Bloodline (2011)

Het is weer Halloween, tijd voor een Italohorrortje, een van de zovelen die trachten het genre daar weer nieuw leven in te blazen. Het begint als een soort gedementeerde slasher met een gozer die er uit ziet als een kruising tussen een ME- er en de gebruikelijke Texas chainsaw geinspireerde loon, na dit begin gaan we 15 jaar verder in de tijd en ontmoeten we tv-journaliste Sandra-Faiella, van wie we begrijpen dat ze iets met de eerste sequentie te maken heeft waarin 2 kiddies voorkwamen.
Die zgn. backstage opnames betreffen eigenlijk een reality opname van een horrorporn filmpje geregisseerd door de legendarische Klaus Kinky, die ervan droomt de volmaakte snuff movie te maken en best wel eens zijn zin zou kunnen krijgen...deze meneer wordt in zijn wekzaamheden bijgestaan door een stel bonte figuren, onder wie enkele types uit de "echte echte" italoporn busines, onder wie Malcom als de stud die idd. als 2 druppels op wijlen Peter Steele lijkt...
Het lijkt dan vervolgens een standaard teenie slashertje te worden over een jongedame in nood die ze eerst denkt te zien vliegen en vervolgens ontdekt dat de spoken die ze ziet echt zijn, maar na een uurtje slaan de makers een totaal andere weg in en wordt het een zombie splatter feest waarvan ik niet wist of weet of het nu allemaal echt om te lachen is. Ik denk dat de makers bang waren om all the way te gaan, en liever dan een onopzettelijke so ridiculous its funny film te maken, er dan maar voor kozen een opzettelijke so ridiculous etc. film te maken. Een gebrek aan zelfvertrouwen gemaskeerd als " zie eens hoe wij onszelf volstrekt niet serieus nemen ' tongue in cheek gedoe.
Dat gezegd hebbende: dit eerbetoon aan de italosplatter meesters van de jaren 80 kan bogen op uitstekende gore ffx voor een film met een budget van naar verluidt slechts 3 ton. Geen wonder , want ze werden verzorgd door niemand minder dan Stivaletti ! Beste scène was die met de hooivork in Fulci style, waar de maestro ongetwijfeld tevreden over zou zijn geweest.
Pluspunt is verder dat de cast geheel Ialiaans is, waardoor het acteerwerk met de zichzelf dubbende acteurs wat beter lijkt dan gebruikelijk.
De score werd trouwens verzorgd door Claudio goblin Simonetti.
Dit alles geschoten met een digitaal cameraatje.

Oeioeioei, wat een miskoop

Gebeurt er het eerste uur nagenoeg helemaal niets, en hebben we te maken met een hoop extreem slecht acteerwerk, komen er de laatste 30 minuten enkele kleine gore momentjes en een al te gekke plotwending.

Was echt niet mijn ding,

1*