Vele Hemels boven de Zevende (2017)

Verfilming van de debuutroman van de Vlaamse schrijfster Griet Op de Beeck.

Van Vele Hemels boven de Zevende zijn in Nederland inmiddels meer dan 260.000 boeken verkocht.

Vanaf 30 november in de bioscoop (Paradiso)

Trailer geplaatst

Gewoon niet om aan te zien deze film, onbegrijpelijke dialogen, vals sentimenteel gewauwel , flauwe grappen,. belabberd acteerwerk, Een halve ster voor de moeite van de cast en crew.

Ik had van deze film ook iets meer verwacht, maar hij was zeker niet slecht. De acteurs waren meer dan uitstekend (met Viviane De Muynck en hoofdrolspeelster Brit Van Hoof op kop), de fotografie en de sfeerschepping waren vaak ook zeer goed, alleen de dialogen, die waren inderdaad zwak.

Dat einde van die trailer

REIS VER, DRINK WIJN, DENK NA, LACH HARD, DUIK DIEP, KOM TERUG....

Nee dat wordt een KIJK NIET

Bélon!

Wat zit je nou Spinvis belachelijk te maken ?

Brrr.. die kleinkunstfröbelaar nodigt niet bepaald uit tot zien van de film.

Ik dacht dat het de marketingslogan voor de film was, blijkt het inderdaad de songtekst te zijn van een nummer van Spinvis Dus ja ik heb onbedoeld Spinvis belachelijk gemaakt maar hij vraagt er ook wel een beetje om met zulke slappe teksten en muziek

Ach ja. De film maakt het nummer van Spinvis ook belachelijk. Zou vast een plus punt zijn geweest voor de mensen die daarmee niks hebben.

Deze film in de bioscoop gezien. Erg mooie film over vijf familieleden die allemaal zo hun eigen problemen hebben met hun leven en hun partners. Een heel menselijke film die wel wat overeenkomsten heeft met de films van de Engelse meester Mike Leigh. En daar ook zeker niet voor onder doet. De afzonderlijke verhalen lopen ook mooi door elkaar heen en er wordt prima geacteerd. Het is echter wel een heel treurige film, waardoor het wel weer even duurde voor ik weer in een gezellige sfeer was, nadat ik weer buiten stond.

Deprimerende film over een familie waarvan elk lid worstelt met relaties, zowel binnen als buiten die familie, maar vooral met zichzelf. Ondanks een klein lichtpuntje aan het einde is dit een uiterst sombere film, maar wel ééntje waarin het scenario van Greet op de Beeck - die haar gelijknamige boek bewerkte - wel een aantal ijzersterke karakters neerzet. Vivian de Muynck komt het minst uit de verf als de egocentrische, nogal karikaturale grootmoeder, maar Brit van Hoof is fenomenaal als de jongste dochter Eva, die haar pijn, verdriet en onzekerheden 'om de goede vrede' blijft verstoppen achter een stralende glimlach. De film neemt wat teveel tijd om tot de onvermijdelijke slotconfrontatie te komen, maar mede dankzij een verrassende wending is het toch raadzaam om de zakdoeken bij de hand te houden. Stijlvol geregisseerd door Jan Matthys en met vaak oogverblindend camerawerk van Stijn van der Veken is dit een familiedrama dat z'n beperkte tekortkomingen compenseert met visuele schoonheid.

Lijkt me geen vrolijke film. Of ik die wil gaan zien weet ik zonet nog niet. Voor de muziek van Spinvis hoef ik het niet te doen want die treden morgenavond op in Doornroosje Nijmegen. Ik ga daar in ieder geval naar toe.

Met dit drakerig wereldvreemd gezwam is in ieder geval de term Bouquetreeksfilm weer op de kaart gezet. Zoveel lege cliche's dat het weer grappig werd.

0,5 *

Dit soort korte recensies worden meestal geschreven door beginnende filmkijkers. Maar dat ben jij niet. Smaken verschillen zullen we dan maar zeggen. Maar volgende keer liever graag wat meer inhoud in je bericht, zodat ik je kan begrijpen.

@Redlop e.a. Gisteren deze film toch nog gezien. Grappig vond ik het niet. Wel 3 keer gedacht , ik loop de zaal uit. Toch nog tot het eind gekeken. Alles bij elkaar een tamelijk slechte film vond ik.

In het begin viel deze film mij tegen. Ik kwam er niet echt in, het voelde nogal gemaakt en geforceerd aan en ik voelde het niet. Later veranderde dit echter en was het totaal het tegenovergestelde. Ik werd geraakt, ik zat er helemaal in, het acteerwerk vond ik oprecht en er zitten mooie, bijzondere beelden in deze film. Het is een deprimerende film met thema's die herkenbaar en invoelbaar zijn voor mij. Ik ben nu wel benieuwd naar het boek. Doordat het begin stroef voor mij verliep, trek ik 1 ster van het hoogst haalbare af. Daarna heeft deze film veel goed gemaakt. 4*

Een beetje vreemd dat sommige mensen hier een film beoordelen op basis van een trailer? Gisteren de film bekeken, was niet mijn eigen keuze maar die van mijn vriendin. Dat vertel ik erbij omdat dat betekent dat ik sowieso geen specifieke verwachting had. Ik had op voorhand wel het idee dat het een film zou worden met focus op intermenselijke relaties van alledag, en dat bleek ook. Ik raakte moeilijk in de film, maar had dat ook met pakweg Another Year van Mike Leigh. Gaandeweg begon het mij meer te boeien en kwam ik tot de conclusie dat de hier geschetste gezins/levenssituatie (uit eigen ervaringen) absoluut realistisch is, en bijgevolg zeer goed werd weergegeven. Vrolijk word je er allemaal niet van, maar dat is ook niet de bedoeling van dit soort films. Niettemin eindigt de film met een positieve boodschap.

Deprimerende film, maar soms ook onbedoeld (?) grappig. Het begint al met het cliché van de homovriend die natuurlijk alles doorziet en zijn vriendin wijze raad geeft. 'Darling, ik geef u het nummer van mijne shrink…' Joh, donder op!

Dan is er een van de dochters die een kat in huis wil hebben, maar getrouwd is met een man die dat niet zo ziet zitten: 'Het huis gaat ervan stinken, in welke kamer je zo'n kattenbak ook neerzet', of zoiets dergelijks. Zo'n zeikerd die al een probleem maakt van een handdoekje dat scheef hangt of een potje dat niet op z'n plek staat in de kast. Omdat zij haar zin niet krijgt begint ze ineens vanuit het niets te miauwen. 'Miauw, miauw.. '

Of die idiote scène in het Stedelijk Museum. Haar man loopt zo heel snobistisch door het museum, als één of andere kunstkenner, met z'n armen over elkaar, een hand nonchalant voor z'n mond, zo heel quasi-intellectueel.

Ook dat ge-app steeds en telefoontjes die maar af blijven gaan. Je wordt er echt krankjorum van. Niet enkel in deze film, het is iets wat je tegenwoordig wel vaker in films ziet. Het ergste is nog wel als de berichten ook nog eens in beeld verschijnen.

Deze eens bekeken en vond hem nog niet mis. Ik had er gene verwachtingen bij, maar vond hem toch eens het bekijken waard. Er gebeurde gelukkig genoeg in om het boeiend te houden en de cast deed het ook goed. Het verjaardagsfeest was er wel wat over, maar voor de rest is de film goed te doen.

Moedige verfilming van het boek van Griet Op de Beeck die zelf instond voor het script.
Een psychologisch drama. Tevredenheid, ontevredenheid,... maar ge wordt ook voor een stuk geleefd en wie met alles begaan blijft is doorgaans de dupe en krijgt ook niet de appreciatie die hij verdient.
Ondanks wat dobberende momenten en wat clichétjes, in zijn geheel behoorlijk geslaagd en toch met minstens één sterke scène, het verjaardags"feestje" van Eva's moeder.

Een van de beste boeken die ik in 2017 heb gelezen. Bij het begin van de film was ik niet overtuigd. Maar voor ik het wist was de film anderhalf uur verder. En moet ik toegeven dat ik naar een pracht realistisch levensgeschiedenis/verhaal zat te kijken. Als enig min puntje is de schorre stem van de hoofdrolspeelster die me stoorde.

Ben de laatste jaren er wel voor te vinden als onze buren een film met dramatische inslag afleveren, zitten vaak goede producties tussen, alleen deze kan ik daar niet toe rekenen. Nogal een tamme bedoeling, lange tijd gebeurt er niet veel meer dan u en ik ook meemaken als we samen aan de keukentafel zitten. Doorsnee mensen met een doorsnee verhaal. En als er dan eindelijk een beetje venijn ontstaat bij een discussie, komt het niet over met al die zachte g's. Matige acteurs ook. Tegen het einde was ik mentaal eigenlijk al afgehaakt en dan komt er alsnog een onverwachte, mooi uitgewerkte wending, het hoogtepunt van de film die het nog enigszins de moeite waard maakt. Maar ook die poging om met een blijvende herinnering te ontroeren was voor mij uiteindelijk geen reden om hier nog een voldoende aan te geven. Het boek zal ongetwijfeld beter zijn geweest.

De film blijft mij nazinderen en dat is een goed teken. Deze geslaagde drama heeft het vooral te danken aan de uitstekende rolbezetting/uitvoering.

Dramatische draak.

Veel geklaag en gezever van de vijf hoofdpersonages en hun aanhang, maar het blijft allemaal veel te oppervlakkig. Voor een Drama van dit kaliber mis ik simpelweg meer diepgang. Dit leek meer op een soap.

Niemand heeft ooit beloofd dat het leven geestig ging zijn

Ik ben een tijd lid geweest van een filmgroep die contacten had met distributeurs en waar we regelmatig nieuwe releases mochten reviewen. Ik had indertijd Vele Hemels boven de Zevende gekregen om te reviewen en was er eigenlijk al die tijd zeker van dat ik die effectief had bekeken en een review van over had geschreven. Ik vind hier op MovieMeter (en op het ondertussen ter ziele gegane Cinemapp) echter niets terug en dan is er maar 1 conclusie: de film is al die tijd aan mijn aandacht ontsnapt.

En inderdaad, ik blijk dit nooit gezien te hebben of ik moest een nog slechter geheugen hebben dan ik al in eerste instantie dacht. Vele Hemels is echter geen film die je snel zult vergeten, want wat voor een enorm deprimerende film is me dit! Er is werkelijk geen greintje positivisme te ontdekken - al is er een klein lichtpuntje op het einde voor Elsie en Casper, al is het maar de vraag hoe lang die het gaan volhouden - en eerlijk gezegd irriteerde me dat in het begin. Er zijn veel zwaarwichtige dialogen die bovendien niet altijd bij de personages passen (zeker Lou krijgt moet gevoelens uitspreken waar ze echt te jong voor is) en toch begon het op den wel in elkaar te klikken. Het familiefeestje (en dat toch wel op de moeder haar 69e verjaardag!) is het kookpunt van frustratie en net wanneer je denkt dat het allemaal wat los gaat lopen aangezien iedereen zijn gedacht heeft kunnen zeggen, pleegt Eva zelfmoord. Pfoeh, kwam dat even stevig binnen. Het verbaasde me dat de film dan nog zo lang bleef doorgaan, maar ook dat blijkt uiteindelijk nog een goede zet te zijn geweest.

Maar wat een glansrol van Brit Van Hoof als Eva! Een actrice die nog niet veel ervaring lijkt te hebben in de wereld van de Vlaamse film en serie maar hier wel stevig haar stempel drukt. Het is moeilijk om juist te pinpointen wat me zo aantrok maar ze is de perfecte belichaming van Eva. Ook de bijrollen zijn goed gevuld trouwens met een uitstekende Viviane de Muynck en een altijd degelijke Koen De Graeve. Fun fact: de vrouw van Casper wordt gespeeld door Ariane Van Vliet, in het echt al jarenlang de wederhelft van De Graeve. Van Nell Cattrysse gaan we volgens mij ook nog veel horen, al speelt die wel erg zwaarmoedige rollen voor zo jong te zijn. Die rol van Maybelle in The Broken Circle Breakdown was van eenzelfde niveau als Lou maar ze doet het uitstekend. Toch mag ook de rest van het gezin niet vergeten worden met Sara de Roo die als Elsie langzaam maar zeker de film naar zich toetrekt en natuurlijk die geweldige dynamiek tussen Jos (Herman Gilis) en zijn broer Karel (Jos Verbist).

Vreemd. Ik heb een aantal keer op punt gestaan om dit af te zetten omdat ik echt geen zin had in zo'n zwaarmoedig gedoe en toch bleef ik kijken. Het is veel miserie en je wordt er niet bepaald gelukkig van en toch zit er ook een zekere schoonheid in de film. Die scènes ook met die Finding Nemo vis.. Dat blijft op je netvlies gebrand. Ik denk dat dit met een herziening wel eens hoger kan uitvallen qua score. Voor nu echter een voorzichtige 3.5*

3.5*

Drie jaar geleden in de bioscoop gezien en nu weer op tv. Ik kan nog steeds wel achter mijn vorige verhaal staan. Al moet ik ook zeggen dat het nog even duurde voordat ik bepaalde scenes weer herinnerde van de vorige keer. De sfeer en uitstraling was wel zoals ik hem in gedachte had. En het blijft een heel indrukwekkende film die ook nu weer lang bleef nadreunen. Half sterretje erbij. Op naar de vijf sterren.

Toch een vrij degelijk Vlaams drama waarbij een single dertiger centraal staat die niet goed in haar vel zit, hoewel de buitenwereld dat niet of amper opmerkt. Tegelijk ook een beetje het grootste manco van de film, want enkele personages halen dat net wél aan, maar er wordt wel niets verder uitgewerkt.

Hoewel de film centraal over Eva gaat zijn er verschillende subplots die de bovenhand nemen waardoor Eva wordt ondergesneeuwd. En dat is jammer, zeker rekening houdend met het feit hoe de film afloopt. Je zit na afloop te veel met vragen en losse eindjes over het plot. Ook de psychologische gesprekken vond ik matig. Vond dat een vrij onaangenaam persoon eerlijk gezegd.

Wél interessant was de verjaardag van de moeder waarbij de bubbel van peis en vree doorprikt werd. Wel een typisch fenomeen denk ik in vele families waarbij ergernissen en familie-issues genegeerd en verdagen worden en ontsteken tot een niets ontziende etterbuil. En soms barst die eens open, maar heel vaak ook weer niet. En vooral dat laatste maakt mensen ongelukkig. Tenslotte een knap einde dat je wel eens doet stilstaan bij het leven.

Mooie en af en toe best geestige film over de kleine kantjes van mensen.

Nog niet zo lang geleden zou een dergelijke Vlaamse film er helemaal anders uitgezien hebben: grijs, melig, belegen. Die euvels zijn gelukkig weggewerkt. Vele Hemels boven de Zevende oogt visueel erg fris, heeft een vlot tempo en bevat aardig wat scherpe dialogen. Toegegeven, soms vond ik het een tikje theatraal, maar het bleef wel steeds geloofwaardig.

Het is bovendien interessant om de gebeurtenissen vanuit het perspectief van drie verschillende generaties te zien. De cast is erg gevarieerd en zowel de jonge acteurs als de oudjes brengen het er prima vanaf. Nu ja, veel onderlinge chemie was er niet, maar dat hoort natuurlijk ook bij het hele concept van mensen die op elkaar uitgekeken zijn.

Mijn grootste probleem met het boek (dat ik overigens ook best oké vond) is dat sommige first world problems wel érg au sérieux genomen werden door de auteur. De besognes van hipsters in herenhuizen lieten me wat koud... De film is gelukkig genuanceerder (vind ik) en geeft meer blijk van relativeringsvermogen.

Aangenaam verrast dus. Sterk langspeeldebuut van Jan Matthys. 3,5*

Een disfunctionerend gezin met een narcistische moeder, de dramatische gevolgen die dat met zich meegeeft voor Eva en haar zus en zeker ook voor Eva's vader. Het hakt er flink in en komt tot een hoogtepunt tijdens moeders verjaardag.

Zeer goed gespeeld door Britt van Hoof.

Een film die nog een poosje in je hoofd blijft zitten.

Ondanks de prima cast, is deze film niet mijn ding.

Een beetje té deprimerend.

Heb de boeken van Op de Beeck nooit gelezen, maar volgens mij is ze wel wat zwaar op de hand. Niettemin vond ik de verfilming van Kom Hier Dat Ik I U Kus heel behoorlijk, maar deze is een stuk minder geslaagd. De verschillende perspectieven werken niet helemaal goed en dat ze allemaal nogal vervelend zijn helpt ook niet echt.

Solide belgisch familiedrama, goed geschreven en gespeeld. Hier en daar dreigt de film een beetje te verzanden in soap-achtige toestanden, maar steevast wordt dat tijdig gecorrigeerd. Tegen het einde hakt de film er op emotioneel vlak overigens verrassend stevig in. Gebaseerd op de gelijknamige debuutroman van de vlaamse schrijfster Griet Op De Beeck.

Wegcijferen. Waarom de wereld redden, als je jezelf niet wilt redden. Dat komt in deze film feilloos boven tafel, doch de rol van Eva in haar jeugd is alles bepalend. Zelfingenomenheid, vluchtgedrag, ontwijking ....koppel dit aan systemisch werk binnen de generaties en je kunt uren over deze film praten. Krachtige rol van Brit van Hoof en de Roo. Van Munck weergaloos als bemoeizuchtig typ in een slachtofferrol. Kenmerk: Als goedheid het nieuwe jij zou worden zal de wereld er een stuk beter gaan uitzien en durf keuzes te maken in het leven die je vooruit brengen. Muziek van Spinvis maakt t af.