Rendez-vous (2015)

Ik vond het eind echt heel slecht. Ik bedoel ze gaf hem een duw en hij viel dood neer. Was gewoon een ongeluk. Ze hadden het er makkelijk op kunnen gooien dat het per ongeluk was of desnoods uit zelfverdediging, je hebt tenslotte 2 man die het bevestigen ( ze waren zelfs ooggetuigen). Als je er dan al voor kiest om niet naar de politie te stappen en uit te leggen dat het een ongeluk was, probeer je dan op z'n minst tijdens het verhoor er onderuit te lullen. "Ja hij had foto's van mij op z'n telefoon, want ik draag zijn kleinkind. Ja ik was bij zijn huis omdat hij onze aannemer is. Weet ik veel, verzin iets. Maar super vaag dat zichzelf op het laatst aangeeft. Ja ik vond het een prima film op het eind na dus.

Matig drama over een buitenechtelijke affaire, uitmondend in chantage met noodlottige gevolgen. Afgezien van de mooie beelden van de fraaie omgeving en een handvol sensuele momenten een traag voortkruipende film met een weinig geloofwaardige twist op het einde.
Regisseur Antoinette Beumer heeft aanzienlijk betere films op haar conto staan.

De twist op het einde is één ding, maar wat was nu de bedoeling van het einde? Moeten we blij zijn voor Simone? Daar leek het wel op, maar wat voor een vreselijk tang was dat mens. Of was het dan toch een cynisch einde? Maar qua regie slaat Beumer dan toch wel dik te plank mis.

En 3x Stromae in één film? Begrijp dat er niet veel Franse muziek doorsijpelt tot in Nederlands, en deze film toch vooral voor de lokale markt bedoeld is, maar dit was toch wel érg makkelijk.

Verder een prima film. Ik begon me wel al vrij snel te ergeren aan Loes Haverkort, steeds maar weer die maniertjes en gezichtsuitdrukkingen (mond smachtend halfopen) Voor mij reden om niet hoger te raten dan 3☆

Het is eigenlijk altijd het zelfde met films die gebaseerd zijn op Verhoef en consorten.
Een mager en voorspelbaar plot wat ontaard in een stompzinnige twist. Zo ook hier.
Het einde met de duw en de opoffering is zelfs een dieptepunt in de Nederlandse cinema.

De mooie beelden en de redelijke uitwerking (hoewel natuurlijk veel te cliche) van de personages maken de flim desondanks prima kijkbaar en redden de boel van een echt desastreuze score.
krappe **

Simone [Loes Haverkort] en Eric [Mark van Eeuwen] verhuizen met hun twee jonge dochters naar Frankrijk om een bouwvallig huis in een landelijke omgeving om te bouwen tot een pension. Terwijl Simone probeert haar weg te vinden in de plaatselijke gemeenschap, gaat Eric volledig op in verbouwing waarbij hij hulp krijgt van de Nederlandse aannemer Peter [Peter Paul Muller]. Wanneer die charmante, knappe man die haar hielp in de supermarkt blijkt mee te helpen bij de verbouwing, kan Simone de verleiding niet weerstaan. Wie ooit GTST, ATWT of TB&TB heeft gevolgd kent de formule en scenaristen Marjolein Beumer en Dorien Goertzen volgen slaafs die geijkte formule. Antoinette Beumer weet desondanks toch enige spanning op te wekken, maar zonder verrassende plottwist heeft dat weinig zin.

Af en toe gooi ik er eens een Nederlandse film doorheen om toch een beetje te kijken hoe het tegenwoordig gaat in de Nederlandse filmwereld. Toen ik de film opzette deed ik dat in eerste instantie zonder ondertiteling – het is immers een Nederlandse film. Maar geloof me, als je geen Frans kunt (goed Frans, niet basis) dan snap je er niks van en mis je belangrijke dingen. De film is uiteindelijk helemaal niet slecht, en stiekem heb ik een zwak gekregen voor de Fransman die je echt van de voeten weet te zwepen. Het einde is nog over te discussiëren. Aan de ene kant is het wel een soort van gesloten, maar aan de andere kant had ik nog graag meer gezien over hoe het verder zou gaan. Waar het verder een romantische film lijkt over een affaire, komt aan het einde plotseling toch nog het thriller genre om de hoek kijken. Al met al een prima film, zeker voor Nederlandse bodem.

Deze recensie verscheen eerst op mijn blog. Deze is offline sinds 1 november 2024. Daarom heb ik alle recensies hiernaartoe verplaatst (om ze te behouden).