Z (2019)

Wel spannend en aardig filmpje,alleen was hij nou echt of zat t toch tussen dr oren ?

Sommige dingen zijn een beetje vaag,en klopte niet echt in de film.

Best oké.

De creepy kids horror is meestal niet aan mij besteed, en ook hier blijkt het kindje zelf niet echt geweldig effectief (net zoals de meeste andere acteurs trouwens), maar gelukkig krijgt de film alsnog een andere wending. Het zorgt er in ieder geval voor dat de film net wat origineler aanvoelt, al moet je je daar ook weer niet al te veel bij voorstellen.

Christensen weet best goed sfeer op te bouwen. Een aantal effectieve en leuke scenes zorgen voor voldoende spanning. Beetje jammer dat hij af en toe iets te enthousiast met de special effects omspringt, die werken de spanning vaak meer tegen dan dat ze er aan bijdragen.

Drama werkt verder ook wel, ondanks wat mindere performances. Maar over het algemeen een best aardig horrortje met enkele memorabele momenten. Geen hoogvlieger, daarvoor mist de film toch een beetje finesse, maar voor een keertje best te doen.

3.0*

Kinderen hebben soms Imaginaire vriendjes. Op zich niet ongewoon en geen reden tot paniek. De onzichtbare vriend dient als trooster, adviseur, speelkameraadje en als zondebok en verschijnt vaak op momenten dat een kind nieuwe indrukken en ervaringen moet verwerken. De fantasievriend helpt het kind zijn gevoelsleven op orde te houden. Dat de onzichtbare vriendschap ook wel eens uit de hand loopt, laat de film Z zien.

Een spookhuis horror die subtiel onheilspellend begint en in de finale compleet uit het lood slaat met verwikkelingen die allerminst nog subtiel zijn en dusdanige fantasievolle bochten nemen dat het woord belachelijk meerdere malen door mijn hoofd speelde.

Een film die niet de gebaande paden bewandelt en andere wegen kiest. Dat klinkt in eerste instantie goed. Helemaal binnen het horrorgenre dat best wel wat innovatie kan gebruiken. Maar de manier waarop Z zich in bochten wringt om gebeurtenissen te verklaren is niet heel bevredigend.

Zo halverwege de film wordt het perspectief bij het ‘bezeten’ kind weggenomen. De gang verdwijnt uit de film en het licht schijnt opeens op de psyche van de moeder. Van een goed kijkbare spookhuisfilm verandert de film opeens in een vergezochte psychologische horror. De koerswijziging voelt geforceerd en haalt tempo en spanning uit de film.

Blijkbaar probeert regisseur Brandon Christensen extra laag aan te brengen in het verhaal door met misleidende bochten en dubbelzinnigheden te proberen de kijker tot interpretatiegedrag aan te zetten. Zijn de gebeurtenissen het gevolg van een getraumatiseerde psyche of speelt er toch iets op het bovennatuurlijke vlak? De nobele intentie tot verdieping ontging mij niet. De uitwerking van die intentie slaat echter nergens op.

Het resultaat van de koerswijziging is een warrige hoop handelingen die nogal geforceerd aanvoelt en gewoon niet goed functioneert. Op het moment dat de film de focus naar de moeder verlegt, treedt verkramping in het verhaal op. Er verschijnen te veel onwaarschijnlijke bochten die geen fraai consistent verhaal opleveren en dodelijk zijn voor spanning en horrorsfeer. Wat begint als een spannende spookhuisfilm verandert halverwege in een hobbelig psychologisch verhaal zonder structuur en veroorzaakt amper nog opwinding.

Niet geweldig.

Z likes it dark.

Films met akelige jongetjes. Ook hier bij “Z” heb je bij aanvang het gevoel dat je de zoveelste horror voorgeschoteld krijgt waarin zo’n demonisch jongetje de plak zal zwaaien. Nog maar recent zag ik “The Prodigy” waarbij de zoon des huizes langzaamaan een afwijkend gedragspatroon ontwikkelt. Daar handelde het over een soort reïncarnatie. In “Z” gaat het over het hebben van een imaginaire vriend. Als Joshua Parsons (Jett Klyne) deze vriend "Z" introduceert bij zijn ouders, maken deze zich in eerste instantie niet echt zorgen. Waarschijnlijk zo’n fase waar een kind zich doorheen moet worstelen. Ze vinden het zelfs schattig op een bepaalde manier. Totdat plots geen enkel schoolvriendje meer iets te maken wil hebben met Josh, Elizabeth (Keegan Connor Tracy) vreemde dingen gewaar wordt en Joshua tenslotte ook nog eens geschorst wordt van school wegens niet te tolereren gedrag. Dan beseffen ze dat deze imaginaire vriend vreselijk veel invloed heeft op hun lieftallig zoontje.

Tot halfweg de film lijkt het wel een doodgewone doorsnee horror. Zeker als een schoolvriendje van Joshua iets vreselijks meemaakt (met of zonder Z’s medewerking) en Joshua een akelige tekening onthult in zijn slaapkamer. Geloof me. Teken een zwarte hoge hoed op het hoofd van deze enge muurtekening en je hebt de tweelingbroer van “The Babadook” voor je staan. Dat is het moment voor Elizabeth om aan de alarmbel te trekken, terwijl vader Kevin (Sean Rogerson) nog in een fase van ontkenning zit, en de psycholoog Dr. Seager (Stephen McHattie) contacteert om het probleem voor te leggen. De gekende truckjes uit het horrorgenre worden hier ook zonder verpinken uit de kast gehaald. Dus weer de schaduwrijke plekjes met enge geluiden. Speelgoed dat tot leven komt. En nachtelijke dwaaltochten door het halfduister (terwijl ieder weldenkend mens toch wel het licht zou aanknippen) met opschrikmomenten als gevolg. Zelfs een creepy bad-scène kon niet uitblijven.

En toch weet de film op een gewiekste manier de sfeer om te gooien en het aandachtspunt te verleggen van een enge onzichtbare vriend naar een lang vergeten jeugdtrauma die het hele mechanisme in gang heeft gezet. En voor je het beseft heeft het enge griezelverhaal plaats gemaakt voor een soortement psychologische thriller. Vanaf hier staat ook niet meer Joshua centraal maar verschuift de focus compleet naar Elizabeth. En eerlijk gezegd was de manier waarop Keegan Connor Tracy gestalte gaf aan dit personage van exceptioneel hoog niveau. Een overduidelijk verward personage die als getormenteerde ziel langzaam maar zeker verder wegzakt in complete krankzinnigheid. Het personage van de vader staat in schril contrast met die van zijn familiegenoten. Uiteindelijk vond ik het een nietszeggend persoon en vond ik hem als vaderfiguur redelijk ongeloofwaardig. Enerzijds zei hij niets over de rode vermaanbriefjes van school die het wangedrag van Joshua aan de kaak stelden. Anderzijds is hij wel verbouwereerd als hij verneemt dat zijn zoon medicatie voorgeschreven werd, zonder dat hij hiervan op de hoogte was. Ach, zoals altijd in horrors zijn het de vaders meestal die zorgeloos doorheen het verhaal laveren en niets verdachts opmerken. ’t Is meestal de moederfiguur die vreemde gewaarwordingen ervaart en tot de conclusie komt dat er onheil op komst is.

Echt angstaanjagend kan je “Z” niet noemen. Misschien dat het bewust niet expliciet in beeld brengen van het fenomeen “Z” wel zorgt voor wat spanning. Een slim toegepaste gimmick waardoor de verbeelding van de kijker het meeste werk moet doen (met een angstaanjagend muurtekening als inspiratie). Uiteindelijk is het vooral de sfeer die van wezenlijk belang is in deze film. De film behandelt in wezen verschillende onderwerpen. Jeugdige groeipijnen en ouderlijke bekommernissen. Nachtmerrieachtige fantomen en onverwerkte trauma’s. Als ouder verwacht je dat je nageslacht iets van je karaktertrekken of eigenschappen overerft. In “Z” is deze erfenis echter niet iets waar je op zit te wachten. En ook al is dit waanbeeld niet overmatig in beeld, toch is zijn aanwezigheid duidelijk voelbaar in elke duistere, grimmige scène.

3*

Had heel veel meer in kunnen zitten.

Niets vernieuwends hier te zien. Kind van een gezin begint zich raar te gedragen en zegt een denkbeeldig vriendje te hebben. Niet snel hierna gebeuren er steeds meer vreemde dingen met het gezin en komt de moeder erachter dat het denkbeeldige vriendje misschien toch iets meer is.

Dit soort verhalen zijn altijd erg vermakelijk alleen jammer dat het hier niet spannend genoeg was en Z heel weinig te zien krijgt in de film, zonde. Verder was het acteerwerk prima en keek het allemaal goed weg.

Wat meer spanning en schrikmomenten zou de film een stuk beter doen.

2,5*

5,5/10

Toegegeven, "Z" (ik dacht eerst dat het met die titel om een Zombie-film ging) is met het concept van een denkbeeldige vriendje niet heel origineel. Het verhaal van de regisseur en een andere regisseur Colin Minihan brengt ook bijna precies wat je denkt dat er zal gebeuren. Maar hoezeer het ook aanvoelt als iets dat je al eerder hebt gezien, ik kan niet ontkennen dat het niet goed gedaan is. Met eenvoudig scherp camerawerk en een prima gepolijste stijl (wat al meer is dan sommige andere collega's die met vergelijkbare beperkte middelen werken) krijgen we een to-the-point thriller met bovennatuurlijke elementen. Verder is er adequaat acteerwerk en alhoewel misschien niet wereldschokkend genoeg om als een echte 'twist' te kwalificeren, weet de film je voldoende om de tuin te leiden. De film was meer ingetogen dan heel spectaculair maar toch bleef deze spookshow net voldoende doordrenkt van spanning, om er een solide werkje van te maken.

Het is niet hoogstaand maar wel een heerlijke wegkijkert. Een paar keer toch even geschrokken, en dat gebeurt me niet vaak meer met de horror de afgelopen jaren. Prima op beeld, goed acteerwerk en een dito soundtrack. Heb hier wel van genoten, en ik moet zeggen dat dit prentje in het genre horror met haar kop boven het maaiveld uitsteekt.

Eindelijk nog eens een leuk horrortje met echt creepy momenten zoals dat vriendje dat van de trap stuikt. Creature design kon misschien beter en de acteurs zullen geen Oscar halen, maar wel heel vermakelijk allemaal.

Dit subgenre vd horror ligt me wel, denk maar aan een Babadook nzo of Case39. Film gaat zeker niet de overweldigende toer op, maar brengt er toch op subtiele wijze de spanning in, met wat creepy moments. Ik keek hier graag naar en was voor mij meer dan vermakelijk. Wel nergens wow gevoel, en veel zaken heb je al vele malen zien passeren in andere films, toch kan deze er naast staan en moet niet echt onderdoen. Dit zijn vr mij ook de perfecte films, als je ff iets anders wil na enkele zieke films en langs de kant teleurstellingen wil doorspoelen. Ideale film.

Speelt ontzettend leentjesbuur bij andere films. Er zijn meerdere scènes/ideeën die zo uit o.a. insidious, insidious 2 en lights out lijken te komen.

Desalniettemin kijkt Z toch lekker weg. Er zitten een paar spannende stukken in en is er over het algemeen toch wel een creepy sfeertje aanwezig.

Echte horror veteranen gaan hier niet van wakker liggen maar de film is zeker de moeite waard om toch een keer te kijken.

Ik heb zelf de (geïmporteerde) blu-ray aangeschaften heb er absoluut geen spijt van

Voor de horror fans niet goed genoeg, want echt eng wil hij niet worden, zoals de babadook, maar voor de thriller fan op zoek naar een naargeestig sfeertje een voldoende. Dat is ook de reden dat ik hem heb afgekeken.

Een vermakelijk bovennatuurlijk spookverhaal, maar wel met de kennis dat we het allemaal wel eens vaker gezien hebben, Des ondanks is dit wel een sfeervol filmpje.

“ you stole my friend “

De originaliteit prijs verdiend dit niet , het was wel creepy . En lekker kort .

Had ik tijd voor nog een film . Meer was blijkbaar niet nodig .

Leuke twist . Hoofdrolspeelster Keegan Connor Tracy doet het prima .

Aardige horror / thriller die het vooral van de sfeer moet hebben. Acteerwerk is prima in orde, camerawerk ook. Toch had er iets meer in gezeten. Maar al met al heb ik me prima vermaakt met "Z". Drie sterren.