Pink Moon (2022)

Vanaf 8 september 2022 in de bioscoop (September Film)

Komt deze film ook naar #Maastricht?

Net in de Pathé Groningen gezien. Prachtige film en soms echt heavy ook. Ik heb zelf beide ouders niet meer en dit soort zaken raken me dan echt flink. Uitstekend acteerwerk ook en er zitten hele mooie scenes in.

Heb dit jaar verschillende arthouse films gezien in de bios waarvan ik ze bijna allemaal of heel raar vond of gwwoonweg saai of slecht. Deze echt niet!

Jan [Johan Leysen] heeft zijn dochter Iris [Julia Akkermans], zijn zoon Ivan [Eelco Smits] en schoondochter Elisabeth [Anniek Pheifer] bij hem thuis uitgenodigd om een belangrijke mededeling te doen. Hij heeft besloten om na de viering van zijn 75e verjaardag uit het leven te stappen. De emoties lopen die avond hoog op, maar Ivan legt zich enige tijd later ogenschijnlijk neer bij het besluit van zijn vader. Iris, die geen relatie of gezin heeft, weigert zich er echter bij neer te leggen. Een gewaagd basisgegeven dat echter op een teleurstellend oppervlakkige en uiteindelijk volstrekt ongeloofwaardige wijze is uitgewerkt. Leysen is erg goed als de vader, maar Akkermans wordt in de steek gelaten door het onevenwichtige, vrij stuurloze scenario en een vaag einde.

Het predicaat 'komedie' wordt soms wel erg snel verleend.

Dit is natuurlijk helemaal geen komedie. Het is gewoon drama. Dat er af en toe een wat luchter moment in voorkomt maakt daar geen verschil in.

Overigens geen erg sterk drama, wat mij betreft. Vooral die hele reis vond ik nogal vergezocht en ongeloofwaardig. Had helemaal niet gehoeven, maar je wilt natuurlijk ook wat mooie plaatjes in je film.

Als ik na het einde geen enkel gevoel heb voor één van de personages, dan is het ergens toch flink misgegaan, maar zowel de vader als de dochter als de zoon lieten me eigenlijk voornamelijk koud.

Het zijn inderdaad mooie plaatjes, maar op dat punt werd de film voor mij ook iets te veel conventioneel drama, terwijl daarvoor nog goed de gebaande paden werden vermeden. Het hoogtepunt is wat mij betreft dan ook de scène waarin Iris en een vriendin het op een zuipen zetten, eindigend met een seksuele uitspatting met een wildvreemde.

Ik kan me een dergelijke scène helemaal voorstellen in de meest gebruikelijke vorm: een drukke, zweterige club, waar de lichten wild heen en weer zwaaien en Iris al haar verwarring en verdriet manisch van zich afdanst, om vervolgens met een uiterst aantrekkelijke man in bed te belanden voor een wilde vrijpartij.

Maar in plaats daarvan vindt het zuipfestijn plaats in een saai belichte sportkantine, waar Iris met een veel te jonge doch vrij gemiddeld ogende jongeman op de wc belandt voor een potje fellatio, waar laatstgenoemde al snel genoeg van heeft. Heerlijk tegendraadse uitvoering van een cliché.

Meer van dat soort scènes hadden van deze film iets heel bijzonders kunnen maken. Maar helaas is de reis van vader en dochter een vrij conventionele. Daarmee is de film al vrij vroeg over zijn hoogtepunt heen.

Een film die wat op twee gedachten hinkt bij me. Qua thematiek best een intrigerend onderwerp wanneer je bejaarde ouder besluit om zijn einde zelf in te plannen. Een mededeling die inslaat als een bom. Het grootste probleem van de film is vervolgens de uitwerking ervan. Luchtigheid primeert boven drama of dilemma. Het was al snel beklonken allemaal al spartelde Iris nog even tegen.

De focus wordt vervolgens te veel bij Iris gelegd en minder bij de vader of de relatie tussen vader en dochter/kinderen. Los van dit alles wel een prima Johan Leysen alweer, altijd fijn om die terug te zien. Hier en daar ook een grappig onderhouden momentje zoals wanneer iemand random aanbelde die geïnteresseerd was in het huis.

Aardige film waarin een oudere man zijn volwassen kinderen laat weten binnenkort te willen sterven. De mix tussen komedie en drama werkt niet altijd even goed hier, grotendeels ook wel vanwege het onderwerp. De toon is dan ook een beetje afwijkend, maar dit levert wel een aantal prima momenten op. Voor 3.5 sterren zakt het soms net wat te veel in.

Ongelooflijk schone prent over een dochter, die haar vader niet kan laten gaan...

De distributeur geeft ook aan drama inderdaad. Ik heb het aangepast.

"Luchter" moest natuurlijk "luchtiger" zijn, maar alles is nu goedgekomen. Dankzij Moviemeter.

Hier vond ik helemaal niks aan. Weinig verdieping, het greep me niet aan en Iris vond ik heel erg kinderlijk.

Braaf, oppervlakkig.

Deze was op tv en eens meegepikt. Tja het is niet echt een thema om vrolijk van te worden, maar het werd toch nog redelijk luchtig gebracht. De cast deed het goed en de film zag er goed uit.

De film mocht misschien nog iets dieper geweest zijn, het was nog redelijk oppervlakkig soms.

Desondanks toch wel eens de moeite om eens gezien te hebben.

Best wel indrukwekkende film over vrijwillige levensbeëindiging en de wissel die dat trekt op de naasten. Fijn acteerwerk van Julia Akkermans maar ook van Johan Leysen. Eelco Smiths deed het een stuk minder. De take in de laatste 10 a 15 minuten was erg indrukwekkend!

Actueel thema dat nergens moralistisch werd.

3,5☆

Prachtig drama met een paar spaarzame komische momenten (de dronken scene met de 'kleuter' bijvoorbeeld). Het gedeelte met de reis naar 'de bergen' heeft z'n functie. Iris wil nog zoveel mogelijk seconden met haar vader doorbrengen en daar doet ze alles aan om dat voor elkaar te krijgen. Het is een begrijpelijke obsessie voor mij. De scene zonder 'cuts' op het einde is zeer goed. Er is geen ontsnappen aan met wat er aan zit te komen. Als zo'n moment eraan komt is er geen afleiding meer en zijn er geen happen in de tijd meer. Goed gedaan dus. Het verhaal wordt verteld vanuit Iris en daarmee is het eindshot ook zeer passend. Op het eind wil ze er nog steeds niet aan. Begrijpelijk.

Aangrijpende film (releasedatum 8 september 2022) zeker als je daarna leest dat de vader Jan (Johan Leysen) op 30 maart 2023 op 73-jarige leeftijd in Gent overleed aan een hartstilstand.

Soms is er zo'n film die je naar de keel grijpt. Pink Moon is daar nu in mijn rijtje 'aangrijpende films' bij gekomen; Waarom? Mijn oprecht antwoord is dat iemand uit mijn dichtste omgeving ook deed wat de vader van Iris van plan was. Het verschil is dat vader Jan het aankondigde ... Hij voelde zich nog goed, was 75 en nog gezond, maar levensmoe ... Hij vond dat het geen zin meer had.

Kun je zeggen dat het een moedige beslissing was van de vader? In zekere zin wel.. De dood willen is iets en daartoe het 'nodige' doen is hoe-dan-ook onomkeerbaar.

Iris wil weten waarom? Die zoektocht mogen we in deze film volgen.

Een pracht van een film! Al klinkt dat eufemistisch. De vertolkingen van vader Jan (Johan Leysen) en nog meer van Iris (Julia Akkermans) zijn 'om in te kaderen'!!

Te streamen op HBO+ op het moment.

Toch wel knap gemaakte film over een boeiend thema. Met name het acteerwerk van de vader vond ik erg overtuigend. Bovendien zitten er niet teveel "zijsprongen" in het script, dat echt focust op de mentale processen en onderlinge interactie van de familieleden naar aanleiding van de mededeling door de vader. Zwakste punt in het script vond ik de wel erg aanwezige impulsiviteit van de dochter, maar dit stoorde niet bovenmatig en leverde ook wel een paar grappige momenten op. Het maakte bovendien dat de film onvoorspelbaar en luchtig voelde, iets wat ik wel fijn vind. Een noodzakelijk kwaad misschien dus wel.