Tempel (2016)

Bijzonder aardige miniserie, met het vileine uitgangspunt dat gentrificatie - vastgoedondernemers duwen lagere inkomens weg uit krachtwijken - direct gekoppeld is aan maffiapraktijken. Het licht van de vooruitgang schijnt als een mistlicht in de ogen van zij die jarenlang in deze volkswijken hebben gewoond. Mark Tempel (Ken Duken) probeert rond te komen als mannelijke verpleger, maar ziet zich genoodzaakt om terug te vallen op het criminele boksmilieu uit zijn jeugd. Een onzichtbare macht probeert met pest- en intimidatiepraktijken om zijn gezin weg te krijgen uit hun sociale huurwoning. Wat ik waardeer aan 'Tempel' (2016) is hoe de noir-sfeer contrasteert met de lieve, goeiige underdog-held die Tempel eigenlijk is. De liefde en zachtheid waarmee hij zijn bejaarde cliënten verzorgt, terwijl hij met dezelfde vuisten bokspartners of criminelen afrost. Naast de rauwheid en het expliciete geweld is het eigenlijk een warme, nostalgische sfeerschets van een stuk Berlijn dat aan het verdwijnen is. Wel jammer dat de laatste aflevering enorm tegenvalt, het lijkt alsof de gigantische cliffhanger zinspeelt op een vervolgseizoen dat er nooit is gekomen. Het lijkt me zo'n drie jaar na dato ook onwaarschijnlijk dat we deze lieve wraakengel terugzien.