The Rawhide Years (1955)

Voort kabbellende western wat gedeeltelijk op een boot afspeelt

dat wordt gebruikt als een grote gokhal

Zodra Tony Curtis gedwongen van de boot vlucht, wordt de film beter alleen al door prachtige beelden van het landschap ,in schitterende kleuren,ook weer eens een goed spelende Peter van Eyck Duitser die en bijna in alle filmen van die jaren wel was te zien.

Een paar prachtige songs van de toen populaire Peggie Lee ,als aanvulling op de toch al mooie sound.

Aanzienbare western.

Komt in maart uit op dvd bij de Duitse firma Koch.

The Rawhide Years is een onderhoudende western .

Bovendien ziet de western er kleurrijk uit .

Jammer genoeg worden echte landschappen afgewisseld met naar mijn zin te veel nep achtergronden .

Tony Curtis is een charmante gokker op een boot .

Deze rol komt voor mij veel geloofwaardiger over dan dat Curtis als cowboy te zien is .

Op de een of andere manier heeft hij voor mij niet de juiste looks om voor cowboy door te gaan .

Arthur Kennedy zien we wel in meer westerns in deze western hangt hij meer de lolbroek uit waar je van moet houden .

al met al een vermakelijke western die leuk is om een keer gezien te hebben .

Leuke western waarin Curtis vals wordt beschuldigt en moet vluchten, onderweg treft hij de opportunistische sjacheraar Kennedy die dan als een soort sidekick met hem optrekt. Het bijzondere van deze film is dat het verhaal draait om piraterij op en rond een rivier en dus afwijkt van de standaard western scenario's, wel zitten alle verplichte western elementen er in, mooie natuurbeelden, actie en prettige muziek. Colleen Miller is een aangename verschijning zoals zoveel western galls in die jaren. Meestal moesten ze mooi aanwezig zijn, een vrouw in een ietwat lastig parket spelen en uiteindelijk met de held de horizon in reizen. Miller voldoet aan al deze dingen, maar krijgt nergens de kans om te bewijzen dat ze meer kan. Van Eyck speelt de schurk op een memorabele manier en zijn onvermijdelijke einde is er eentje in stijl. Wat verder opvalt aan de film zijn de songs die ten gehore worden gebracht, mooie western songs die prettig in het gehoor liggen. Hierboven werd al eens opgemerkt dat Curtis in de rol van gokker beter tot zijn recht kwam dan als cowboy, daar ben ik het mee eens, zijn uiterlijk was niet van die van een cowboy. Curtis had meer dat gladde wat bij een gokker, of oplichter zoals u wilt past, maar dat maakte hem dus wel geloofwaardig, al vond ik wel dat hij op sommige momenten wel heel naïef was, maar dat zal aan het script hebben gelegen.

Rawhide years is een leuke film die ik nog wel een keer ga kijken.