Mag Ik Je Aanraken? (2023)

Niemand bekeek meer seksscènes in Nederlandse films dan Tamar van den Dop. Nu is er een documentaire - de Volkskrant

Mwah. Met 73 minuten wil ik dit best zien als het toevallig zo uitkomt.

Op maandag 2 oktober organiseert 2Doc.nl tijdens Dutch Media Week 2023 een gratis vertoning van de documentaire Mag ik je aanraken? van Tamar van den Dop. Na de vertoning gaat Elena Lindemans in gesprek met actrice en intimiteitscoördinator Markoesa Hamer over de documentaire en haar functie als intimiteitscoördinator op filmsets.

Kom naar de gratis vertoning van 'Mag ik je aanraken' + gesprek met regisseur Tamar van den Dop en intimiteitscoördinator Markoesa Hamer door Elena Lindemans + Borrel - omroep.dmd.omroep.nl

Mag ik je aanraken? - 2Doc.nl

Tamar van den Dop: "Ik heb nog niet veel befscènes gespeeld. Hoe is de verhouding beffen en neuken?" Opvallend dat ze niet vraagt "Hoe is de verhouding pijpen en neuken?" Want naar mijn idee wordt er in films net zo weinig gepijpt als gebeft.

De meest favoriete standjes in de slaapkamer zijn nog altijd "doggy style" en "missionaris", dus is het nogal logisch dat we die dan ook het vaakst terugzien in films.

Maar volgens Van den Dop is het allemaal vrouwonvriendelijk en is het allemaal rampetampen vanuit mannelijk perspectief; het is vanuit mannelijk perspectief en dus vrouwonvriendelijk. Laat dan wel voorbeelden zien van vrouwonvriendelijke seksscènes, want die krijgen we niet te zien. Dan wordt er ook nog door iemand gezegd dat seks in films nooit realistisch is. Nee, natuurlijk niet. Daarom heet het ook film. En godzijdank niet zeg.

Nergens wordt een filmtitel genoemd of een specifieke scène getoond. Alleen bij Krabbé wordt duidelijk dat het om De Vierde Man en Paul Verhoeven gaat. Nodig Verhoeven zelf dan ook uit, denk ik dan.

En acteurs laten kijken naar eigen seksscènes, natuurlijk geeft dat ongemak en is dat onprettig om te zien.

Zo'n intimiteitscoördinator op de set zou dan de intimiteit tussen acteurs ten goede komen, en daardoor krijgen we 'betere' seksscènes. Lijkt me eerder afhankelijk van wie de film maakt.

<Maar opeens moet het allemaal vrouwvriendelijk, wat het naar mijn idee allang was. Over het algemeen zijn films hartstikke vrouwvriendelijk.

Acteur/regisseur Tamar van den Dop nodigde filmacteurs van verschillende generaties uit om te spreken over hun ervaringen met seksscènes. Ze toont hen een seksscène waar ze in hebben gespeeld en film de acteurs in close-up om te zien hoe ze reageren. Daarmee legt ze de sterk veranderde moraliteit rondom seks bloot en onderzoekt ze de zin van de zogeheten ‘intimiteitscoördinator’, die moet toezien op de fysieke en geestelijke veiligheid van de betreffende acteurs. Veteraan Peter Faber vindt het vanzelfsprekend dat de regisseur de taak van ‘intimiteitscoördinator’ op zich neemt, maar erkent dat seksscènes voor vrouwen in de jaren 70 en 80 erg zwaar konden zijn. Generatiegenoot Jeroen Krabbé doet wat lacherig over de veranderde seksuele moraal, maar uiteindelijk is hij degene die de spijker op zijn kop slaat. Een uitstekend startpunt voor een serieus gesprek over seks, gesimuleerd of niet. Enig minpunt is de afwezigheid van generatiegenoten van Faber en Krabbe, zoals Renée Soutendijk of Geert de Jong.

heel veel vorm en weinig inhoud over geëmotioneerde actrices/enkele acteurs die het thema seks in de nl film/serie behandelen, nu en vroeger (toen er geen intimiteit-coördinatoren op de set rondliepen). Je kon alleen gaan discussiëren met je regisseur die je dan een preuts persoon vond.

Vervolgens worden de acteurs vol in het gezicht met een webcam gefilmd (wel een hele goeie moet ik toegeven) zonder achtergrond behalve een zwart laken. En dan moet je als kijker gaan letten op de emotie. Een trillend lipje of een scheefhangend oog. Emotie is vandaag de dag toch een belangrijk ding... elke dag hoor ik wel op tv 'heeeerlijk toch? die emooooosies!' 'ja heh fantaaaastisch'. Sommigen worden echt emotioneel bv omdat er na een bepaalde scene (die na protest toch erin is gemonteerd) een conflict ontstond binnen een bepaalde culturele groep, met de actrice als 't slachtoffer daarvan. Op zich is dat wel boeiend.

Anderen raakten geëmotioneerd omdat ze ooit zo jong waren en nu super-oud, als in ver voorbij de 40.

Geen idee waarom dit is gemaakt. Er zijn ook helemaal geen scenes te zien of titels of tegenspelers. Alleen het hoofd van ene Torenstra met een muziekje uit 2001. Die paar opa's die de J60 bewust hebben meegemaakt, waren dan nog wel relativerend. Laatste 15 min niet meer gezien.

Ik zat ooit naar Khalid/Sophie ,of zo, te kijken met daarin van der Ven, en een jong chickie vroeg aan haar 'zeg had je geen schaamte of zo tijdens het schieten van Turks Fruit?' Antwoord ' nee, ik was totaal schaamteloos.' Van der Ven zat hier helaas niet in.