Wat weet jij nou van de beweegredenen van de regisseur?

Als je het tegen mij hebt, nogmaals, dat zijn de statements (geen geld, tonen natuur [van zijn favoriete plek sinds z'n jeugd]) van de regisseur zelf tijdens de Q&A van de voorpremiere van de film. Ik trek dan mijn persoonlijke conclusies, ik zie niet in wat daar mis mee is.

Wat als je die Q&A niet had meegemaakt?

Dan nog vind ik het gebruik van grofkorrelig beeld een truc en lelijk. Dit soort poetische films waar de (wilde) natuur een rol speelt behoort m.i. scherper geschoten te worden, zie bijv. The New World. Nu voelt het quasi-artistiek, en wetende dat de regisseur wel mooiere dingen heeft geschoten op film.

Behoort, behoort... Wachten tot ie geld heeft... Het mooie is dat Vignatti juist door het resultaat van La Marea het geld bijeen heeft weten te krijgen voor een eerder filmplan dat ie financieel niet rond kreeg. Dus zo simpel ligt het allemaal niet. Soms moet je gewoon beginnen om je carriere van de grond te krijgen. En dan is dit bepaald geen beroerde start, dunkt me.

Verder heb ik me persoonlijk helemaal niet gestoord aan de grove korrel. Sterker ik ben blij dat ie gekozen heeft voor deze lens en het 16mmcinemascopeformaat. De film was naar mijn idee minder goed geweest met een minder wijds beeld.

En ik ben het van harte eens met Bas Blokker die in de NRC stelt: 'Als je maar één ding mocht opmerken over La Marea van de Argentijn Diego Martínez Vignatti, dan zou je tenminste moeten zeggen dat de film het celluloid eer aandoet als beelddrager. Bij alle rappe, gehaaide, flitsende, brutale digitale films en filmpjes van veel jonge makers is dit een baken van rust en weloverwogen schoonheid.'

dank je wel wolfmanrene. en dank je wel kappeuter. ik vind echt dat mug een beetje te veel doorgaat over dat filmen van de favoriete plek van vignatti. wat is daar tegen? als je toch over reygadas begint, die doet precies hetzelfde in Japon. sla er de interviews maar op na. het is natuurlijk helemaal niet erg om van smaak te verschillen, sterker dat is leuk en maar goed ook maar ik vind het geld en die natuur oneigenlijke argumenten. zo is 'toevallig' (lees skrien eens) de d.o.p. van Gus van Sant, Savides, achter reygadas en Vignatti aan gegaan omdat hij datzelfde 16mm scoop wilde gebruiken. heeft niet met geld te maken maar met esthetiek. de korrel van la marea is grover, had niet gehoeven, klopt. love it or hate it.

Ik mag toch zelf wel weten waar ik over val, ik vond het een zeer opmerkelijk feit, en dat verkondig ik hier als achtergrondinformatie. Ik was ook niet de enige, het was tevens de eerste kritiek die geleverd werd door het publiek bij de Q&A. En meer dan terecht.

Trouwens, is 16mm cinemascope formaat altijd grofkorrelig?

Als 16 mm wordt opgeblazen naar 35 mm wordt het beeld korrelig, ja.

6 april op DVD (filmfreak)

Mooi camerawerk. Mooie beelden.

Grofkorrelig af en toe...maar ik vind het prima.

Verhaal/plot is wat minder en ook al wel eens eerder soortgelijk gedaan

(Trois Couleurs: Bleu/Sous Le Sable).

En de film is wat te afstandelijk.

Op de 1 of andere manier is het allemaal niet meeslepend genoeg.

Maar de beelden zijn mooi.

Ligt zeker ook aan de plek (strand, zee, bos) waar de film zich afspeelt.

Voorlopig even zo halfweg qua score.

Gedeeltelijk ook een film die wanneer je hem ziet ook aan moet sluiten bij je gemoedstoestand op dat moment.

Bij mij was het na een drukke werkdag met een bord eten op schoot en dat was niet de meest ideale gelegenheid, maar ik snakte na een week westerns en cult weer naar een beetje arthouse.

Vreselijke film. Ik hou van allerlei soorten genres. Van super commercieel tot cult. Maar dit vind ik echt te gemakkelijk. Ik kon geen medeleven krijgen met dat mens op het strand. Dat ze eens wat gaat doen aan haar rouwverwerking, in plaats te vluchten naar de zee. Ik snap het onderwerp op zich wel, maar ik vond het niet goed gebracht. De begin scene van de zee met prachtige muziek was mooi. Nog voor geen 1 euro dat ik deze dvd ga kopen.

Meestal ben ik geneigd om na het zien van een making of de betreffende film een halve ster meer te geven. De regisseur legt z’n goede bedoelingen nog eens uit en je ziet wat de diverse disciplines weer allemaal voor elkaar hebben gebokst.

Bij deze film werkte het bekijken van de making of echter averechts. Zo zie je in de film op een gegeven moment, als je goed oplet, ergens in de verte iets staan dat op een bordkartonnen poema lijkt.

Maar ze blijken uitgebreid met een heuse poema aan het sjouwen te zijn geweest!

Ook het niet geringe grimewerk van de slachtoffers van het ongeluk aan het begin van de film is grotendeels voor niets geweest. De regisseur geeft tevens ruiterlijk toe dat inschattingen op tijdgebied aan hem niet besteed zijn.

En dan kan het resultaat zo maar een behoorlijk richtingloze film zijn, waarbij een hoop tijd en energie verloren lijkt te zijn gegaan.

Double bill: La Marea en La Mujer de los Perros. Ook in die volgorde kijken.