Los Golfos (1960)

Ze bestonden nog niet : ff films van Carlos Saura...dit was de eerste na enkele docu's, en werd geproduceerd door de festivalcinema buffs welgekende Pere ( in de credits verspaanst tot Pedro...) Portabella. De tio Franco censuur was niet gecharmeerd van dit sociaalkritische werk en greep hard in : hoewel de film voor de festivalcinemabuffs draaide in Cannes, werd hij in het thuisland verknipt en tenslotte geheel uit de roulatie gehaald. Dit gebeurde zo grondig dat delen van de film nog altijd zoek zijn : de speelduur van de DVD versie bedraagt 77 minuten. Bovendien moest Saura een paar jaar plaats nemen op het strafbankje.

Dat de censor not amused was spreekt voor zich : in dictaturen bestaat zoals gekend slechts pittoreske armoe en picareske misdaad, deze film tracteert ons op grauwe armoe en groezelige misdaad. Bij voorbeeld : de film begint met - olvidados eerbetoon wellicht- een overval op een blinde once loterij verkoopster, de volgende diefstallen en overvallen worden steeds brutaler. 1 daarvan is duidelijk gecensureerd en eindigde schijnbaar in moord, de meeste censuur vond echter plaats vanwege "erotiek", iets waar censoren altijd door geobsedeerd schijnen te zijn ( in dictaturen bestaat ook geen sex, je vraagt je af hoe ze het volhouden ) die hier werd geleverd door Mayer als het gangstersnolletje Visi.

Film geworteld in het neo- realisme, dat ziet een kind, en opgezet in cinema vérité stijl, de openingscredits beklemtonen dat het "geheel op locatie geschoten is " en die locaties zijn niet fraai te noemen : een slum even buiten Madrid waar vèrkens en mensen zij aan zij in het afval wroeten. Grauwe armoe. Amateurs bovendien in de cast, zo heel gekend zouden ze later ook niet worden al is b.v. Zarzo een goede gekende voor spaghettibuffs.

Voor dierenvriendjes is de film absoluut ongeschikt trouwens : zoals gezegd droomt 1 van de anti- helden van een carrière als matador, helaas is hij tamelijk onhandig en zodoende crepeert de stier- echt- zeer langzaam en on screen, bovendien metaforisch zoals tegen het slot duidelijk zal worden.

De film is- primeur- vorig jaar uitgebracht op DVD in Frankrijk, ik las positieve reviews over de inhoud. Ik ben iets minder enthousiast : film biedt niets wat we niet reeds in een miljoen eerdere en latere urban deprivation/ juvenile delincuency drama's hebben gezien. Waar we het over eens kunnen zijn is de kwaliteit van het beeld : ruk, soort Brakhage meets Saura bij tijd en wijle. Maar zoals gezegd was deze film practisch reeds van de aardbodem verdwenen. Bij die DVD voor de Pere Portabella buffs ook een interview met hem.

Zoals gekend maakte Saura 20 jaar later een de facto remake van deze prent : het welgekende deprisa, deprisa, wel in goede kwaliteit en onverminkt te zien. Daar kunt u dan beter mee beginnen.