Karneval der Liebe (1943)

Ik wilde na Gasparone (Film, 1937) toch nog maar een andere film proberen. Johannes Heesters, tenor, zingt in deze film nog wel vrij dragelijk en dus niet overdreven hoog wat je toch al gauw krijgt met operettes, want dat is vooral de reden. En meestal heb ik liever altijd die Duitse/Oostenrijkse films eind jaren 50/beginjaren 60 willen zien.

De film begint al meteen met een zingende Heesters. Hij staat op het punt te trouwen met Kitty (Dorit Kreysler), waarvan de oom (Hans Moser) souffleur is maar dan komt zijn ex, Marina (Dora Komar) in het theater. Tsja wie gaat het worden, want dat is natuurlijk wel weer het al te kluchtige in het verhaal omdat ze elkaar gaan dwarszitten.

Begint grappig wordt dan al gauw wisselend, koets weg-dan maar auto-gaat ook niet dan maar tram... met typisch wel weer "ouderwetse" slapstick toestanden en dialogen. Moser's rol is vaak wat al te dik aangezet, Heesters is goed zowel als acteur maar ook als showzanger. Na het eerste half uur volgen diverse revue nummers elkaar op o.a. het mij (door Evelyn Künneke) vooraf al bekende "Karussel"-nummer wat misschien wel het hoogtepunt is van de film. Aan het eind volgt nog een lang, herhalingsrevue nummer. In het laatste gedeelte van de film komt wel het elkaar trouw zijn erg ter sprake, want scheiden dat kan toch eigenlijk niet.

Ik dacht vooral door Moser, als dit maar goed gaat en het laatste gedeelte volgt ook weer een soort terugval. (Moser's manier van spreken, inslikken van woorden is bovendien ook lastig te volgen).

Maar ik kan gezien 1943 ook wel begrijpen dat mensen toch even aan het lachen moesten worden gemaakt. En Amerikaanse films, want dit is weer duidelijk een Duitse musical naar Amerikaans (Busby Berkeley) voorbeeld die hoeven we niet meer te kijken want die maken we zelf wel. Muziek van Michael Jary.

Een aantal grappige momenten, technisch goed gemaakt en muzikaal sterk. 3.0 (maar muziek/show 4.0)