De Tand des Tijds (2019)

Leuk om een keer een animatie van eigen bodem te zien.
Helaas sprak de stijl me niet zo aan, deed me denken aan minecraft.
Wat ik wel kon waarderen is dat de stijl consistent gehanteerd werd.
Het verhaal is redelijk origineel te noemen en de film begint voortvarend. Toch wordt de film ondanks de 82 speelminuten op een gegeven moment wat langdradig. Had meer in gezeten! *2,5

Er komt een moment dat je als drieëndertigjarige 'De Tand des Tijds' (2019) kijkt en rillingen krijgt van de snerpende schreeuwstemmetjes en het chaotische gedoe op het scherm. Deze eerste geanimeerde telefilm kleurt met een voorspelbare verhaallijn binnen de lijntjes van hyperactieve kindertelevisie voor op de zondagmorgen.Wat ik kon waarderen is dat de hoekige animatiestijl (zoals de vorige gebruiker ook al opmerkt) consequent wordt doorgevoerd. Zo zijn bekende historische figuren ontworpen in lijn met de kunst uit hun eigen tijd: een impressionistische Vincent van Gogh, een eenogige Cleopatra die in papyrusstijl over het beeld glijdt, en Willem van Oranje en Piet Heijn lijken zo uit hun staatsieportret te zijn gestapt. (Al zijn een Xenos-boeddha en cowboytjes versus indiaantjes lelijke stereotypen die ze beter hadden geschrapt omwille van de doelgroep.) Ook kleine beeldeffectjes als rook- en plofwolkjes of stromend water zijn hoekig als in games waar pixels niet worden weggewerkt, maar bedoeld zijn om de retrostijl te accentueren. Misschien moet mijn finale oordeel over 'De Tand des Tijds' (2019) zijn dat ik hier simpelweg te oud voor ben? Wellicht doet het recht aan de smaak van jonge mensen en houden ze er een geschiedenispassie aan over.