Buddy (2018)

Gaat in première op IDFA.

Vanaf 3 januari 2019 in de bioscoop (Amstelfilm)

Als hondenliefhebber zijnde wist ik gelijk dat ik deze film wilde zien, toen ik er vorig jaar over hoorde in De Wereld Draait Door. Vandaag heb ik hem in het filmhuis gezien. Ik vind de honden ongetwijfeld geweldig. Wat een helden! Zo slim, zo trouw en zo zorgzaam. Het zijn echte buddies. Ik heb over het algemeen minder met deze documentairestijl, waarin je de interviewer vragen hoort stellen en opmerkingen hoort maken. Het was ook niet altijd even duidelijk wat ze zei. De eigenaren van de honden hebben stuk voor stuk een interessant verhaal en het is mooi en fijn dat de honden er voor ze zijn. Dat ontroerde mij soms wel een beetje. Echter mist de film voor mij iets waardoor het mij echt door en door raakte. Het kwam denk ik iets te afstandelijk op mij over en niet intens genoeg. Dat viel mij tegen. Wel een voldoende. 3*

Mooie film over bijzondere dieren. Hoezo hebben dieren geen ziel?

Wel jammer dat de film hoofdzakelijk gemaakt is vanuit het oogpunt van degene die zo'n hond bezitten en niet vanuit de hond zelf. Daar had meer in gezeten.

Aardige documentaire over verschillende hulpbehoevende mensen en hun hulphonden. Zo volgen we behalve de (klassieke) blindengeleidingshond onder andere een man die werkzaam was in het leger en door uitzending naar oorlogsgebied PTSS heeft opgelopen, maar ook een jongetje met een autisme spectrum stoornis, een visuele beperking en nog wat andere aandoeningen. Het contact tussen mens en dier en de waarde die de honden voor deze mensen hebben, is mooi om te zien; de hond wijst je niet af, de hond bewaart al je geheimen, de hond maakt je wakker als je een nachtmerrie hebt enzovoorts. Voor deze mensen maakt de hond een belangrijk verschil in hun leven.

De interviewer is nooit in beeld, maar stelt wel hoorbaar vragen. Het was dat er ook een Engelse ondertiteling werd weergegeven, want de interviewer was regelmatig, mede door haar accent, slecht verstaanbaar.

De hondjes krijgen van mij allemaal 5 sterren maar als documentaire schoot het toch echt tekort. Er had veel meer in kunnen zitten.

Het feit dat regisseuse Hedy Honigmann de film opdraagt aan haar moeder, die haar de liefde voor honden bijdraagt, die haar 'de liefde voor honden bij bracht', verklaart waarom deze documentaire het voor een groot deel moet hebben van de schattigheid en aanhankelijkheid van de hulphonden die mensen met verschillende achtergronden door het leven helpen. Het is volstrekt duidelijk dat de honden bijzondere gaven hebben en veel meer blijken te kunnen dan je als relatieve buitenstaander zou bedenken. Bewonderenswaardig is hoe één van hen een vrouw helpt aan- of uitkleden en ook nog het baasje toedekt voor ze gaat slapen. Bijzonder is ook hoe een andere hond letterlijk en figuurlijk de rug van een zwaar getraumatiseerde oorlogsveteraan bewaakt. De bezitters van de hulphonden vertellen elk waarom de hond zo belangrijk is, maar het is jammer dat deze documentaire ons wat weinig inzicht geeft in de levens van de mensen vóór ze hun hulphond kregen. Er is ook geen aandacht voor de intensieve training die deze honden ondergaan voor ze als hulphond worden ingezet en aangezien deze film zonder enige twijfel tot doel heeft meer sympathie voor dit goede doel te kweken, is het jammer dat juist dat aspect volledig beschouwing wordt gelaten. Hondenliefhebbers kunnen hun hart ophalen, want wat zijn die honden toch schattig, maar wie hoopt op een diepgaande documentaire is hier niet aan het juiste adres.

Mijn mening, maar dan in twee korte zinnen. Perfect samengevat!

Ik geloof dat we het allemaal wel eens zijn over deze film. De honden doen verbluffende dingen en de relatie met hun baasjes is heel bijzonder omdat het is gebaseerd op een soort wederzijdse afhankelijkheid, maar meer dan dat te laten zien heeft de documentaire eigenlijk niet te bieden.

Mooie, soms ontroerende documentaire over een zestal geleidehonden en hun eigenaren. Niet alle verhalen zijn even boeiend en sommige eigenaren komen er een beetje bekaaid af qua toebedeelde tijd en scenes, maar overwegend zijn de portretten over de hechte band tussen mens en dier indrukwekkend in beeld gebracht. En de zes honden zijn geweldig.