Ciak Si Muore (1974)

Een onthullend clipje...

Ik weet niet wat Bungel ( VZMH ) ons duidelijk poogde te maken want de link is dood zoals dat heet. Misschien bedoelde hij dat de kwaliteit ervan nogal bescheiden is en daarmee symptomatisch voor de rest van de film.

Die nogal matig is en behoort tot de zgn. middenperiode van de giallo na 73, toen het genre vooral begon te draaien om sleaze en absurde horror. Hoewel geregisseerd door Moroni ( nomen est...) in feite een project van Roberto Mauri die het schreef en produceerde, een Mauri die zich had ontpopt tot een enthousiast zij het ongetalenteerd veelfilmer, zich vooral onderscheidend door steeds te laat achter de laatste trends te hobbelen.

Hoewel over deze giallo weinig tot geen rave reviews zijn te vinden, vond ik hem hoewel zwak toch ook weer niet extreem slecht, grootste manco uiteraard het gebrek aan gory, stijlvolle kills. De enige poging daartoe was in zijn onbeholpen uitvoering eerder lachwekkend te noemen. Waarschijnlijk ook geen goed idee om de killer truttige, goudkleurige werkhandschoenen te laten dragen...zoals ik zei poogt de film wat te compenseren via sleaze, al valt dat per saldo ook nogal mee/ tegen. Het is vooral de randomness ervan die opvalt.

Wat de film wel heeft is een algehele absurde typische giallosfeer met urgiallosequenties als de- veel te lang doorgaande- partysequentie seventies style, en met als pièce de résistance het slot in een theater. Al dekt bezopen misschien eerder de lading. Het red herring spelletje dan wordt veel te opzichtig uitgevoerd : Staccioli wordt dermate evident als killerkandidaat nr. 1 naar voren geschoven dat de simpelste ziel al snel begrijpt dat hij het nooit geweest kan zijn. Wie het wel is, laat zich bij gebrek aan andere kanshebbers al vrij snel raden.

Budget voor dit vehikel duidelijk zeer bescheiden : behalve dat theater op het eind zijn er in feite amper decors, ook niet de al dan niet stijlvol ingerichte villa's of appartementen ons dierbaar uit het genre. Er is een landhuis met zelfs een heuse campanile waar flink wordt gepartied, en dat was het zo'n beetje. We komen zelfs nooit te weten waar dit alles geacht wordt zich af te spelen : we zien op het politiebureau een plattegrond van Parijs, maar daar speelt het absoluut niet !

Voor grandioze fotografie hoef je het ook niet te doen: de kills voor zover al in beeld zijn niet stijlvol, en het enige opvallende shot was dat van Incontrera met haar benen bungelend in de schaduw in de campanile. De finale had nog wel leuk kunnen zijn met al die mr. X klonen, helaas ging de uitwerking nogal de mist in.

Geen genrecoryfeeen in de cast : behalve genoemde Incontrera die hier eigenlijk amper een kwartier in beeld is en zich ontpopt tot bescheiden love interest van de held, zijn het vrijwel ongekende chicks die hier vlees tonen- wat Incontrera overigens niet doet. Als die held- flic nota bene- hebben we een uitgebluste Ardisson, die er duidelijk weinig zin in had en als genruikelijk is voorzien van een idiote sidekick die Malden heet. Tijdens de - ook al veel te lange- chaessequentie bevinden we ons bijna op poliziottesco terrein, waar ik hier niet op zat te wachten.

De algehele feel neigt naar het al dan niet bedoeld komische, zeker de " film in de film " . Het spreekt voor zich dat de makers van Berberian sound studio dit gezien hebben, de sfeer bij de opnames is hetzelfde. Alleen waren ze bij Berberian...zo snugger om die horrorprul nooit in beeld te brengen, wat hier wel gebeurt.

Goed, samenvattend : een niet geheel ten onrechte minder gekende giallo, nog wel uit te zitten voor de genrebuffs maar verwacht er niet re veel van. Ook niet van de score van Bonocore, al evenmin een grote naam.

Is gelukkig nooit uitgebracht met dubs, kan uiteraard worden gedownload met fansubs. Waarom is hier niet op gestemd ?