Latidos de Pánico (1983)

Net een kleine trailer gezien op een Mondo Macabro dvd. Deze moet ik snel zien, fantastische gore scenes!

Ik heb 'm binnen dus ben benieuwd .

Hé jammer..

75minuten niets en 15minuten puur genieten, zonde toch. Begon vol goede moed aan de film, kreeg vervolgens een dik uur niets te zien. Een hoop gelul over vanalles en acteurs die of totaal geen emoties toonde of aan over-acting deden. Een tussenweg bestaat dus blijkbaar niet.

Er gebeurd dan ook verder niets behalve verhaalgerichte praktijken die veelal niets toevoegen aan het uiteindelijke gehaal, spanning is er ook in geen enkele vorm van het begrip aanwezig. Enkel een fijn sfeertje om de pijn te verzachten dan.

Gelukkig komt het laatste kwartier (wat dus écht te lang op zich laat wachten) met een hoop leuks aanzetten. Geweldige sfeer word er gecreeërd en de gore is er nu wel aanwezig. Ziet er werkelijk prachtig uit, de make-up was erg sterk. De twee lijken, het ingeslagen hoofd en de scene met de bijl zijn de redders in nood gebleken.

Zonde dat hier niet een constante lijn is te vinden van sterke momenten, het word allemaal maar uitgesteld door een totaal inferieur verhaal. Het wachten word wel beloond, en een aantal mensen zullen best voldoening kunnen halen uit de sfeer alleen, maar voor mij werkte dat hier niet genoeg.

2.5*

In deze Horror / Misdaad film van regisseur Paul Naschy (alweer de vierde film van hem die ik in de maand februari heb gezien) draait het om geld, moord, bedrog en vreemdgaan (oftewel een dertien in een dozijn verhaal, op het stukje Horror na dan) en eerlijk gezegd is dit niet een al te beste film.

In dit verhaal, welke zich afspeelt in Frankrijk, jaagt de zekere Paul (Paul Naschy) zowel zijn rijke als ook zieke echtgenote Geneviève (Julia Saly, die in meerdere films van Paul Naschy te zien is), die lijdt aan een hartkwal, als zijn minnares Mireille (Silvia Miró) de dood in, teneinde ongestoord in rijkdom te kunnen gaan leven met zijn jongere vriendin Julie (Frances Ondiviela), die als hulpje van huishoudster Maville (Lola Gaos) werkt in het landhuis (waar een vloek op heerst) waar Paul met zijn zieke echtgenote naar toe gaat om te rusten en te herstellen. Zij blijkt het slechts op zijn geld te hebben voorzien en geeft hem een koekje van eigen deeg. Paul keert echter terug uit de dood in de gedaante van een zijner voorvaderen, de wrede roofridder Alaric de Marnac (1515 - 1565), die in de buurt van het huis ligt begraven, en neemt dan bloedig wraak op Julie.

Het tempo is in het eerste uur vrij langzaam en daarin is ook eigenlijk geen echte horror te zien (alleen d.m.v. nachtmerries en de pogingen waarmee men Geneviève dood wilt laten schrikken). Die tijd wordt vooral gebruikt om de verhaallijn op te bouwen, maar de pogingen om wat mysterie te creëren lopen eigenlijk op niets uit, omdat de kleine cast van personages (eigenlijk maar vijf personen) weinig mogelijke verdachten achterlaat. Het is na de dood van Geneviève (men laat haar doodschrikken doordat Paul zich voordoet als Alaric de Marnac), na circa 55 minuten, dat de film een ​​draai neemt en interessanter wordt en ook loopt het tempo dan aanzienlijk op en hetzelfde geldt voor het aantal wendingen, waarvan een paar verrassende.

Het aantal dodelijke slachtoffers loopt dan ook op met drie doden binnen 10 minuten en dat o.a. door het laten struikelen (d.m.v. struikeldraad op de trap) en wurgen van huishoudster Maville, die tevens de tante is van Paul, door Paul en Julie en het laten electricuteren van Paul in bad door Julie d.m.v. een elektrische kachel (die ze in bad gooit), waarbij ze dan zegt:

"We're both evil... But I'm more evil then you, idiot."

En in de laatste circa 20 minuten is er zelfs wat goor (als Julie minnares Mireille, die Paul chanteert, met een bijl in de maag slaat, waarbij er dan wat darmen te zien zijn, en daarna op het hoofd slaat, waarbij het ingeslagen hoofd van Mireille te zien is) en horror (een drietal zombies die wel niets doen) te zien.

Julie (die een verleden heeft met o.a. drugs en zij heeft waarschijnlijk ook de dood van haar vader op het geweten) krijgt op het einde ook haar verdiende loon, want de uit de dood herrezen roofridder Alaric de Marnac, slaat haar met een Strijdvlegel (een middeleeuws wapen) dood (je ziet dan een aantal keren haar ingeslagen hoofd) en dat deed hij ook al tijdens de opening van het verhaal met zijn eigen vrouw (Carole Kirkham), die in haar blootje (daarbij zie je Carole Kirkham volledig bloot in beeld) op de vlucht is voor hem. Eigenlijk kreeg iedereen zijn verdiende loon in deze film, op Geneviève en huishoudster Maville na dan.

Hoofdrolspeler Paul Naschy (in deze film was hij al wat op leeftijd en daarom zie je hem soms met een leesbril op in een aantal scènes) is net zo goed als altijd in de hoofdrol, maar hij wordt echter weggespeeld door Frances Ondiviela als de prachtig verleidelijke femme fatale die vooral in het laatste hoofdstuk van het verhaal haar dodelijke charmes toont. Zij is gelukkig ook een paar keer bloot te bewonderen en de eerste keer na circa 58 minuten, waarbij ze volledig bloot te zien is als ze uit de badkamer komt en haar badjas laat vallen en in bed duikt met Paul. Na circa 66 minuten is ze ook nog even topless te bewonderen als ze onder de douche staat en Paul naar binnenkomt, waarna ze al snel in bed duiken met elkaar en daarbij zie je haar dan ook nog topless.

De mooiste naaktscène komt echter op conto van de rondborstige Silvia Miró, want haar zie je na circa 62 minuten op schitterende wijze volledig bloot en slapend op bed liggen, waarbij Paul haar wilt gaan wurgen. Het bloot en het beetje goor / horror wat er te zien is eigenlijk ook het enige leuke in deze Horror / Misdaad film, want de rest is eigenlijk maar doffe ellende. Van Paul Naschy heb ik nu nog maar één film op de plank liggen, te weten "Inquisición (1977)".

P.S. het is inmiddels bijna 10 jaar geleden dat iemand, ik in dit geval, nog iets schreef over deze film en misschien dat in de toekomst "Fransman" nog iets over deze film schrijft, want het past goed bij het genre van films welke hij graag kijkt.

Prima verhaal Theunissen, zo ken ik je weer. En je hebt gelijk dat dit mijn genre is, maar bij deze twijfel ik toch. Om nu een uur te moeten wachten tot ik eens wat te zien krijg, ik weet het niet, terwijl ik toch heel geduldig ben en NOOIT een film doorspoel. Ik ga er nog even over denken.

Ja Theunissen, je had gelijk, ik kon de verleiding niet weerstaan, het vlees is zwak. In deze film ook, al krijgen we daar niet eens zo veel van te zien. Het verhaal is nogal ingewikkeld, maar na goed 20 minuten begreep ik al hoe de vork in de steel stak: het thema van de vrouw met hartproblemen die zich doodschrikt is al talloze keren gebruikt. Waar ik me vooral aan stoorde was de matige productiekwaliteit en de rare manier van acteren: houterig en onnatuurlijk. De hele film dat onweer dat niet op onweer lijkt, brrrr. Geen voldoende.

Indien je Paul Naschy nog niet beu bent, dan moet je "El Caminante (1979)" van hem eens proberen, dat vond ik persoonlijk zijn beste film en dat vonden de vijf andere stemmers ook.

Die heb ik gezien Theunissen, zie mijn commentaar daar. Zeker over het hoofd gezien. Ik was er niet kapot van.

Inderdaad, toen had ik zeker mijn leesbril niet op

Het verhaal heeft een zeer lange aanloop nodig maar weet na een half uurtje wel interessant te worden door de verschillende intriges en plotwendingen, al heb je die laatste wel vlug door gezien de ontwikkelingen. Naar het einde toe ook wat gore. Waar Paul Naschy in films verschijnt, is er ook aandacht voor naaktheid. Julie (Frances Ondiviela) als hulpje van huishoudster Maville (Lola Gaos) mag gezien worden en is een paar keer naakt te zien. Daarnaast Mireille (Silvia Miró) zijn minnares en in de beginscène de vluchtende naakte Carole Kirkham. Van Julia Saly zie je alleen een vrij scène zonder iets te zien. Ze komt een paar keer voor in films met Paul Naschy.