Fifteen Million Merits (2014)

Jezus wat was dit irritant.

'Anyone, anyone!' Geweldige episode. Eén van de korte films van het oude seizoen die me het meest is bijgebleven. 'Black Mirror' schetst ook met deze 'Fifteen Million Merits' een bijzonder sterk toekomstbeeld, bizar, redelijk extreem, angstig (uiteraard, hoort bij de serie) en zorgt voor de doorbraak van Daniel Kaluuya, die we snel in o.a. 'Get Out' terug zouden zien. Zeer, zeer goed wat mij betreft.

Een wat rare film om plaatsen.

Vooral omdat de vorige delen van Black Mirror toch steeds met een duidelijk concept naar voren kwamen. Hier had ik achteraf niet meteen het idee wat nu nét het punt van Fifteen Million Merits was. Wel een aantal opties, waarvan geen enkele echt overtuigde, maar die dualiteit is toch nieuw.

Qua world building is het wel simpel genoeg. Een toekomst waarin wat van onze huidige "problemen" uitvergroot zijn, meer is het niet. Alles wat getoond wordt is ook puur functioneel, dus buiten wat de regisseur laat zien is er eigenlijk weinig tot niks. Daarmee worden de eerste 45 minuten gevuld. Het gaat nergens heen, het vertelt en toont.

Het laatste kwartier is moeilijker te lezen. De "speech" is tenenkrommend en shallow, type ouwelullengezeur 101, maar de keuze van Bing maakt het wel erg cynisch. Op zich is dat wel leuk, alleen rijst dan de vraag of FMM wil zeggen dat je niet onder de druk van media/hogere klassen uitkunt, iets wat natuurlijk de grootste onzin is. Het is dus best leuk dat je met een dubbel gevoel achterblijft, het is een stuk minder dan geen enkel antwoord eigenlijk bevredigend is.

Visueel is het ook makjes en makkelijk, net als de soundtrack. Kaluuya doet het wel leuk, maar echt wereldschokkend is hij ook niet. Rest een film die voor een keer niet drammerig is, maar nog steeds niet boeiends te vertellen heeft. Waar deze reeks zijn imago van thought-provoking vandaan haalt is mij dan ook een compleet raadsel.

2.0*

Onderhond als ik 2 afleveringen nog mag aanraden dan is het White Bear en USS Callister. Ik ben echt benieuwd of je ooit een 3* gaat geven aan een aflevering van Black Mirror haha.

Toch een wat vreemde eend binnen de Black Mirror-reeks.

Omdat het zich volledig in een bubbel afspeelt en je niet weet hoe de gebeurtenissen zich verhouden tot de buitenwereld, schetst Fifteen Million Merits een beeld dat verder van onze werkelijkheid verwijderd ligt dan de gemiddelde aflevering. En ik vind de serie toch het sterkst als het doemscenario 'dicht bij huis blijft'; als de keerzijde van technologie voelbaar dichtbij komt en daardoor onheilspellender aanvoelt.

Deze futuristische schets van een sweatshop annex talentenjacht is daardoor afstandelijker en het valt (vooral bij herziening) op dat de opbouw even traag als warrig van opzet is, alsof het zelf ook niet helemaal duidelijk voor ogen heeft waar het naartoe moet. Gaan ze uitleggen hoe deze wereld tot stand gekomen is? Of laten ze het zijn voor wat het is en ligt de focus op ontluikende liefde? Of nee wacht, er gaat een deurtje naar een tweede, meer absurdistische wereld open. Als Abi dan moet optreden, en haar keuze voor Wraith Babes het schrijnende einde lijkt te worden, hebben we het staartje nog te gaan, dat eigenlijk in dezelfde teneur eindigt. Het is wat veel, te ver van mijn bed en te geconstrueerd.

Herinner me de eerste keer erg onder de indruk van Kaluuya te zijn geweest; deze keer vond ik de speech wat over de top: nét te dik aangezet manisch. Hetzelfde geldt voor het acteerwerk van de jury en die irritante buurfietser van Bing; allemaal vrij overdreven spel. Het komt over alsof ook de acteurs weinig houvast hebben en moeite hebben hun personages te doseren. Al met al vond ik de romance die tussen Bing en Abi ontstaat het interessantst om te volgen: goed ondersteund door dromerige soundtrack en dialoog, klein geacteerd maar des te intiemer. De afslag naar rariteitenkabinet is er voor mij een te ver.

Visueel vond ik vooral de slaapkamers mooi vormgegeven, hoe simplistisch indringend ook (een bed, omgeven door beeldschermen). De visuele opsmuk is (door de vormgeving van de wereld) ook aanweziger dan in veel andere afleveringen, waardoor minder mooie stukken (met name de geanimeerde keuzemenu's en spellen) meer opvallen. Ook hier was een zuinigere dosering beter op zijn plek geweest.

Niettemin vermaakt het prima. Niet om dezelfde redenen of van hetzelfde niveau dat mij fan van de serie heeft gemaakt maar boeiend genoeg om te volgen. 3*

Een wat mindere Black Mirror die zich uitsluitend in de (in dit geval afgesloten) wereld van de talent shows afspeelt. Echt sterk is het verhaal niet, zo scoren de deelnemers credits door de hele dag te fitnessen, maar waarom wordt niet uitgelegd waardoor de setting niet weet te overtuigen. Waar die credits goed voor zijn wordt ook niet echt helder. Hierdoor is het lastig om in het verhaal te komen, laat staan met de personages mee te leven. Als short had dit beter gewerkt, voor 60 minuten is het veel te leeg. 2,5*

Weinig boeiend plot dat blijft vastzittenin herhaling. De idee erachter heeft wel iets, maar ik vond de uitwerking ervan wat te mager. Door hun eigen behoeftes te vervullen, moeten mensen deze verdienen door te fietsen. En ook gezondheid had een bepaalde waarde. Voedsel, ontspanning en het opbouwen van een toekomst kost veel credits. De participanten beslissen zelf hoe ze dit invullen, maar alles heeft zo zijn prijs. En zoals in het echte leven is geld uitgeven makkelijker, dan er te verdienen. De rol van de vuilnisophalers was me overigens minder duidelijk. En zo waren er wel minder dingen echt duidelijk.

Ook een aantal scènes werden iets te fel aangedikt zoals de speech van Bing die nogal melodramatisch en te geforceerd overkwam. Die hele talentenjacht was overigens maar pover. Voor de rest deed Kaluuya (uit Get out) het wel vrij goed. De contacten met de mooie Findlay hadden wel iets. Visueel ook best ok met die vele tv-schermen in de slaapkamer. Nipte voldoende, op 20 in mijn DB alvast een afronding naar beneden.

Niet overdreven boeiend, deze aflevering over talentenshows. De toekomstvisie die deze aflevering schets is wel wat depressief te noemen, maar echt pakkend werd het niet. Leuk om Daniel Kaluuya hier bezig te zien.

3*

Visueel wel één van de betere afleveringen waarin echt is nagedacht over de decors. Strak, zwart, modern. Verder goed geacteerd - ik vind Daniel Kaluuya echt een uitstekend acteur die met een enkele blik al veel kan zeggen - en als idee wel aardig. Maar, aan alles merk je dat dit als een metafoor is bedoeld. En metaforen mogen, zolang de eigenlijke wereld waarin het speelt maar een vorm van geloofwaardigheid had. En dat had deze film niet. Er is ook geen uitleg verder, maar ik kon niet meegaan in die afgesloten ruimte waarin men leefde, metafoor of niet. En dat doet de film geen goed. 2,5*.

Zo zie ik het graag.

Altijd leuk dit soort Sciencefiction films. Black Mirror heeft me opnieuw weer eens positief weten te verrassen. Dit is nu mijn tweede ervaring, en tot nu toe vind ik het een heerlijke serie. Meerdere afleveringen zullen dus ongetwijfeld ook nog volgen.

Acteerwerk van Kaluuya is overtuigend. Hij weet ook echt een type neer te zetten hier en weet nooit iets fout te doen waardoor het pijnlijk wordt. Zijn rol was erg ingewikkeld, en wederom voert hij hem toch wel zowat foutloos uit. Hulde daarvoor.

Verhaal zelf is ook leuk om te volgen. Je wordt er gelijk ingegooid zonder enige achtergrond en dan moet je als kijker vooral uitvogelen hoe het allemaal in elkaar steekt. Het hele verhaal is al leuk om te volgen, sowieso mag ik dit soort sciencefiction ook echt wel.

Daarbij is de satire wel wat sterk aangezet, maar het werkt uiteindelijk wel. Vooral omdat dit soort dingen toch wel vaak op TV voorbijkomen, alleen dat je nu eigenlijk letterlijk in een TV woont. De satire maakt wel iets duidelijk en dat hoort het dan ook te doen.

Soms best melig, maar het uur was snel voorbij. Ik had er absoluut geen probleem mee gehad als dit nog een half uur doorging. Zo zie ik ze altijd graag.

'Leuke' dystopische technologische setting. Het wordt allemaal wat dik aangezet, zowel karakters als omgeving. Het idee met de credits is vermakelijk, het talentenjachtverhaal wat soepel op de hak genomen wordt ook. Dat het in principe ontrolt als love-story vond ik een stuk minder. Dan sluipt er juist clichématig- en voorspelbaarheid in, wat schril afsteekt bij de setting. Dat voelt dan wel weer erg lui. Het had sowieso een stuk korter gekund. Laatste shot toch wel sterk; is het uitzicht toch ook weer een scherm of is het toch echt? Het lijkt bewust in het midden gelaten (net als het nut van het fietsen) en dat mag ik dan weer wel.

Typisch hoogstandje uit de Black Mirror serie.

In deze bizarre, dystopische wereld draait alles rond punten die je kan verdienen, bij ons hoofdpersonage is dat door uren op een hometrainer te fietsen. Is dit om elektriciteit op te wekken, dat wordt nooit duidelijk.

Ons hoofdpersonage heeft een aanzienlijk aantal punten en daarmee koopt hij een ticket voor een talentenshow voor het meisje waarop hij verliefd is.

Maar het draait niet zo uit zoals hij gewild had.

Net als bij de meeste afleveringen van deze serie laten de makers je achter met een ongemakkelijk gevoel.

Wat naar mijn gedachte uiteraard de bedoeling is.

Ik vind niet elke aflevering even goed maar in zijn totaliteit vind ik dit toch een absolute aanrader!