Sinterklaas en de Wakkere Nachten (2018)

Na Ay Ramon! (2015) opnieuw een Sinterklaasfilm van Stijn Coninx.

Maikai Kakahiaka

Ik denk dat het de meesten niet zal zijn ontgaan maar afgelopen weekend was Sinterklaas weer in het land en bij VRT vonden ze dat de perfecte gelegenheid om nog eens een Sinterklaasfilm te tonen op hun online platform. De meest recente film volgens mij (ik wist zelfs niet van het bestaan van Sinterklaas en de Wakkere Nachten af, bij mijn weten was het voor Stijn Coninckx bij Ay Ramon! gebleven) en als liefhebber van de reeks Kulderzipken is dit een waar feest van herkenning.

Het scenario is namelijk van de hand van Hugo Matthysen en met Warre Borgmans, Jan Decleir, Lucas Van den Eynde en Frans Van Der Aa heb je al een groot deel van de bijhorende cast ter beschikking. Dit ligt voor mij dan ook perfect in het verlengde van die serie en het verbaast me eerlijk gezegd dat dit zo enorm laag wordt beoordeeld. Ik ben niet echt thuis in de wereld van de Sinterklaasfilm maar Matthysen en Coninckx leveren een vlot verhaaltje af waar de Sint onterecht beschuldigd wordt van het wakker houden van de mensen. Het is een verhaaltje dat, uiteraard, vooral gericht is op kinderen (de manier waarop de romance tussen Eline en Milan wordt afgehandeld bijvoorbeeld) maar er zijn genoeg dingetjes om dit voor (enkel Vlaamse?) volwassenen ook nog wel leuk te houden. Zo bestaat het oude bandje van de Sint uit onder andere Gunther Neefs en Ronny Mosuse (die laatste is natuurlijk ook geen onbekende voor Matthysen volgers aangezien ze samen in The Clement Peerens Explosition spelen) en zijn er nog wel wat dubbele bodems te ontdekken.

Toffe cast dus. Frans Van Der Aa is qua mimiek en stijl nog altijd dezelfde als indertijd met Kulderzipken maar ik vind hem nog wel geslaagd als Piet met zijn continue gebrabbel over vleermuizen. Jan Decleir blijft natuurlijk de ultieme acteur om de Sint te spelen (ik heb bewust nog niet gekeken naar wat Wim Opbrouck er nu van terecht brengt) en Warre Borgmans & Lucas Van den Eynde blijven ook altijd wel leuk. Uiteraard ook een aantal nieuwe gezichten en met Evelien Bosmans kun je nooit veel verkeerd doen. Jonas Van Geel daarentegen is redelijk vervelend (maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik hem nagenoeg in elke hoedanigheid redelijk vervelend vind) en ook Joke Emmers haar minieme bijrol had geschrapt mogen worden. Verder nog een paar leuke cameo's met onder andere Marc Didden (ook daar weer een link met Matthysen natuurlijk aangezien beide voor Humo schrijven), Pieter en Time Embrechts (en ja, ook daar weer een link met Matthysen maar dan via via het Peulengaleis) en Dimitri Leue.

Mjah, ik heb precies toch een andere film gezien dan de meesten hier. Jammer dat er van de 15 stemmers niemand de moeite heeft genomen om aan te geven wat hier dan zo verschrikkelijk aan is. Ben ik bevooroordeeld omdat ik het werk van Matthysen in zijn vele varianten kan waarderen? Het zou goed kunnen natuurlijk maar volgens mij had ik dit als kind toch ook wel kunnen appreciëren. Tien, dat is diez dus hier stopt de Spaanse les! Of toch op zijn minst deze review.

Dikke 3.5*

Op deze (zeer grote) Sinterklaasfan kwam het allemaal toch heel anders over dan hetgeen gewaardeerde vriend Metalfist erin ziet.

De films ontberen voor mij helaas volledig de charme van de oorspronkelijke TV serie.

Die was grandioos en heb ik talloze keren gezien (en op DVD in huis)

De korte afleveringen werkten perfect, met Bart Peeters als groot kind (zijn sympathiekste TV optreden ooit) Frans Van Der AA, als de perfecte grappige zwarte Piet ("Nee Bart..ik ben géén neger! ") en Jan DeCleir als de verstrooide Sint.

Die formule is niet te evenaren, hetgeen wel blijkt uit de nieuwe serie met Wim Opbrouck ( ) in de rol van Sinterklaas.

De lange afleveringen en speelfilms werken voor mij van geen kanten, al zijn de Nederlandse Sinterklaas films nog wel een graadje erger, met uitzondering van "Het paard van Sinterklaas" en " Waar is het paard van Sinterklaas"(beide films ook met DeCleir)

Bijna al die bijfiguren irriteren mij mateloos.

Het ligt er allemaal veel te dik bovenop.

Minder was ook in dit geval meer.

De kracht van de serie lag in de interactie tussen de drie hoofdfiguren, en de grappige situaties waarin die verzeild raakten.

Meer moet dat niet zijn, al de rest verwaterd het geheel alleen maar.

Dat is hoe ik het zie, waar uiteraard niemand het mee eens hoeft te zijn.

Ik wilde er eerst helemaal niets over schrijven, maar nu Metalfist er een toespeling op maakte...

Aha, bedankt voor de uitleg Brix! De Dag Sinterklaas reeks heb ik in geen jaren meer gezien en - met uitzondering van wat flarden - eigenlijk ook weinig herinneringen aan. Ik heb verder ook geen enkele andere Sinterklaasfilm gezien dus ik heb verder geen vergelijk. Ik herkende nu wel een aantal personages uit de jaarlijkse aankomst in Antwerpen (daar zitten de 2 kapiteins ook bij als ik me niet vergis) maar dan snap ik wel dat al die bijfiguren meer op de zenuwen werken dan wat anders.