Havinck (1987)

Een kleinschalig verhaal. Naar het romandebuut van Marja Brouwers. Frans Weisz doet er alles aan (italiaanse cameraman, italiaanse componist) om het afstandelijke verhaal op te peppen, maar passie ontbreekt.

Niet onaardig.

Mooi film, goeie acteurs met vooral goed camera werk.

Erg goed gedaan met mooie en goeie flashbacks.

Interresant verhaal met een goed spelende Nijholt

4****

Kon mij nauwelijks boeien. Vrij traag en door al die flasbacks moest het blijkbaar duidelijk worden, maar ik begreep er niet veel van.

Willem Nijholt speelt erg goed in deze film uit 1987! Het ziet er soms een beetje gedateerd uit maar dat mag de pret niet drukken, daar houd ik wel van!

De flashbacks zien er erg goed uit en ook de vrouwelijke rol gespeeld door Will van Kralingen is erg sterk!

4*

Haast over-gedecoupeerd, voor zover je daar ooit van kunt spreken. Iets waar Weisz patent op heeft. Laat volgens mij weinig aan het toeval over en neemt weinig risico's. Desalniettemin fascinerend, en met prima spel.

Een variatie op een van de vijf ofzo standaardplotjes die in het Nederlandse 'prestigefilmcircuitje' de ronde doen. Echt zo'n film die een Thema met hoofdletter t (dit keer 'Schuld') door de strot van de kijkers wil rammen. Nijholt speelt sterk, maar de dialogen zijn bedroevend. Frans Weisz kan veel beter. 2*

Deze arthouse film was destijds geselecteerd voor het hoofdprogramma van het filmfestival in Cannes. Een bitter psychologisch drama over de relatie van een succesvol Amsterdams advocaat met zijn dochter die de afscheidsbrief van haar verongelukte moeder vindt. Het goede camerawerk liep in het oog en de cast speelde geweldig (met name Willem Nijholt, Anne Martien Lousberg en Will van Kralingen.

Bij vlagen zelfs prachtige Nederlandse film. Hier erg lage score. Je zou gaan denken dat dit zo'n miskleun is, maar ik vind het een aanrader!

Verbaast me niets dat mensen het nu weer te Niet Nederlands vinden, als er maar wat te klagen is....

Verhaal is te mager uitgewerkt voor een speelfilm. De dochter speelt wisselend: soms tenenkrommend slecht. Eigenlijk speelt alleen Nijholt goed. Het geluid is niet denderend en de spelers zijn, vooral in het begin, slecht te verstaan. Dora van het Groen speelt gewoon zichzelf: warrig. Overigens valt op dat Nijholt een erg Indische tongval heeft. Niet storend, wel opvallend vóór iemand van de tweede generatie. Zou kunnen dat hij ermee koketteert.

Niet een film die je bij blijft. Magere voldoende.