Memory Dealers (2024)

Mila van der Linden over Koolhoven presenteert: Memory Dealers - Filmkrant

Echt niet te volgen, dit verhaal. Zelfs met de plotomschrijving hierboven heb ik dat er niet uit kunnen halen. Slecht geacteerd ook vooral.

0,5 voor de set dresser. De enige die zijn/haar/diens best heeft gedaan.

‘Memory Dealers’ is een unieke, psychedelische trip - winq.nl

De vijfde middellange film uit de VPRO-reeks Koolhoven presenteert waarin televisie- en filmmaker Martin Koolhoven zes nieuwe regisseurs de kans geef om een genrefilm te maken. In deze film kreeg Mila van der Linden, die videoclips maakt en ook muziek produceert onder de naam Mila V, de kans om een film te maken...of af te maken want in VPRO-artikel over ‘De kijk van Koolhoven’ uit 2022 werd er al gesproken over deze film.

In de film vlucht een groep vrienden voor 'The Great Rewind' een mentale schoonmaakactie van de overheid die de wereld verlost van negatieve emoties als stress en verdriet, maar mensen vervallen in een grijze menigte die alles volgens de regels doen. Zo het clubje ontwikkelt een tegengif: het psychedelische brouwsel Joy Juice. Gek genoeg is het voor een film die tegen de wereld van alledag ageert, in stijl Nederlands alledaags.

Op de vormgeving is weinig aan te merken, die is op veel punten best wel tof. De titelkaarten met fluorerende tekst oogt wat kitscherig/goedkoop en de muziek is misschien zelfpromotie maar de muziek aardig goed (geen echte fan van deze acid-pop) en tekst is niet hinderlijk. Echter het acteerwerk en de dialogen falen! Misschien dat in het kunstenaarswereldje Engels en Nederlands inconsistent door elkaar wordt gepraat maar het leek mij erg geknutseld Bijna alles wordt ook zonder emotie en monotoon naar buiten gegooid.

Tja, de videoclips van Mila V zien er best goed uit maar langere films zijn denk ik toch te hoog gegrepen want er is slechte montage in een soort GTST- stijl en hoewel de Burlesque-achtige mensen met wisselende genderidentiteiten zo te zien een geweldige tijd hadden, kunnen ze niet acteren. Koolhoven gaf als referenties Brazil, en The Doom Generation op, films die ik hoge waarderingen gaf, dus ik had hier toch iets mee moet kunnen maar de film was gewoon te slecht uitgevoerd om er echt van te genieten.

Wat een mislukking. Slechtste van de Koolhoven presbenteert films. Het verhaal is warrig, acteer prestaties slecht. Qua licht en stijl is het best leuk maar er zit zo tergend weinig inhoud in deze film.

Dat Koolhoven dit een geweldig idee vond snap ik niet dan heb ik ook nog wel wat ideeën voor hem. Het Engels Nederlands praten was ook heel irritant. Misschien in de Amsterdamse bubbel dat dit heel vet lijkt maar in de echte wereld is het te braaf en levert de film niet.

Wat was dit? Onduidelijk verteld, matig geacteerd (of nee, heel slecht geacteerd zonder oprechte emotie en vooral zonder geloofwaardigheid), visueel echt kitscherig en graflelijk en ook qua beeldvoering en montage doet dit ding aan als een afstudeerprojectje op de middelbare school. Het voelt nergens echt goed aan. Op elk vlak slecht en amateuristisch. 0,5*.

Een oogje voor kleur en experiment kent Memory Dealers absoluut, maar dat zijn zowat de enige te benoemen lichtpuntjes. Het ontgaat me volledig waarom een naam als Martin Koolhoven tijdens deze productie niet heeft ingegrepen, want regisseuse Mila van der Linden maakt er een complete puinhoop van. Castleden die op looks uitgekozen lijken te zijn in plaats van acteren, een erbarmelijke vertelstructuur en een zeer achterlijke wisselwerking tussen humor en sciencefiction maken deze relatief korte film al heel snel een ellendig lange zit. Een paar trucages in de eerste minuten verraden dat Gaspar Noé wellicht een inspiratiebron heeft gevormd, maar de verbale interrupties worden al snel vervelend en de afwisseling tussen slow-motion en normale snelheid pakt haast amateuristisch uit. De idiote dialogen (en manier van acteren) zorgen er daarnaast voor dat je als kijker dermate geïrriteerd raakt dat een zogenaamde filmtrip er totaal niet meer inzit. Ik heb veelvuldig met verbazing zitten kijken naar deze productie, waar vanuit de regie totaal geen controle over geweest leek te zijn. Misschien was het voor Van der Linden eerder een uitje met vrienden dan een serieus project, maar dat is natuurlijk enkel een aanname. In ieder geval uiterst ellendig, onprofessioneel en vervelend. Ik vroeg me trouwens ook af of de makers te weinig of juist te veel drugs hadden gebruikt.

Hahaha!

Grappig filmpje, idem dito wat het meeste commentaar erover betreft. Ben het overigens grotendeels met die kritieken eens, al is mijn eindoordeel over deze productie dan toch een stuk positiever.

Verhaaltechnisch en qua acteerwerk is het absoluut "de slechtste" uit de Koolhoven-reeks. Anderzijds, was dit ook de film waarbij dat het ('t meest van alle 6) van ondergeschikt belang is. Deze film is ook niet met acteurs gemaakt, maar met een vriendenclubje. Althans dat lijkt me zo. Zag ook een aantal bekende gezichten uit het Nachtleven langskomen.

Zoals wellicht al duidelijk was heb ik best genoten van deze Video-Trip. De naam Mila van der Linden zei me niks. Vind haar, na het zien van deze film, toch aardig getalenteerd. Misschien niet als regisseur van een gangbare film, maar dat is ze ook niet. Ze maakt vooralsnog videoclips en muziek. In beide vind ik haar goed bezig!

Memory Dealers lijkt me een uitstapje, een probeersel én vooral een beschaafde, maar DIKKE, middelvinger tegenover conservatisme. Paradijsvogels die samen een vuist maken om zichzelf te kunnen zijn, zonder hokjes. 7.5/10*

Het is trouwens niet verplicht he om alles waar ook maar de naam Koolhoven bij staat 5 sterren te geven

Ik applaudisseer het lef om schijt te hebben aan conventies en compleet los te gaan, maar behoud me uiteraard het recht voor, dat iets dan misschien niet voor me werkt. Dat is bij deze meest experimentele films van de serie zeker het geval. Na twintig minuten was ik er eigenlijk al wel klaar mee, en zelfs met een middelkorte film ben je dan pas op een derde. Wellicht is de avant-garde liefhebber in JM ook gewoon een vermoeide, verlepte pappa aan het worden. Who knows.

Regisseur Mila van der Linden is wel een Badass Chick op de promo foto van Koolhoven Presenteert trouwens. Zo zo.

2*

Misschien wel de minste in de reeks van Koolhoven. Hier kon ik erg weinig mee. Een beetje flashy en gepimpt met al die felle kleuren en beats. Het deed me wat denken aan Refn. Verder ook een rariteitenkabinet van vreemd uitgedoste personages.

Nu, de idee van de reset van het verleden wordt niet voor het eerst beproefd in de filmindustrie. De één is daar al wat beter in geslaagd dan de andere. Het blijft een fascinerend gegeven waarbij het dilemma mensen in twee kampen verdeelt. Hier zijn de neveneffecten al wat groter waardoor het oorspronkelijke idee wat ondergesneeuwd raakt. Eigenlijk zat je naar halfgedrogeerde lui te zien. Ik had het eigenlijk na halfweg al gehad. Dan werd het nog een lange zit.

Acteerwerk ook niet naar behoren, het irriteerde me zelfs. Normaal wel in voor wat experimentele films, maar dan moet het niveau toch hoger. Jammer.