Hang the DJ (2017)

Dit is toch gewoon één aflevering uit het 4e seizoen van Black Mirror? Waarom dan vermelden als film?

Iets beter.

Misschien omdat het verhaal een keer een andere draai aan het basisidee geeft. Ditmaal geen uniform en saai doembeeld, al blijven ze wel erg graag spelen met perfecte simulaties waarin de gesimuleerde mensen denken dat ze echt zijn. In dit deel kan ik het dan nog als rode draad doorheen de serie zien.

Het verloopt allemaal net wat anders, met een optimistisch einde zelf. Enige wat dan wel weer mist is een interessant idee of concept om aan deze film aan te hangen, want hoe saai die doemdenkscenarios ook mogen zijn, een eenzijdig positief verhaaltje is ook niet meteen geweldig spannend.

Acteerwerk is degelijk, regie is aan de makke kant. En ondanks dat het maar 50 minuten duurt, is het qua tempo toch best traag. Op de één of andere manier blijft ik hier een vaste en doelgerichte hand van regisseurs missen, mensen die met een beetje visie een concept weten neer te zetten binnen het uur. Het blijft allemaal erg TV, middle of the road en nogal smaakloos.

2.0*

Aflevering serie in top van films. Sterk!

Leuke Black Mirror die fijn wegkijkt, mede dankzij de nodige subtiele humor vliegt het zo voorbij. Meer dan scifidrama vond ik het een originele romcom. 3,5*

Wederom een meer dan degelijke aflevering van Black Mirror. Ze liggen allemaal wat in dezelfde lijn. Door de korte speelduur was de diepgang vrij beperkt en kwam de film ook wat repititief over. Maar de basisidee was opnieuw geslaagd met een duidelijke maatschappelijke moraal. Er wordt een beetje de draak gestoken met datingsites en -apps waarbij het zoeken naar een ideale match of de vele losse contacten onder de loep worden genomen. Ook het op touw gezette “systeem” had iets dictatoriaals waarbij mensen in het gareel dienden te lopen.
Het plot zelf is een beetje bij de haren getrokken betreft de termijnen enzo, maar het blijft boeiend om te volgen. Het einde kent een kleine twist. Georgina Campbell doet het vrij aardig, knappe verschijning ook. De man vond ik iets minder.

Sci-fi dating. Het is weer eens wat origineels. Ik vond het een redelijk luchtige, maar best intrigerende aflevering. De zwartgallige humor werkte wel en de steekjes onder water werkten ook.

3,5*

Als 'In the Mood for Love' (2000) van Wong Kar-Wai minder jazz en meer Britpop had. Hier dan niet een sensuele dans tussen twee geliefden, hun verboden overspel, en de heersende taboe's in een voorbij tijdperk, maar algoritmes die op de achtergrond bepalen wie er bij welke liefdespartner hoort. Ik wil 'Hang the DJ' (2017) gaaf vinden in hoe hij (Joe Cole) en zij (Georgina Campbell) weten dat die aantrekkingskracht er is, maar stellen zich afhankelijk op van een systeem dat zwaarder weegt dan hun eigen gevoel. Maar eerlijk? Het is weeral een variatie op het idee van de wereld als simulatie en dat authentiek/ingegeven door technologie met elkaar een interactie aangaan. Wel een dikke plus hoe de zoektocht naar een liefdespartner van de twee personages wordt gevisualiseerd, maar een zekere film van een zekere Zuid-Koreaanse cineast deed dit veel verfijnder en stijlvoller. Misschien moet ik 'm weer eens gaan zien!?

Best een leuke aflevering. Wel weer in zo'n wereldje dat helemaal is afgeschermd en daardoor niet altijd even geloofwaardig, maar gelukkig draait het vooral om de mensen waardoor dat minder stoort. Visueel kent het ook een chique luxe uitstraling dus is dit best weg te kijken. En het centrale koppel kent een fijne chemie. Maar verder heb je wel het idee dat hier meer mee gedaan had kunnen worden, het is wat mak allemaal nu. 3,0*.